The day after the day before door Hans Bogers
Ik heb mij niet echt met de verkiezingen bezig gehouden en ook mijn deelname aan het stembureau heb ik dit keer gelaten voor wat het was. Het klinkt natuurlijk nogal blasé als ik zeg, dat ik er al zoveel heb meegemaakt, maar ik had er gewoon even geen zin meer in, al heb ik wel weer vreselijk genoten van Freek de Jonge. Wat ben ik blij, dat ik in het tijdsgewricht heb geleefd van de opkomst van de nooit vervelende, ja zelfs steeds beter wordende Freek. Voor mij een ongeëvenaarde denker en performer.
Maar verder wat die verkiezingen betreft, zo af en toe pikte ik er wat van mee, las ik de krant, niet al te diepgaand en volgde ik de journaals maar meer dan dat was het eigenlijk niet. Ik heb me zelfs voorgenomen tot in het stemhokje te blijven zweven. En gezweefd heb ik: van partij naar partij, van kandidaat naar kandidaat, van issue naar issue, ja zelfs van stemlocatie naar stemlocatie. Nou was die laatste keus het eerst gemaakt, omdat elke woensdag mij naar Deventer brengt, waar mijn kleinkinderen Maarten en Sophie op mij rekenen en dat gold ook voor het Deventer stembureau, op kinderboerderij De Ulebelt, waar mij zwager stemmen zat op te nemen. En daar in dat gordijnloze hokje, daar opende ik de gigantische kieslijst, gedeeltelijk althans, en liet ik mijn blik over de eerste drie partijen gaan. Bijna gedachteloos pakte ik het rode, ook nog rood schrijvende potlood met de bedoeling een vakje in te kleuren, toen mij opeens te binnen schoot, dat je niet op partijen, maar op personen stemt. En dat maakte de keuze opeens heel eenvoudig. Aan wie van die meer dan honderdvijftig figuren van wie de naam was afgedrukt zou ik mijn stem toevertrouwen, zonder me af te vragen bij welke partij hij zich had aangesloten? Er was er maar één, die daarvoor in aanmerking kwam, al moet je me niet vragen waarom, maar dat was Jeroen Dijsselbloem. Nummer drie op de lijst van de partij, die meer heeft verdiend dan 9 zetels en ons aller mededogen.
En nu, the day after the day before, met de definitieve verkiezingsuitslagen in beeld, vraag ik me af wat de gevolgen van mijn definitieve actie in dat Deventer stemhokje zullen zijn. Als het waar is, zoals ze zeggen, dat mijn stem er toe doet, zou het dan zo kunnen zijn, dat Jeroen op de een of ander manier zijn werk als minster van Financiën en als voorzitter van de Eurogroep zou kunnen voortzetten?
Dat we over de grenzen heen stappend, bedenken, dat de uitkomst van de verkiezingen zich niet mag beperken tot Nederland alleen, maar in een Europees perspectief zou moeten worden gezien? Ja dat kunnen we en als we dat doen dan kunnen wij scoren met onze eigen door vriend en vijand gewaardeerde voorzitter van de Eurogroep.
