Vae Victis door Hans Bogers

Ik ben niet van: Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen, of haal eerst de balk uit je eigen oog voor je aan de splinter van een ander begint, want met dat soort kreten wordt elke discussie, elke nuancering doodgeslagen. Toch komen deze gedachten soms wel eens bij mij op, zoals in deze tijd van de grote anti racisme demonstraties. Ieder weldenkend mens zou elke vorm van racisme af moeten keuren. Dat is zo klaar als een klontje. Niemand zou racist moeten zijn, maar waar racisme is gebaseerd op het maken van onderscheid, daar liggen uitingsvormen van racisme altijd maar weer op de loer en is zelfreflectie in ons doen en laten van een voortdurende noodzakelijkheid. En daarom is het goed, dat mensen, zoals u en ik, die ons niet altijd bewust zijn van het effect van onze woorden en onze daden, ja zelfs onze gedachten, wakker worden geschud. Maar dat wakker schudden, dat is een vak apart, want zij, die ons wakker schudden lopen het gevaar geconfronteerd te worden met de bijbelse slogans, die ik in het begin van deze column noemde, of vervallen in selectieve verontwaardiging of het gebruik van gelegenheidsargumenten. Toch kan ik me dat  ‘kijk naar je eigen’ wel voorstellen. Wat te denken bijvoorbeeld  van de Amerikaanse baptistendominee Jesse Jackson, een verklaard antisemiet die een moreel beroep doet op onze minister president om zwarte Piet te verbieden. Ja, dat de president in het zogenaamd democratische land waar Jesse vandaan komt, van alles en nog wat zomaar verbiedt en iedereen naar believen de laan uitstuurt, kan makkelijk leiden tot de gedachte, dat alle regeringsleiders die ondemocratische vrijheid hebben.

Of zoals de boycot van Voetbal Inside omdat Johan Derksen ongenuanceerd een ander geluid laat horen. Geboycot  door profvoetballers, die er bepaald niet vies van zijn te gaan voetballen om veel geld te verdienen in landen, waarin het racisme de bewoners  met de paplepel wordt ingegoten. Geboycot door bedrijven, die racisme weliswaar niet belijden, maar die daar wijselijk en vooral om economische reden niets van zeggen. Ik gruw natuurlijk ook van de homofobe, discriminerende teneur, van VI, waarin mensen soms meedogenloos worden aangepakt.

Maar, dat in de afgelopen uitzending Johan Derksen voor het front van de troep geslachtofferd moest worden door nota bene Wilfred Genee, die met zijn Thunderbird achtige voorkomen opeens oog had voor gevoelens van anderen, om nog maar te zwijgen over het airtje van mevrouw Natacha Harlequin, die als een soort psychotherapeute op Derksen inpraatte, dat was de onzin ten top. Vae Victis zei good old Jullius Caesar ooit, om daarmee aan te geven, dat de verliezer in de strijd niet veel goeds te wachten staat. Johan Derksen liet zich niet overwinnen door belerendheid en hypocrisie, maar die uitzending, wellicht de laatste van Voetbal Inside heeft misschien wel 1,7 miljoen kijkers aan het denken gezet. 

En van die bewustwording moeten we het hebben. Dat is het begin.