De griepprik door Hans Bogers

Omdat ik wegens mijn leeftijd en mijn vele medicinale avonturen tot de doelgroep behoor, waar het illustere griepvirus ook wel influenza genoemd zijn pijlen voornamelijk en in hevige vorm op heeft gericht, valt mij jaarlijks de eer te beurt een griepprik in ontvangst te mogen nemen. De discussie en de tweedstrijd over de zin of de onzin van die vaccinatie laat ik graag over aan degenen, die daarvoor hebben gestudeerd, er beroepshalve diepgaand over hebben nagedacht en het probleem aan diverse wetenschappelijke onderzoeken en theorieën onderworpen, dan wel aan de mensen, die over alles en nog wat verstand van hebben, of die zonder enige kennis van zaken maar wat roeptoeteren. Een beetje van deze tijd: Hoe minder we weten, hoe harder we schreeuwen. Wie het hardste brult heeft gelijk. En de waarheid, ach die doet er eigenlijk niet zozeer toe. Maar dat gezegd zijnde: als ik de griepprikoproep krijg dan ga ik gewoon en sluit ik aan in de rij. Baat het niet het schaadt ook niet en je komt weer eens wat leeftijdgenootjes tegen, die je een jaar lang niet gezien hebt. Best gezellig. Zelfs op anderhalve meter. En zo ga ik dus ook om met Covid-19. Ik doe gewoon wat mij wordt geadviseerd. Baat het niet, het schaadt ook niet. Je pakt weer eens dingen aan, waar je anders niet aan toegekomen zou zijn en er wordt een nieuw beroep gedaan op je creatieve vermogens. Net als het verhaal van de wonderbare visvangst: je gooit het net voor de verandering eens uit aan de andere kant van het schip. Elk nadeel heb z’n voordeel, zou ik in navolging van Johan Cruyff willen zeggen. 

Omdat de coronacrisis onontkoombare invloed heeft op de organisatie van de jaarlijkse griepprik en men een grote opkomst verwachtte, was die organisatie dit keer anders van opzet. En ik moet zeggen het was perfect geregeld. Ik was onder de indruk. Met bewondering heb ik gezien hoe verkeersregelaars, gastvrouwen en priksters ( ik zag geen prikkers) de enorme toeloop aan risicolopers opving en verwerkte en dat alles zonder enige wanklank. De actie begon  trouwens met een uitnodigingsbrief, waarin stond vermeld, dat het wegens de te verwachten drukte aanbevelingswaard was Bata of per Batavus  te komen. Een gewaarschuwd mens telt immers voor twee, maar zoals gewoonlijk nam niet iedereen die waarschuwing serieus en waren er mensen, die het liefst met auto en al naar binnen waren gereden om daar hun prik in ontvangst te nemen. Maar ook dit typisch Hollandse gedrag was voor de organisatie geen probleem. 

Voor mij was het een extra gedenkwaardig moment, omdat ik voor het eerst van mijn Steenwijker bestaan een kijkje in de kantine van De Boys kon nemen. Mooi plekje hoor!  Als De Boys net zo goed voetballen als hun onderkomen er uitziet dan hoeven ze zich een zorgen te maken. 

Ik zal er vast nog wel een keertje komen, want deze grieppriksuccesformule zou best wel eens een traditie kunnen worden. 

En nu er maar op vertrouwen, dat het prikje werkt en dat het zelfs effect heeft op zustervirus Covid-19, die geniepige ziekteverwekker, die meer kwaad, en niet alleen bij risicogroepen, doet dan je denkt.