Quasimodo door Hans Bogers
Het is alweer een week geleden, dat Jan Menger en ik op pad gingen om voor de slos het inmiddels overbekende jaarlijkse Preuvenement op film vast te leggen. Ons concept is eenvoudig: Gelardeerd met korte gesprekjes, die ik met bekende en onbekende Nederlanders voer, filmt Jan de vele standhouders en de verrukkelijke klaargezette hapjes en drankjes, waarbij het water bij Bourgondische types zoals ik soms de in mond loopt. Het vraagt van mij dus de nodige discipline dat ik, zo tussen de vele lekkernijen rondlopend, niet al te begerig rond kijkend, mijn interviewtjes doe.
Om een beetje beslagen ten ijs te komen doen Jan en ik altijd een rondje vooraf, want dan is de hele entourage het beste in beeld te krijgen en hebben de standhouders nog tijd iets te vertellen. Als de zaal daarna volloopt met lekkerbekken die van heinde en ver gekomen zijn, doen we in het begin nog een rondje, ‘in het begin’, want als alle bezoekers er zijn is er geen doorkomen meer aan. Voor ons is het dan tijd ons in alle bescheidenheid terug te trekken.
Ja dat Preuvenement is met wat en hoewel we dit keer de zeer charmante dames Groen moesten missen, waren er door de organiserende Rotaryclubs naast het gastronomische festijn nog een paar onderhoudende acts georganiseerd. Zo waren er twee vogelaars, die met een buizerd en een havik in de etende massa rondliepen. Het was eerst de bedoeling de roofvogels rond te laten vliegen, maar het risico, dat ook zij zich aan de hapjes te buiten zouden gaan was daarvoor te groot en zij moesten zich tevreden stellen met af een toe een brokje mals rauw vlees van hun baas. Een andere attractie was de aanwezigheid van de wereldberoemde collega van Lammechien Boonstra. Voor wie dit niet weten: Lammechien was ooit de klokkenluidster van Steenwieker Toor’n. En die collega was niemand minder dan de klokkenluider van de Notre Dame uit Parijs, Quasimodo. Deze sjofel geklede, maar o zo sympathieke figuur, wandelde ongedwongen tussen de bezoekers door, had voor iedereen een vriendelijk woord en zelfs de roofvogels konden het goed met hem vinden. Helaas had Quasimodo het te druk om een interviewtje af te geven. Gelukkig maar achteraf, want mijn beheersing van de Franse taal mag geen naam hebben en van een zinnig gesprek was waarschijnlijk niks terecht gekomen. Zo te zien had Quasimodo het goed naar zijn zin in de prachtig aangeklede sporthal van De Meenthe. Wel jammer, dat hij ons geen staaltje van zijn klim – en klauterkunsten voorschotelde. Iets wat de Buizerd en de Havik vast ook op prijs zouden hebben gesteld. Maar goed je kunt niet alles hebben, al stelden wij zijn aimabele afscheidswoordje wel op prijs.
