Een koffertje door Hans Bogers

Het is al weer een eeuwigheid geleden, dat ik meedeed aan het televisieprogramma van Anita Witzier: Memories. Op zoek naar een oude jeugdliefde. Die had ik overigens net zo makkelijk in de telefoongids kunnen vinden, maar het leek me via de televisie wel zo leuk, zo’n zoektocht, al  was het toch wel een heel gedoe. Nadat ik me schriftelijk kandidaat had gesteld, kwam er een jongeman bij me thuis, die me met een draaiende camera op me gericht, het verhaal van die eerste liefde liet vertellen. Een zogenaamde synopsis, die hij later voor het productieteam zou afspelen om tot het definitieve besluit te komen, of ik met mijn verhaal en voorkomen mee mocht doen.  Groen licht! En dat betekende een eerste televisie opname in Ter Aar, die bijna een dag in beslag nam. Daarna volgde een tweede opname, waarin ik mijn jeugdliefde ontmoette en tenslotte de eindopname in de studio. Een bijzondere ervaring, die ook het weerzien betekende met een nog grotere jeugdliefde, Just A Little Bit…, het R&B bandje, waarin ik met zoveel plezier heb gespeeld. Leuk detail overigens, dat Gerard Buisman, die op vakantie was in Brugge, toen hij op z’n hotelkamer de tv aanzette, mij als eerste in beeld kreeg. 

Ik moest aan dit oude verhaal denken, toen ik afgelopen maandag werd gebeld door een mevrouw, die mij namens Linda de Mol vroeg of ik gebruik wilde maken van de mogelijkheid om deel te nemen aan de miljoenenjacht van de Postcode Loterij. Het koffertjesspel. Omdat er momenten zijn, dat de Kraaiheide voor mij groot genoeg is, vroeg ik of ik mij mocht laten vervangen door mijn vrouw. Dat was goed, als ze maar ouder zou zijn dan 18 jaar. Ze mocht zelfs een introducé meenemen. En zo kwam het, dat de dames Van Diesen afgelopen dinsdag naar de meidarenastudio’s in Amsterdam vertrokken om daar mee te doen aan de jacht op miljoenen. Terwijl ik m’n normale dinsdag programma  van sporten, bezig zijn met muziek en zumbaaien, kon afwerken. De gemeenteraadsvergadering heb ik dit keer aan me voorbij laten gaan, alsof ik voelde, dat die al in een kwartiertje gepiept zou zijn.

En dat klopte ook, zodat ik me niet schuldig hoefde te voelen, al heb ik wel excuses voor mijn afwezigheid aan geboden aan Bram en Hanneke van de Griffie.

Over haar belevenissen in Amsterdam, de heerlijke lunch, en de allemachtig hoge hakken van Linda de Mol liet mijn vrouw zich, wegens het haar opgelegde spreekverbod, niet uit, maar uit het feit, dat ze afgelopen donderdag gewoon weer aan het werk ging bij de Bruna, meende ik toch op te kunnen maken, dat die vijf miljoen er niet in zat. Hoewel. Helemaal zeker ben ik daar ook niet van, want het werken tussen boeken, collega’s en klanten zou ze toch ook niet graag willen missen. Het een sluit het ander niet uit zal ik maar zeggen.

Maar om zekerheid te krijgen zal ik moeten wachten tot zondag 22 september, omdat ik dan pas met eigen ogen kan zien wat er afgelopen dinsdag allemaal in die Amsterdamse studio is gebeurd en wat er in mijn favoriete koffertje (8) heeft gezeten.