De mus door Hans Bogers

Nog een paar nachtjes slapen, dan is het weer zover: De Vierdaagse. Vier dagen wandelen in de prachtige omgeving van Nijmegen en genieten van dat grote feest. Vrolijke, blije enthousiaste mensen, uitbundig versierde straten en dorpen. Water en snoep aan de kant van de weg en veel muziek heel veel muziek. Kortom, het staat er weer goed voor. De trainingsperiode is achter de rug en nu moet het gaan gebeuren. En getraind hebben we, waarbij we ons strikt hielden aan het voorgeschreven vierdaagse schema. Die trainingen alleen al waren  de moeite waard: niet alleen het wandelen, maar ook de natuur, van winters naar zomers, en de ontspannende stopjes. Als pensionado verkeerde ik daarbij ook nog in de prettige omstandigheid, dat ik wat vaker op pad kon gaan. En natuurlijk heb ik met graagte van die mogelijkheid gebruik gemaakt, want lopen met z’n tweetjes is leuk, maar wandelen in je uppie, alleen met je gedachten, dat is ook niet onplezierig. Zo meldde ik me laatst voor een eerste stop bij onze favoriete stopplaats schuin tegenover de twee hunebedden, die Havelte rijk is. Omdat de bediening daar altijd redelijk snel is kwam ik in de situatie te verkeren, dat mijn cappuccino met koekje al op tafel stond terwijl  ik toch nog even naar achteren moest. Ook bij wandelaars kan de nood soms hoog zijn. Bij terugkomst zag ik mij cappuccino met hartjes vorm al staan, maar het koekje ontbrak. Ik dacht, dat de bediening, dat vergeten was, maar al gauw bemerkte ik, dat tijdens mijn korte afwezigheid een piepklein musje zich meester had gemaakt van het koekje. Ik verontschuldigde mij voor mijn onjuiste gedachte bij de juffrouw, die mij had bediend en kreeg als troost een zeer gewaardeerd tweede koekje. Maar dat zo’n kleine mus er met een redelijk omvangrijk koekje vandoor wist te gaan, dat was me toch wel wat. Hoewel: Heel lang geleden deed zich een gelijksoort voorval op het terras van café De Klimop in Nes op Ameland. Op een zeker moment als start up voor het jaarlijkse CCC weekend (CCC staat voor conditioneel, cultureel en culinair) had het in die tijd spraakmakende PC Hijsteam plaatsgenomen op dat terras. Er werden diverse heerlijke drankjes besteld waaronder een paar Lumumba’s, warme chocolademelk met een scheutje rum  en afgemaakt met een niet onaanzienlijke hoeveelheid slagroom. Een van die Lumumba’s werd het doelwit van een bepaald niet bange mus, die in één soepele beweging een aanval deed op de onweerstaanbare slagroom. Voordat de aanwezigen het in de gaten hadden slaagde hij in z’n opzet en deed hij zich te goed aan het witte lekkernij. Gelukkige bijkomstigheid was wel, dat de in warme chocola vermomde rum gespaard bleef en de teamleden kwamen met de schrik vrij. Al beseften ze wel, dat bij musjes in de buurt, waakzaamheid altijd geboden is. Achteraf gezien dus wel een beetje dom van mij daar op dat terras in Havelte, want een gewaarschuwd mens zou toch voor twee moeten tellen.