Militair in Mali: Gao’s Blog, Markt

Week 9: Markt.

Zoals ik al eerder in een vorig blog vertelde over de “kleine” winkeltjes die op Camp Castor te vinden zijn waar je de dagelijkse toiletartikelen kan kopen en wat snacko’s, mits je er zin in hebt dan is dat niet de enige locatie waar wij onze omgerekende euro’s naar Xofi’s (munteenheid in Mali, althans… zo schrijven ze het) kunnen uitgeven. Op het nabijgelegen Franse kamp is er speciaal een gedeelte vrijgemaakt waar de lokale bevolking hun waren kunnen uitstallen en waar de militairen dan kunnen neuzen en kijken wat er zoal te koop wordt aangeboden. Nou moet je niet meteen denken dat dit gelijk staat met onze jaarmarkten, braderieën, vlooi- en rommelmarkten, alhoewel de rommelmarkt wel in de buurt komt maar het is een bonte verzameling van allerlei inheemse snuisterijen en souvenirs die er in verschillende kopieën aangeboden worden.

Op die markt voel je jezelf de chinees in Giethoorn die klompjes en molentjes koopt om aan te tonen dat men het wereldmonopoly spel is afgegaan en deze snuisterijtjes mee neemt als herinnering of bewijsvoering. Voordat je naar die markt gaat moeten we ons eerst verzamelen bij de voertuig(en) met onze uitrusting en we uiteraard met het flesje water en een buideltje met Xofi’s, want euro’s worden niet geaccepteerd. Aangekomen op die markt valt het op dat alles onder tenten staat van militaire makelij, waarschijnlijk omdat het op het Franse Kamp is en de Fransen het misschien willen ordenen, kan bij die Fransen zo maar zijn??

Alle waren die aangeboden worden zijn uitgestald op tafels en banken en zelfs op kleedjes op de grond en er staat of zit altijd iemand bij die je echt vreselijk vriendelijk vraagt in gebroken Engels om eens wat dichterbij te komen om te kijken wat hij/zij je te bieden heeft. Er is een grote keur aan allerlei artikelen variërend van sieraden, houtsnijwerk, maskers, messen, dolken, en zelfs kromzwaarden. Die laatsten zijn vreselijk mooi om te kopen maar kunnen douane technisch niet mee naar Nederland dus dan wordt het traditioneel Hollands “kijke kijken nie kope”.

Er zijn ook prachtige schilderijen die echt handgemaakt zijn van vergezichten, dieren, mensen en zelfs in opdracht kunnen ze iets voor je maken vanaf een foto. Er zit veel talent bij zo te zien aan de doeken met olieverf die heel mooi het Mali weergeven zoals wij het graag willen zien (ach, in principe doen wij hetzelfde in Volendam, Madurodam, Spakenburg, Urk, enz, enz).

Als je eenmaal contact hebt gemaakt met iemand over een bepaald artikel dat je mogelijk wel zou willen kopen komt het spelletje loven en bieden tevoorschijn. Anders dan in Nederland waar de prijs de prijs is en er absoluut niet gehandeld kan worden te oordelen aan het oorwurm gezicht wat de verkoper in Nederland trekt als je minder geld bied dan het prijskaartje aangeeft. Dat is iets wat ze in Nederland ook moeten invoeren, het handelen over de prijs, want dat is prachtig om te doen. Hier in Mali is het wel anders en als je meteen de beurs trekt staat hier de verkopende partij met een gezicht als Mickey Mouse je aan te kijken wat je aan het doen bent.

“weet, weet ,weet” hoor je dan (hun manier van Engels praten) “sis is not se Mali wee, joe ko up end ai ko daun” met een breed lachend gezicht.

Nou Oke dan,en dan gaan we het spelletje aan met de verkoper. “I give you 5000 Xofi”, waarop steevast zijn antwoordt is “oh noo sur, tet is not koed, joe pee 30.000 Xofi”. En dan ben ik weer aan de beurt, “no no no, I give you 8000 Xofi”, en dan komt de vaste tekst over thuis “no,no,no tet ai kent do, ai heve sree sjildren, 20.00 Xofi”. Tuurlijk heeft hij kinderen en het zijn er altijd meer dan twee en nog net niet gehandicapt, en dan mag ik weer wat zeggen, dat wordt dan “10.000 Xofi and that’s my final offer”, en dan komt hij weer met een prijs. “tet is not ienoff, joe must pee 18.000 Xofi”. En zo gaat het en tijdje door tot je wegloopt met als laatste bod 12.000 Xofi, dat duurt meestal maar twee seconden en dan voel je toch een lichte greep op je bovenarm en een hele vriendelijke stem zegt dan dat het bedrag van 12000 Xofi ook goed is. Waarschijnlijk kan hij met 12000 Xofi ook zijn gezin voeden, want ik ben er van overtuigd dat hij die dag nog veel meer verhandeld om een goede boterham te kunnen kopen en zijn schoorsteentje kan laten roken, zeker weten om eten te koken, want voor een kachel is het hier niet nodig.

Dan nog maakt hij genoeg winst op de spullen, maar het gaat om het spelletje en dat moeten we hier even leren hoe het gespeeld wordt en in principe is het zo dat de prijs die hij/zij vraagt standaard al drie keer te duur is dan dat het werkelijk kost. De meeste van ons komen dan trots terug van de markt met prachtig houtsnijwerk van de lokale wildlife zoals nijlpaarden, giraffes en olifantjes of met schitterende tot in detail uitgesneden houten maskers met prachtige kleur schakeringen om de betekenis ervan er nog beter uit te laten komen. En zoals ik al eerder zei over de dolken, zwaarden en messen, die laten we links liggen al is de verleiding enorm groot om zo’n prachtig versierd ding mee willen te nemen, maar dat gaan we niet doen.

Arnold

Foto’s: Arnold

De komende weken kan u op indekop.nl en RTVSLos.nl wekelijks een blog lezen van een beroepsmilitair. Hij zal ons een kijkje geven in het leven van een militair op uitzending, hij is augustus vertrokken voor 4 maanden naar Mali. De Nederlandse militairen voeren in Mali vooral verkenningen uit en verzamelen inlichtingen. Die informatie gebruikt de commandant van de VN-missie om operaties voor te bereiden.