Genderneutraal door Hans Bogers
Een van de eerste grote wereldbewoners, die de discussie van de seksualiteit en alles wat daarmee samenhangt op de agenda zette, was de in alle uithoeken van de aarde bekend en doorgaans geliefde Elvis Presley. Voorzichtig, dat wel, want de gender problematiek was vroeger net als nu een zeer gevoelig en moeilijk bespreekbaar onderwerp. Maar in zijn tophit Love me Gender bracht hij die belangrijke en o zo essentiële discussie nadrukkelijk over het voetlicht. Elvis werd verguisd, of liever genegeerd om zijn zo vooruitstrevende gedachten, maar de tekst,Love me Gender/ Love me sweet/ Never let me go/ You have made mij life complete/and I love you so, laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Inmiddels is de discussie over het gender dossier gemeengoed geworden, naast overigens de discussies over een heleboel andere onderwerpen, die voorheen in de taboesfeer thuishoorden. Het Zwarte Pieten, om maar eens iets te noemen. En soms op onverwachte momenten, op onverwachte plaatsen, raken, die onderwerpen elkaar. Zo was ik laatst bij mijn favoriete grutter voor de aanschaf van een 35% product, toen ik tegen een schap aanliep met een grote diversiteit aan kruidnoten. Een onvoorstelbare diversiteit kun je beter zeggen. Zo zag ik spelt kruidnoten en in verschillende kleuren chocolade gedoopte exemplaren. Maar ook ergens, helemaal links onderop, een bak met genderneutrale pepernoten. Ik heb zo’n zakje geprobeerd, maar eerlijk gezegd, ze smaakten echt helemaal nergens naar. Net zoals die speltkruidnoten, die pas een prikkelend effect schijnen te hebben als je ze spelt met een D, maar dan worden ze onmiddellijk uit het assortiment en van de markt gehaald. Maar zoals gezegd die genderneutrale kruidnoten: “Ze smaakten nergens naar. Het was hom noch kuit. Alleen nuttig voor mensen, die aan de lijn doen eigenlijk.” Of er ook genderneutrale pepernoten bestaan, dat weet ik niet en dat konden ze me bij de informatiebalie ook niet vertellen, maar gelet op de merkwaardige vorm van die lekkernijen zou ook dat zomaar kunnen. Maar ik ga er niet naar op zoek. Ik beperk me tot het verorberen van de ouderwetse kruidnoten in de periode, die daarvoor sinds mensenheugenis is aangewezen: Zo rond de viering Sinterklaas’ verjaardag in december. Dezelfde tijd, waarin ik me weer volop op in de Zwarte Pieten discussie zal storten. Een discussie, die aan smakeloosheid en kleurloosheid (zwart is nu eenmaal geen kleur) niet onderdoet voor de genderdiscussie. In dat verband is de vraag waarom de evergreens van Elvis Presley het hele jaar door gezongen mogen worden en die van Sinterklaas alleen maar in een beperkte periode veel interessanter en daarmee een echte discussie waard.