Militair in Mali: Gao’s Blog, het mooie van Mali
Week 7: het mooie van Mali.
Elke keer weer als ik opsta in de ochtend en naar buiten ga verbaas ik mij weer over het feit dat Mali een schitterend land is. Even de alom aanwezige hitte wegdenkend is het werkelijk een prachtig stukje land op deze wereldbol.
Vanaf deze maand gaan we dan eindelijk de Malinese herfst en winter in wat neerkomt op een daling van de temperatuur naar een acceptabele 30 tot 35 graden met uitschieters naar 25 graden toe. Hier in Mali rekenen we terug voor de comfortabele temperaturen, anders dan in Nederland waar oplopend de 25 graden voor sommigen al ernstig warm begint te worden. De nacht temperaturen kunnen dan aflopen naar een “koude” 17 graden toe en dat is voor onze begrippen hier in Mali best wel een jasje waardige temperatuur, gelukkig heb ik ook nog een colletje mee dus mij fop je niet met koude nachten.
Voor de sporters onder ons een prettige temperatuur om in de ochtend weer een stuk van de 100 kilometer van Mali af te leggen en zelfs door te gaan voor de 250 of zelfs voor de 500 kilometer als je conditie genoeg hebt.
Vroeg in de ochtend hardlopen met een nuchtere maag levert in ieder geval geen pizza’s op langs de kant van de weg, dus kunnen we er flink tegenaan en kunnen we trots met onze T-shirts terugkomen als bewijsvoering dat we sportief zijn geweest. Elke keer heeft de morgenstond weer goud in de mond en als je naar de foto kijkt kan ik niets anders zeggen dat de waarheid heel dichtbij komt. Het is al een genot om elke ochtend om 05:30 naar buiten te gaan om de ochtendgloren te kunnen aanschouwen, geeft je ook meteen de unieke kans om een kleurige streep hobbelende T-shirts te ontwaren van harde lopers die links en rechts op de doorgaande wegen hard bezig zijn om sportieve T-shirts te verdienen. Langzaam aan begint de temperatuur al te klimmen met de zon die zijn vroege stralen warmte al over het kamp laat glijden en een zalige warme gloed laat verspreiden over je gezicht.
Dat is alleen mogelijk in de ochtend, want om een 15:00 uur hou je het nog geen 2 minuten vol om met je blije bakkes in de zon te staan kijken. Die zalige warme gloed van de ochtend is verworden tot een brandend stuk intens licht die de pigment bolletjes op je gezicht het uit laat schreeuwen van de waarschuwingen dat dit niet te lang moet duren.
We zitten nu in de laatste zomerse dagen en we hebben de kans gekregen om de een zandstormpje mee te mogen maken. Hier noemen ze dit een Harmatan. Die storm is de voorloper van een enorme (echt een enorme) regenbui die een downwind veroorzaakt en daardoor dus vele hoeveelheden zand vooruit duwt. Op de panorama foto is dat goed te zien.
Deze muur van zand komt heel langzaam je tegemoet zo lijkt het, maar als je eenmaal midden in die zandstorm zit vergaat je het horen en zien door de wind en het lawaai van het zand wat langs je heen blaast. Soms wel handig als je nog een fijne “peeling” van je huid had gewenst, wand door het fijne stof voelt het alsof je gezandstraald wordt.
Meestal daarna volgt de plens van een regenbui en die is, zoals ik al eerder genoemd had in een vorig blog ter grootte van een Olympisch zwembad wat naar beneden pleurt. De regenbui hoeft niet altijd vooraf te gaan door die enorme muur van zand wat op je af komt, deze kan ook binnen een minuut of 20 zomaar ontstaan uit het niets en laat dan ook alles vallen wat er in zit. In de avonden en de nachten is dit helemaal een spectaculair gezicht, aangezien een bui van deze grootte altijd een hemels vuurwerk te tonele geeft. De bliksemschichten knetteren door de lucht van links naar rechts en verlichten de duistere nacht met een lichtspektakel van vuurwerk die z’n wiedeweerga niet kent. Dit spektakel van deze grootte zie je niet vaak en is dan ook een schitterende ervaring die je niet lichtelijk vergeet.
Dit fenomeen komt niet zo vaak voor aangezien de warme en heldere nachten de boventoon voeren, maar ook deze helder en warme nachten herbergen een prachtig natuurfenomeen wat we sterren noemen. Door de lichtvervuiling in Nederland is dit niet altijd even goed te zien en in de grote Randstad wordt het zoeklicht van een politie helikopter al gauw aangezien voor de beroemde poolster, omdat dat er ooit iets op school verteld is dat van alle sterren de poolster de helderste ster aan de hemel is die je altijd kan zien. Hier in Mali is er niet of nauwelijks lichtvervuiling en dat vertaald zich in het feit dat je hier de Melkweg en de daarbij behorende sterren prachtig kan waarnemen. beide foto’s spreken boekdelen en als je wat langere tijd naar boven kijkt begint het tot je door te dringen dat de oorverdovende stilte ook een schitterend fenomeen is die in de randstad al een tijdje verbannen is naar het centrum van de veluwe.
Dan vergeet ik nog te vertellen dat, voor ik kan genieten van de sonore rust en stilte van het sterren kijken de zonsondergang ook iets is wat ik niemand zou willen onthouden. Het duurt niet lang hier voordat de zon volledig is verdwenen achter de horizon, maar in die korte tijd dat die koperen plaat zijn laatste (overigens nog steeds) warme stralen over het kamp laat glijden is de aanblik van die zakkende vuurbal een immens prachtig gezicht om bij weg te zwijmelen.
Langzaam neemt de donkere sluier de macht over op Camp Castor en de aankomende sterrenhemel verlicht met het zwakke schijnsel nog net de zachtjes verdwijnende contouren van Mali. Ik loop terug en doe mijn kleine lampje aan om niet in botsing te komen met een andere militair, want met de nacht is er ook de complete duisternis die de woorden “geen hand voor ogen” recht aan doet.
Volgende week naar de lokale markt, eens kijken of er wat leuks tussen zit.
Arnold
Foto’s: Arnold & M.K.
De komende weken kan u op indekop.nl en RTVSLos.nl wekelijks een blog lezen van een beroepsmilitair. Hij zal ons een kijkje geven in het leven van een militair op uitzending, hij is augustus vertrokken voor 4 maanden naar Mali. De Nederlandse militairen voeren in Mali vooral verkenningen uit en verzamelen inlichtingen. Die informatie gebruikt de commandant van de VN-missie om operaties voor te bereiden.