Drugscriminaliteit door Hans Bogers
De moord op Derk Wiersum, die in verband wordt gebracht met de toenemende en volgens sommigen onbeheersbare drugscriminaliteit, de vele drugsgerelateerde misdrijven van de laatste jaren en alle reacties daarop in de media houden mij nogal bezig. Vooral de uitzending het BNN/VARA programma, De Wereld Draait Door van Matthijs van Nieuwkerk, vorige week vrijdag, en een film, waarvan ik zondag een stukje zag, deden mij de haren te berge rijzen. Eerst DWDD: In een uitermate slecht interview met twee vertegenwoordigers van de Heilige Hermandad overtrof Van Nieuwkerk zichzelf in populistische kretologie toen hij zei, dat Nederlanders de drugscriminaliteit zat waren. Een uit de duim gezogen mening. Maar ja de duim van Matthijs is zo’n beetje de duim der waarheid. De geïnterviewde politiemensen hadden, duidelijk ingestudeerd, niet veel meer te melden dat WE met een veelkoppig monster te maken hadden en dat WE dat samen, als WE dat wilden, moesten aanpakken. Ze leken zelfs zo tevreden over hun inbreng, dat een high Five na afloop er nog maar net aan ontbrak. Veel verplaatste gebakken lucht zal ik maar zeggen en een beetje dom dat WE geroep, want die ‘Pet Past Ons’ allemaal allang niet meer. Een groot deel van het volk interesseert het helemaal geen bal. Samen de problemen aanpakken? Nou nee. Zolang de politie niet echt gerespecteerd wordt, kun je dat wel vergeten. Mijn favoriete stokpaardje in deze: zolang Flitzmeister omarmd wordt, zolang zal die samenwerking een utopie zijn. Er zijn heel wat wrange verhalen te vertellen over hoe WE met de politie omgaan. Maar het aller duidelijkst voor de weerlegging van de opmerking van Matthijs van Nieuwkerk, dat WE het zat zijn, was de door (nu nog) zijn eigen omroep BNN/VARA uitgezonden film Patser, afgelopen zondag. Velen zullen die verschrikkelijke film niet gezien hebben of tijdig een ander televisienet hebben opgezocht, maar een groot deel van de kijkers, die zijn blijven zitten zal zich verlustigd hebben in de vele schietpartijen, de emotieloze moordpartijen, de gruwelijkheden, de bloedspatten op het scherm. ‘WE’ zijn het nog lang niet allemaal zat integendeel. De gedachte, dat er ‘something rotten’ is in dit land, die gedachte is nog lang niet bij iedereen ingedaald. Zeker niet bij BNN/VARA, de werkgever van Matthijs, vandaar dat hij over niet al te lange tijd zal vertrekken naar een commerciële omroep, die wél serieus met het probleem van de drugscriminaliteit omgaat, die niét van die ranzige gewelddadige films uitzendt, die hem meer journalistieke ruimte geeft en die hem vooral van een veel beter salaris dreigt te gaan voorzien.
Nee de strijd tegen de keiharde meedogenloze georganiseerde criminaliteit is nog lang niet gestreden. En op ‘WE’ moeten we maar niet al te veel rekenen, zeker niet als je denkt aan de gewone dagdagelijkse rechts – en openbare orde problemen, waar onder andere de politie haar handen vol aan heeft.
