Bretels door Hans Bogers
Bretels.
Het is een verwarrende tijd waarin we leven en ik snap er soms helemaal niets meervan. Nou is dat laatste niet zo bijzonder, want lezers en lezeressen van mijn columns wijzen mij daar met enige regelmaat fijntjes op. Dan verwordt, wat ik zo graag een column noem, tot een stukje, dat in het niet valt bij de vele briljante blogs, die als paddenstoelen uit de grond rijzen. Maar ja, ik kan er toch echt niets aan doen hoor, dat er momenten zijn dat het allemaal niet meer te volgen is. Niet in Steenwijkerland en niet in Nederland. Om over Europa of de wereld maar te zwijgen. Neem nou bijvoorbeeld al dat gedoe over de 3 B’s en de PGB’s. Het lijkt er op, dat de discussies over Bad, Brood en Bed eerder een kabinetscrisis opleveren dan het gerotzooi met de PGB’s. Dat is nog eens wat anders dan eigen volk eerst, hoor ik de nationalistisch gestemden onder ons al mopperen. Als onverbeterlijke dilettant, in de pejoratieve betekenis van het woord, zou ik denken dat het in deze discussies over de inhoud, noch over een politieke ideologie gaat, maar gewoon om macht, om de poppetjes. Liberaaltjes tegenover Sociaal Democraatjes. Maar ik troost me met de gedachte, dat ik het helemaal mis heb. Dat het zo niet zit.
Maar dat ik toch niet de enige ben, die soms het zicht helemaal kwijt is, blijkt wel uit de regelmatig terugkerende parlementaire enquetes. Een soort van waarheidscommissie, die van alles boven tafel brengen behalve de waarheid. Nee maak je maar geen illusies, je komt nooit te weten hoe het precies in elkaar heeft gezeten. Integendeel. Omdat de ene getuige nog meer integer is dan de andere neemt de onduidelijkheid alleen maar toe. Eigenlijk is het niet meer dan een grote verwarrende poppenkast. Niet alleen verwarrend, maar ook ontluisterend. Mensen tegen wie je altijd hebt opgekeken vallen van hun voetstuk, als intimiderende machers, zoals die president-commissaris met zijn ss-bretels. En de grootste arrogante patjepeeërs worden met een slaafse onderdanigheid en egards door allerlei bodes, die stoelen schuiven en met gebogen hoofden water aandragen, behandeld.
Nee verheffend en verhelderend is het allemaal niet en het zal dan ook wel met een sisser aflopen. Zo van: Ze dronken een glas, ze deden een plas en ze lieten het zoals het was. En wie het allemaal zal betalen? Dat zal onze zoete lieve Gerritje vast wel weten. Hij in ieder geval niet.
