ik ontmoette a. een jaar of drie geleden. het was een ontstellend warme dag in augustus. normaal kan ik al slecht tegen hitte, maar die dag was het echt niet te harden. het water was niet aan te slepen. met een droge mond, een zender in mijn kontzak en een microfoon in mijn rechterhand werd ik op pad gestuurd. “succes.” ik scharrel over het terrein. ik interview een medewerkster van de cateringservice waarna ik op zoek ga naar een volgend ‘slachtoffer’ op zoek naar het woodstock-gevoel. en dan zie ik a. staan. ik vraag haar of ze twee minuten tijd heeft. ze zegt ja. voor a. geen bijna eindeloze hoeveelheden bier. een wijntje, misschien twee, is meer dan genoeg. a. is geen standaard woodstock-ganger. maar ze voelt zich meer dan welkom op het festivalterrein. het is de grote kracht van dicky woodstock, concluderen we. enfin, na het item praten we nog even na en sindsdien is er een band. ik zie a. niet vaak, maar gelukkig komen we elkaar tijdens het dicky woodstock popfestival altijd tegen. zo ook dit jaar. een omhelzing, een praatje. mooi man, zou henk kranendonk het omschrijven. het was trouwens niet de eerste keer dat ik a. zag afgelopen week. ook tijdens het spektakel van steenwijk, waar ik samen met mijn collega’s van rtv slos acht uur lang verslag van mocht doen kwam ik haar tegen. op het moment dat tom dumoulin de bloemen krijgt overhandigd en hartstochtelijk wordt toegejuicht door het wielerliefhebbende publiek zie ik haar plotseling staan. onze blikken kruisen elkaar. ze lacht vrolijk. tijd om haar uitgebreid te begroeten heb ik niet, daar ik de winnaar nog even aan de mouw dien te trekken. vlak voor de meute op hem wordt losgelaten vertelt tom dumoulin mij dat hij van steenwijk heeft genoten. gaaf met een zachte g. als ik me omdraai is a. alweer verdwenen. tim de vries. ria van hien
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
ik ontmoette a. een jaar of drie geleden. het was een ontstellend warme dag in augustus. normaal kan ik al slecht tegen hitte, maar die dag was het echt niet te harden. het water was niet aan te slepen. met een droge mond, een zender in mijn kontzak en een microfoon in mijn rechterhand werd ik op pad gestuurd. “succes.” ik scharrel over het terrein. ik interview een medewerkster van de cateringservice waarna ik op zoek ga naar een volgend ‘slachtoffer’ op zoek naar het woodstock-gevoel. en dan zie ik a. staan. ik vraag haar of ze twee minuten tijd heeft. ze zegt ja. voor a. geen bijna eindeloze hoeveelheden bier. een wijntje, misschien twee, is meer dan genoeg. a. is geen standaard woodstock-ganger. maar ze voelt zich meer dan welkom op het festivalterrein. het is de grote kracht van dicky woodstock, concluderen we. enfin, na het item praten we nog even na en sindsdien is er een band. ik zie a. niet vaak, maar gelukkig komen we elkaar tijdens het dicky woodstock popfestival altijd tegen. zo ook dit jaar. een omhelzing, een praatje. mooi man, zou henk kranendonk het omschrijven. het was trouwens niet de eerste keer dat ik a. zag afgelopen week. ook tijdens het spektakel van steenwijk, waar ik samen met mijn collega’s van rtv slos acht uur lang verslag van mocht doen kwam ik haar tegen. op het moment dat tom dumoulin de bloemen krijgt overhandigd en hartstochtelijk wordt toegejuicht door het wielerliefhebbende publiek zie ik haar plotseling staan. onze blikken kruisen elkaar. ze lacht vrolijk. tijd om haar uitgebreid te begroeten heb ik niet, daar ik de winnaar nog even aan de mouw dien te trekken. vlak voor de meute op hem wordt losgelaten vertelt tom dumoulin mij dat hij van steenwijk heeft genoten. gaaf met een zachte g. als ik me omdraai is a. alweer verdwenen. tim de vries. ria van hien
Ik ontmoette A. een jaar of drie geleden. Het was een ontstellend warme dag in augustus. Normaal kan ik al slecht tegen hitte, maar die dag was het echt niet te harden. Het water was niet aan te slepen. Met een droge mond, een zender in mijn kontzak en een microfoon in mijn rechterhand werd ik op pad gestuurd. “Succes.”
Ik scharrel over het terrein. Ik interview een medewerkster van de cateringservice waarna ik op zoek ga naar een volgend ‘slachtoffer’ op zoek naar het Woodstock-gevoel.
En dan zie ik A. staan. Ik vraag haar of ze twee minuten tijd heeft. Ze zegt ja. Voor A. geen bijna eindeloze hoeveelheden bier. Een wijntje, misschien twee, is meer dan genoeg. A. is geen standaard Woodstock-ganger. Maar ze voelt zich meer dan welkom op het festivalterrein. Het is de grote kracht van Dicky Woodstock, concluderen we.
Enfin, na het item praten we nog even na en sindsdien is er een band. Ik zie A. niet vaak, maar gelukkig komen we elkaar tijdens het Dicky Woodstock Popfestival altijd tegen. Zo ook dit jaar. Een omhelzing, een praatje. Mooi man, zou Henk Kranendonk het omschrijven.
