Beeldenstormen en boekverbrandingen door Hans Bogers

Elke maandag SLOSpraat, maar nu even niet. De komende week verzorgt Hans Bogers zijn laatste column in de rubriek SLOSvakantiepraat.

Het is de laatste tijd wat stil rond het racisme – en discriminatiedebat, maar dat hoeft voor mij geen belemmering te zijn daar toch iets over te schrijven, althans over één van de uitwassen daarvan. Namelijk het beschadigen, met verf besmeuren,dan wel vernietigen van standbeelden en monumenten, die sinds jaar en dag overal hier te lande de omgeving verfraaien. Het zogenaamde beeldenstormen. Het is van alle tijden en het wordt met enige regelmaat in alle windstreken beoefend. Dat geldt ook voor het verbieden van boeken en het censureren van kranten, het ouderwetse boeken verbranden, dat overigens in die vorm, waarschijnlijk in verband met de onnodige belasting van het milieu, niet veel  meer voorkomt.

Het verbranden van boeken en het bestormen van beelden is uit den boze, om wat voor reden dan ook. Discussiëren uitstekend! Op het scherpst van de snede! Graag zelfs. Maar niet, als woorden  tekort schieten, de boel ongenuanceerd vernielen. Want daar gaat het om: ‘de nuance’. 

Er is geen koe zo bont of er zit wel een vlekje aan. Over iedereen valt wel wat te zeggen. In goede en in kwade zin. Ongenuanceerd denken kan goed zijn voor een genuanceerde discussie, maar ongenuanceerd en onomkeerbaar boeken verbranden en beelden vernielen , bekladden, beschadigen, of elimineren, dat is negens goed voor. Wat bij het discriminatiedebat en de daarmee gepaard gaande vernielingen veel voorkomt is de selectieve verontwaardiging. Boos zijn als het je zo uitkomt. Terecht verontwaardigd zijn over de wandaden van de ene bekende Nederlander, maar die van een andere door de vingers zien, omdat je die aardiger vindt. 

Steenwijk is na de beelden storm en boek verbrandingen tijdens de tachtigjarige- en de tweede wereldoorlog verder gespaard gebleven, hoewel het ooit verkeerd dreigde te gaan in de tijd, dat de bekende beeldhouwer Hildo Krop in Steenwijk werd herontdekt. Nu bleek de goede man communist te zijn geweest en dat was voor verontruste Steenwijkers reden hem in de ban te doen. Met een opmerkelijke uiteenzetting over naaktlopen snoerde een toenmalige wett’nholder die critici de mond en kan het werk van deze beeldhouwer gelukkig nog steeds bewonderd worden.