Koppensnellen door Hans Bogers
Al heel lang loop ik rond met de gedachte een column te wijden aan het gezinspardon, waarover afgelopen dinsdag op democratische wijze een akkoord is uitonderhandeld. Grote plannen had ik om een relatie te leggen tussen al het gehele gedoe over dat pardon en het beleg van Alesia in Bourgondië, dat in het jaar 52 voor Christus plaats vond. Om aan te tonen, dat er niets nieuws onder de zon is als kinderen worden ingezet om politieke, economische, persoonlijke of militaire doelen te bereiken. Een zwaar onderwerp, dat ik toch maar laat voor wat het is. Te moeilijk om onder woorden te brengen en daarmee te moeilijk om duidelijk te maken wat ik nou precies bedoel. Ondanks het feit, dat tijdens dit besluitvormingsproces, het daarbij behorende fake news en het misbruik maken van emoties, steeds meer ergernissen bij mij werden opgeroepen.
Om mezelf enigszins tot rust te brengen heb ik mijn heil maar weer eens gezocht bij mijn Olde Wief, de periodiek, die ik telkenkere weer hoopvol, in verwachting van belangrijk nieuws en interessante weetjes, opsla, om al na de eerste bladzij enigszins teleurgesteld te moeten vaststellen, dat het weer erg meevalt met het grote nieuws in Steenwijkerland. Toch zal ik mij niet verlagen tot het verwerpelijke koppensnellen, want dat is mijn eer te na en natuurlijk ook zonde van de door mij regelmatig gestorte financiële bijdrage, ook wel abonnementsgeld genoemd. Zonde van dat geld om je te beperken tot het simpelweg koppensnellen. Maar wat schetst mijn verbazing, dat juist het snellen van koppen en het daarna vooral niet verder lezen mij op het onderwerp van deze column heeft gebracht.
‘Gemeente koopt molen/ Kan het net nieuwe zonneparken aan.’
Deze twee, al zou ik met een beetje goeie wil ook ‘/ Asbest eraf, Zon erop/’ nog kunnen gebruiken bij de vorming van mijn praatje, maar die kop laat ik maar even voor wat hij is.
‘Kan het net nieuwe zonneparken aan’ is de vraag. Nee beste CDA fractie. Dat kan het net niet. De vraag stellen is hem eigenlijk al beantwoorden, maar gelukkig maakt de gemeente van Steenwijkerland zich er met die reactie niet van af. Nee Steenwijkerland is geen Leiden en het college geen Jantje. Zeker niet. Want wat doet de gemeente. De gemeente stelt een daad. Inderdaad! De gemeente koopt een molen. En met die strategische aankoop worden in één klap twee problemen opgelost.
De problemen rond de Gieterse loswal worden uit de weggeruimd en het gevaar van die vermaledijde zonneparken, waar niemand op zit te wachten is afgewend,want in onze elektrisch stroom kan in de toekomst worden voorzien door die door de gemeente aangeschafte molen. Nu nog wiekloos, maar die dingen zijn eenvoudig te bevestigen
Management by means. Heerlijk toch om met een paar centen de wereld duurzamer, schoner en gelukkiger te maken.