Het was trouwens niet de eerste keer dat ik A. zag afgelopen week. Ook tijdens het Spektakel van Steenwijk, waar ik samen met mijn collega’s van RTV SLOS acht uur lang verslag van mocht doen kwam ik haar tegen. Op het moment dat Tom Dumoulin de bloemen krijgt overhandigd en hartstochtelijk wordt toegejuicht door het wielerliefhebbende publiek zie ik haar plotseling staan. Onze blikken kruisen elkaar. Ze lacht vrolijk.
Tijd om haar uitgebreid te begroeten heb ik niet, daar ik de winnaar nog even aan de mouw dien te trekken. Vlak voor de meute op hem wordt losgelaten vertelt Tom Dumoulin mij dat hij van Steenwijk heeft genoten. Gaaf met een zachte G.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
FunctioneelAltijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
ik ontmoette a. een jaar of drie geleden. het was een ontstellend warme dag in augustus. normaal kan ik al slecht tegen hitte, maar die dag was het echt niet te harden. het water was niet aan te slepen. met een droge mond, een zender in mijn kontzak en een microfoon in mijn rechterhand werd ik op pad gestuurd. “succes.” ik scharrel over het terrein. ik interview een medewerkster van de cateringservice waarna ik op zoek ga naar een volgend ‘slachtoffer’ op zoek naar het woodstock-gevoel. en dan zie ik a. staan. ik vraag haar of ze twee minuten tijd heeft. ze zegt ja. voor a. geen bijna eindeloze hoeveelheden bier. een wijntje, misschien twee, is meer dan genoeg. a. is geen standaard woodstock-ganger. maar ze voelt zich meer dan welkom op het festivalterrein. het is de grote kracht van dicky woodstock, concluderen we. enfin, na het item praten we nog even na en sindsdien is er een band. ik zie a. niet vaak, maar gelukkig komen we elkaar tijdens het dicky woodstock popfestival altijd tegen. zo ook dit jaar. een omhelzing, een praatje. mooi man, zou henk kranendonk het omschrijven. het was trouwens niet de eerste keer dat ik a. zag afgelopen week. ook tijdens het spektakel van steenwijk, waar ik samen met mijn collega’s van rtv slos acht uur lang verslag van mocht doen kwam ik haar tegen. op het moment dat tom dumoulin de bloemen krijgt overhandigd en hartstochtelijk wordt toegejuicht door het wielerliefhebbende publiek zie ik haar plotseling staan. onze blikken kruisen elkaar. ze lacht vrolijk. tijd om haar uitgebreid te begroeten heb ik niet, daar ik de winnaar nog even aan de mouw dien te trekken. vlak voor de meute op hem wordt losgelaten vertelt tom dumoulin mij dat hij van steenwijk heeft genoten. gaaf met een zachte g. als ik me omdraai is a. alweer verdwenen. tim de vries. ria van hien
ik ontmoette a. een jaar of drie geleden. het was een ontstellend warme dag in augustus. normaal kan ik al slecht tegen hitte, maar die dag was het echt niet te harden. het water was niet aan te slepen. met een droge mond, een zender in mijn kontzak en een microfoon in mijn rechterhand werd ik op pad gestuurd. “succes.” ik scharrel over het terrein. ik interview een medewerkster van de cateringservice waarna ik op zoek ga naar een volgend ‘slachtoffer’ op zoek naar het woodstock-gevoel. en dan zie ik a. staan. ik vraag haar of ze twee minuten tijd heeft. ze zegt ja. voor a. geen bijna eindeloze hoeveelheden bier. een wijntje, misschien twee, is meer dan genoeg. a. is geen standaard woodstock-ganger. maar ze voelt zich meer dan welkom op het festivalterrein. het is de grote kracht van dicky woodstock, concluderen we. enfin, na het item praten we nog even na en sindsdien is er een band. ik zie a. niet vaak, maar gelukkig komen we elkaar tijdens het dicky woodstock popfestival altijd tegen. zo ook dit jaar. een omhelzing, een praatje. mooi man, zou henk kranendonk het omschrijven. het was trouwens niet de eerste keer dat ik a. zag afgelopen week. ook tijdens het spektakel van steenwijk, waar ik samen met mijn collega’s van rtv slos acht uur lang verslag van mocht doen kwam ik haar tegen. op het moment dat tom dumoulin de bloemen krijgt overhandigd en hartstochtelijk wordt toegejuicht door het wielerliefhebbende publiek zie ik haar plotseling staan. onze blikken kruisen elkaar. ze lacht vrolijk. tijd om haar uitgebreid te begroeten heb ik niet, daar ik de winnaar nog even aan de mouw dien te trekken. vlak voor de meute op hem wordt losgelaten vertelt tom dumoulin mij dat hij van steenwijk heeft genoten. gaaf met een zachte g. als ik me omdraai is a. alweer verdwenen. tim de vries. ria van hien
Ik ontmoette A. een jaar of drie geleden. Het was een ontstellend warme dag in augustus. Normaal kan ik al slecht tegen hitte, maar die dag was het echt niet te harden. Het water was niet aan te slepen. Met een droge mond, een zender in mijn kontzak en een microfoon in mijn rechterhand werd ik op pad gestuurd. “Succes.”
