Oosterlengte Westerbreedte

Hoewel het de bedoeling is, dat ik deze dagen stil sta bij de gemeenteraadsverkiezingen en bij zo’n beetje alles wat daarmee samenhangt in Steenwijkerland, soms ontkom ik er toch niet aan om zo af en toe een blik over de gemeentelijke dan wel vaderlandse grenzen te werpen. Want hoe onwaarschijnlijk ook: De wereld staat niet stil en zeker niet bij lokale verkiezingen! Die gaan toch nergens over! Waar ik ook regelmatig last van heb, is mijn herinnering aan de nimmer geëvenaarde cabaretgroep Fragment. Zo zelfs, dat ik het daar in mijn columns nog vaak over heb. Zo ook vandaag. Voordat ik deel uitmaakte van Fragment, schreef Aart Keizer een kritisch lied over de vraag of we alles van de ons bevriende mogendheden maar moesten tolereren, ook al lag daar een democratisch besluit aan ten grondslag. Met woorden van deze tijd: Mogen onze vrienden ons gewoon afluisteren? Is het niet alleen: Feind heurt mit, maar ook Freund heurt mit? Een oud lied, Oosterlengte Westerbreedte, misschien in woorden wat gedateerd, maar verder in de kern nog zo actueel als wat. Sterker nog, de problematiek gaat veel verder. De afgelopen tijd hebben we mogen vernemen, dat we door ons eigen volk worden afgeluisterd. En hoe verdedigbaar misschien ook, daar moeten toch grenzen aan worden gesteld zou je zeggen. Of moeten we machteloos constateren, dat waar de nood aan de man is, geen plaats meer is voor democratie en ethiek? Je zou het soms denken. Zeker als je de Haagse wanvertoning aanschouwt, waar de voormalige columnist Plasterk voor de vorm het boetekleed aantrekt ( voor die machtspositie moet je soms wat over hebben en een excuus is zo gemaakt) om vervolgens gewoon maar over te kunnen gaan tot de orde van de dag! Zou hij trouwens ook zijn excuses aan Amerika hebben aangeboden? Dat machtige land, dat hij zo onheus beschuldigd heeft? Misschien niet in woorden, maar vast wel in nog meer onderdanigheid. Zo’n mooie jongen mag gewoon blijven zitten, ook al had hij zichzelf recht en er beter aan gedaan om op te stappen. Maar ja pluche en macht hè! Toch nog even terug naar de gemeenteraadsverkiezingen. Je hoort steeds vaker dat wett’nholders vooraf op integriteit gescreend zouden moeten worden. Geen gekke gedachte. Zo’n zware functie, die zou niet door ieder willekeurige losbol bekleed moeten kunnen worden en eigenlijk zou dat ook voor raadsleden moeten gelden. Met Ronald Plasterk als voorbeeld hoe het niet moet.