Nieuwe tijden. Nieuwe regels. door Hans Bogers
In mijn column van vorige week memoreerde ik de actie van het beweegteam Steenwijkerland met die verstrekkende fysieke en psychologische gevolgen voor de gemeenteraad. Die actie  heeft zich verder verdiept. Een verdieping, die zich openbaarde bij de politieke markt van dinsdag jongstleden. Maar voor ik daar expliciet op inga nog even iets anders. Voordat die vergadering begon, zag ik in een ooghoek, dat het zeer gewaardeerde raadslid Jan Vredenburg van het CDA een starthouding aannam om zich vervolgens in een razende sprint naar de dichtstbijzijnde interruptiemicrofoon te spoedden. Een anaerobe actie, die hem nauwelijks enige inspanning gekost scheen te hebben, want hij vermelde triomfantelijk, na het aantikken van de microfoon, zijn tijd: 4.30 seconden. Inderdaad een formidabele tijd, al moeten daarbij wel wat kanttekeningen worden gemaakt. De heer Vredenburg startte vanaf het vertrekpunt Lok (hij sprokkelde een meter) en begon pas te klokken bij het meetpunt Hoekstra. Ook was de vergadering officieel nog niet begonnen en waren voorzitter en plaatsvervangend griffier niet in de positie, om het verloop op regelmatigheid te kunnen controleren. Waar nog bij komt, dat Jan Vredenburg ook niet deelnam aan de latere discussie. Dus hoe goed ook, de door Jan Vredenburg gelopen tijd zal niet als record in de boeken worden vastgelegd. We moeten daar streng in zijn. Er zij nu eenmaal al dan niet vastgelegde universele regels, waar ook politici zich aan te houden hebben. Maar het kan dus snel.Dat werd wel weer bewezen.
Dat het beweegteam en de griffier, dit hebben onderkend, blijkt wel uit de nieuwe vergaderopzet. De raads- en burgerraadsleden moeten hun politieke ei vanaf nu kwijt op twee locaties.
In de raadszaal met zijn overdaad aan interruptie microfoons en zijn ruime looproute, en in de bijzaal, waar nauwelijks ruimte is en waar slechts twee mobiele interruptiemicrofoons  voorhanden zijn. In de raadszaal kun je zelf nog invloed uitoefenen op je tijd. In de bijzaal ben je volledig afhankelijk van je collega’s en de snelheid waarmee de interruptiemicrofoon wordt doorgegeven. Van het gebruik van vaste interruptiemicrofoons is daar afgezien, omdat er dan meer sprake zou zijn van een hindernisloop, dan een sprint.
Overigens is wel vastgelegd, dat de voorzitters, mochten zij willen interrumperen, géén gebruik hoeven te maken van de interruptiemicrofoon.
Het uiteindelijke doel, conditieverbetering van de raadsleden en het enthousiasmeren van het toegestroomde publiek, lijkt met deze aanpassingen een stap dichterbij gekomen te zijn. Al was het opvallend, dat bij de parallelsessie in de raadszaal iedereen bleef zitten waar hij zat. Daar moet nog wel wat verbetering in komen.