4 mei door Hans Bogers

Morgen vieren we de dag, dat het 75 jaar geleden is, dat we bevrijd werden van de Duitse bezetting. Dat we onze vrijheid herwonnen en de kans kregen in vrede en veiligheid verder te leven. Maar dat feest, ook al zijn we wat betreft die vrijheid en zéker die vrede behoorlijk in gebreke gebleven, dat feest kan alleen gevierd worden als we bedenken, dat die vrijheid en die vrede niet zonder slag of stoot; niet zonder bloed, zweet en tranen verworven zijn, maar ook, dat het behóud van die vrijheid en vrede ons soms letterlijk bloed, zweet en tranen kost en zal kosten. Dat we ons elke dag moeten inzetten om de vrijheid en die vrede te bewaren en ons ieder op onze eigen manier moeten verzetten tegen de gevaren, die de vrede en de vrijheid bedreigen.

Daarom kan het bevrijdingsfeest van 5 mei niet gevierd worden als we niet ook, zoals het officiële gedenkschrift luidt, op 4 mei allen herdenken- burgers en militairen- die in het Koninkrijk der Nederlanden, of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.

Zonder 4 mei geen 5 mei, een conditio sine qua non. Voor vrijheid, vrede en veiligheid zullen we elke dag opnieuw moeten vechten in wat voor vorm dan ook. Samen of in je eentje, dat maakt eigenlijk niet zo uit. En vandaag, maandag 4 mei 2020 denken we aan al die mensen, die alleen of met elkaar voor die vrijheid, die vrede, die veiligheid hebben gevochten. Hun leven daarvoor hebben gegeven. Wat voor mij niet alleen betekent vermoord zijn of omgekomen, want je leven geven is ook jezelf opofferen, jezelf wegcijferen, zelfs jezelf ten dienste stellen van het grote goed, dat vrijheid heet, bij de dingen, die je doet, die je denkt, in je vrije tijd of in je werk. Een houding, die je leven voorgoed kan veranderen

Al die mensen die wij vandaag herdenken en dankzij wie wij morgen onze bevrijding zullen vieren zouden voor niets gestorven zijn als wij niet elke dag opnieuw, die door hen bevochten vrijheid koesteren en ons er bewust van zijn, dat alles wat wij doen en laten zou moeten bijdragen aan onze vrijheid, onze vrede en onze veiligheid. 

Daarom is 4 mei, de Nationale Herdenkingsdag niet alleen de opmaat voor 5 mei, de Nationale Bevrijdingsdag, maar zeker ook de opmaat voor alle dagen daarna, waarin wij onze, al dan niet bescheiden, bijdrage leveren aan de vrijheid en vrede.

En dat het bloed, het zweet en de tranen; de pijn, de angst en het verdriet niet vergeefs zijn geweest.

Column terugluisteren? Klik hier