Militair in Mali: Gao’s Blog, Schoon schip
Het einde komt steeds dichter bij en dan gaan we dingen ondernemen om het vertrek van ons en de overdracht aan de opvolgers zo soepel mogelijk te laten verlopen. Vooraleerst worden we weer sufgeluld met alle zaken die we administratief op orde moeten hebben zoals de persoonlijke standaard uitrusting, de kleding pakketten, alle administratieve zaken en uiteraard het goed overgeven van de dingen die we hier gekregen hebben en hier dus moeten blijven voor de opvolgers. Dan denken we aan voertuigen, containers, gereedschap, bedden en matrassen, enz, enz.
We krijgen wederom weer een voorlichting van onze Koninklijke Marechaussee over de spulletjes die je wel, en de spulletjes die je zeker niet mag meenemen naar Nederland toe. Zo behoren levende dieren niet thuis in je rugzak, alsof je het graag wilt dat er spinnen en salamanders mee komen of erger dat we praten over puppy’s. (je geeft ze de kost die het proberen??) Messen en zwaarden horen ook niet thuis is de tassen ook al zijn het sierornamenten en als je denkt nog zwaarder spul mee te willen nemen dan heb je het helemaal niet goed begrepen. Alhoewel die bende hier bijna voor het oprapen ligt is het niet toegestaan om het mee te nemen, simpel boerenverstand om het dus niet te doen.
En er wordt ook verteld dat je niet meer dan 16 liter bier mag meenemen, alsof ik die alcoholvrije BAV bier met appel (BLEGH!!) smaak zou willen introduceren in Nederland. Ik ben een sociaal mens dus dat wil ik iedereen in Nederland besparen en zelfs het kleinste iniemienie blikje zal zeker geen plek innemen in mijn rugzak. Wat een verschrikkelijk bocht is dat LLL Ik kan er nu al naar uitzien om weer een echte Amstel, Grolsch of Belgisch speciaaltje te mogen proeven JJ.
Vergeet ook niet om je laatste wasje op te halen voordat je weg gaat, anders blijft je wasnetje met schone onderbroeken liggen in de bak samen met de restanten van degene die maanden voor ons het ook vergeten waren, trouwens wel makkelijk als je na twee jaar weer op uitzending gaat dan pak je het stoffige wasnetje weer uit het krat. Waar zeker op gehamerd wordt is het schoonmaken van de slaapruimtes en de werkruimtes en dan merk je pas wat een immens stoffig gebied het hier is. Vooral de werkruimtes is een waar verzamelplaats voor rood stof en steentjes.
Nadat we het plan hadden getrokken om eerst alles uit het bureau te kruien en te rijden (lades en stoelen hebben wieltjes) om eerst te vegen voordat we met water en zeep in de weer gingen hadden we al in de gaten dat het knap stom is om een raampje te vergeten als er een stofstormpje buiten woedde. Met name onder de bureaus en de ladekastjes lag echt veel fijn rood stof wat je kan vergelijken met de structuur van meel. Afijn, even de bezem erdoor en dan met zwabber en zeepwater alles fris en fruitig maken dachten we. Dat met water en zeep moet je hier een twee tot drie keer doen wil je alle rode vloeistof die ontstaat weg krijgen, de beloning is wel dat het wederom fris ruikt en het bureau er schoon en minder rood uitziet. Hoelang dit volhoudt is niet bekend, maar met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een dag of vier voordat de eerste stof zich weer in de hoeken en gaten nestelt. Ik geloof dat iedereen hier na thuiskomst onder de douche nog een licht rode waas zal ontdekken op de witte douche bak van al het stof wat nog uit je lichaam komt.
Nog de laatste woorden met de vaste werknemers hier die alles voor ons gedaan hebben zoals koken, wassen, schoonmaken en vuilnis ophalen en ik heb bij de keuken nog een fijn recept weten los te peuteren van heerlijk gewokte garnalen in een pittige oriëntaalse pasta om door de macaroni te mengen. Mijn ervaring hier in Mali is er 1 om niet te vergeten.
Het is hier op Camp Castor een gehele nieuwe kolonie van militairen die met ruim 1000 man samen op een postzegel kunnen leven en werken. Zelfs als er voetbal, formule 1 of een ander sport op TV is zitten er meerdere nationaliteiten gezamenlijk te kijken en samen te juichen en samen te genieten en lol te hebben van sport zonder ook maar 1 onvertogen woord, dus hier in Mali het kan wel.
Helaas is dit het laatste blog van deze periode hier in Mali, ik hoop dat het een leuk blog was en dat men in Nederland genoten heeft van de belevenissen van een militair op uitzending in Mali. Uiteraard zijn er de ups en downs die de afgelopen tijd bij iedereen aanwezig zijn geweest, maar we hebben het met z’n allen opgepakt en hebben het met z’n allen voor elkaar gekregen.
Waarvoor mijn oprechte dank aan iedereen die hier in Mali dienst heeft gedaan.
Straks weer terug in Nederland en na een welverdiende rust weer met frisse zin beginnen aan een nieuw jaar en terug naar de orde van de dag.
De laatste foto van iedereen hier in Gao
Arnold
Foto’s: Arnold
De komende weken kan u op indekop.nl en RTVSLos.nl wekelijks een blog lezen van een beroepsmilitair. Hij zal ons een kijkje geven in het leven van een militair op uitzending, hij is augustus vertrokken voor 4 maanden naar Mali. De Nederlandse militairen voeren in Mali vooral verkenningen uit en verzamelen inlichtingen. Die informatie gebruikt de commandant van de VN-missie om operaties voor te bereiden.