Neerlands hoop in Bange dagen door Hans Bogers

Nog niet zolang geleden werd zo’n beetje alles wat met overheid en overheidsbemoeienis te maken had op z’n zachts gezegd verafschuwd. De marktwerking, ja dat was je ware. Als we alles aan de markt zouden overlaten, aan het spel van vraag en aanbod, dan zou het allemaal goed komen. Dan zou de wereld er voor ons allemaal beter op worden. Natuurlijk was niet iedereen het met die opvatting eens en waren er excessen, die op het tegendeel wezen, maar over het geheel genomen konden wij Nederlanders ons best wel vinden in deze ‘ideologie’. Totdat er een heel gemene virus onze kant op kwam. Razendsnel en grensoverschrijdend. Toen bleek die markt  minder goed, wat zeg ik, helemaal niet te werken. Toen bleek ook , om met Trouw columnist Lex Oomkes te spreken, de tot hindermacht benoemde overheid, met zijn vele regels en zijn verfoeide belastingen zo’n beetje onze reddende engel te zijn geworden. Gedecideerd nam die overheid haar verantwoordelijkheid op zich, want de markt kan kennelijk toch niet zonder een marktmeester. 

De overheid als held, vooraan in de strijd tegen Covid-19, naast al die andere helden. Ze zijn al zo vaak genoemd, maar ze kunnen nog steeds niet genoeg genoemd worden. Maar die helden kunnen het niet alleen. Ze verdienen niet alleen applaus en financiële ondersteuning. Niet alleen extra ic bedden, extra mondkapjes en testmogelijkheden. Ze verdienen zoveel meer dan dweilen met de kraan open. Ze verdienen het, dat die kraan dichtgedraaid wordt. Dat er licht komt aan het eind van de tunnel. 

En om die kraan, waaruit het coronavirus, Covid-19 nog steeds rijkelijk vloeit, om die kraan dicht te krijgen, daar zijn andere helden voor nodig. Daar zijn WIJ voor nodig.  Uiteindelijk zullen we ook mogen klappen voor onszelf, want al lijkt het dichtdraaien van de kraan geen heroïsche daad, niets eenvoudiger dan dat, zou je zeggen, de werkelijkheid blijkt minder simpel en onze greep op die kraan verslapt o zo makkelijk. Vasthouden, niet opgeven, dat is de boodschap. Zolang, die kraan loopt, lekt of drupt, zolang is onze heldendaad onmisbaar. Ja er zullen nog heel veel doden vallen, ver weg en heel dicht bij, dat is een ding dat zeker is, maar die kraan, die moeten we en die zullen  we dicht krijgen. 

Morgen wordt het ondanks alle ellende prachtig mooi weer en wat zou het getuigen van verantwoordelijkheidsbesef als we ook op deze veelbelovende dag die kraan weer een beetje dichter weten te draaien. Dat wij als helden de verleidingen van het mooie weer zullen weerstaan en niet ‘Penny wise. Pound foolish’ het touw laten vieren.

Column terugluisteren? Klik hier