De voortgang door Hans Bogers

Ik heb afgelopen dinsdag niet geluisterd naar de  door de ministers Rutte en De Jonge belegde persconferentie, waarin zij uit de doeken hebben gedaan hoe we de komende periode verder moeten met de verwerking van de Coronacrisis en de voorzichtige stappen, die we kunnen gaan maken op de weg uit de bijna alles overheersende ellende. En….!  Ik heb vooral niet gekeken naar  al die praatprogramma’s, waarin die persconferentie en alles wat daarin gezegd is, worden ‘GEDUID’. Om dat vreselijke woord maar eens te gebruiken. Door al het oeverloos bomen door over elkaar heen duikelende deskundigen, die het vooral niet met elkaar eens zijn, is het bos, dat Covid-19 heet, door niemand meer te zien. Die praatprogramma’s doen me steeds vaker denken aan het stompzinnige gezwets op facebook en dat soort social media.

Nee ik heb me maar beperkt tot het lezen van de ochtendkranten en dat is meer dan voldoende. Alleen, ik moet dat niet doen voor het schrijven van mijn column, want ook al heb ik me beperkt tot kranten, de informatie blijft verwarrend, strijdig en killing. En ik moet erkennen, dat ik er niet veel meer van snap. Begrijp me goed, ik ga de opgelegde maatregelen als gezagsgetrouwe en zijn eigen gezondheid liefhebbende Nederlander natuurlijk zo goed en zo kwaad als mogelijk opvolgen en dit keer maar eens niet in opstand komen omdat ik het niet meer goed kan volgen. Maar mèt de dag nemen mijn vragen en mijn onzekerheden toe. Wat is er nou feitelijk verbeterd sinds het begin van deze pandemie? Wat zijn we echt wijzer geworden? Wie gaan er echt opdraaien voor de financiële gevolgen van deze crisis? Ik ga u niet lastig vallen met alle vragen, die zich aan mij opdringen, maar het zijn er veel. Je zou er gek van worden en dat ik zo af en toe in een dip zit, vind ik dan ook niet verwonderlijk. Alleen het nadeel van zo’n dip is, dat je de dingen nog zwarter ziet dan ze eigenlijk zijn. Dan zie ik, dat het helemaal niet zo goed gesteld is met onze, door onszelf zo geroemde, discipline. Soms omdat het zo moeilijk is om 1.50 meter afstand te bewaren, maar heel vaak omdat er mensen zijn, die alle adviezen in de wind slaan. Die het gewoonweg niet interesseert. Afstand houden? Wat kan’t skelen je! Een winkelmandje pakken als je de winkel in gaat, zodat het aantal klanten gecontroleerd kan worden? Wat kan’t skelen je! En wie er wat van zegt die kan een grote bek krijgen! 

Zo’n dip dus, die ik alleen maar kan overkomen, als ik de fiets pak en de wijde wereld in trap. Met in mijn gedachten de geweldige toespraak van Willem  Alexander en vooral de opmerking, dat we niet weg moeten kijken. Ook niet wat betreft het Covid-19 virus en de al dan niet voorspelbare gevolgen van deze verschrikkelijke crisis. 

Column terugluisteren? Klik hier