Lessons learned door Hans Bogers

Er was een tijd, dat ik met ontzag en bewondering keek naar de Verenigde Staten van Amerika. De bevrijders van het grote duistere kwaad, dat nazisme heette met z’n leugens, z’n moorddadigheid en z’n allesoverheersende geweld. De Verenigde Staten van Amerika, onze bondgenoot door dik en door dun, onze hulp in bange dagen, beschermer van de Democratie, de vrije wereld. Dat geloof, dat vertrouwen, die zekerheid is in de laatste jaren langzaam maar zeker uitgehold en met het aan- en optreden van Donald Trump versneld tot een nulpunt gedaald. Met als definitieve klap op de vuurpijl de presidentsverkiezingen. Was er ooit het authentieke gezag, gebaseerd op geloofwaardigheid en vertrouwen,  sluipenderwijs is Amerika verworden tot ordinaire destructieve macht. This land of the free and the home of the brave is als de bijbelse reus op lemen voeten, waar koning van Babel Nebukadnezar over droomde en die door droomuitlegger en voorspeller Daniël fijntjes werd uitgelegd. Dat Amerika een reus is op lemen voeten, die zomaar om kan vallen, dat is een zekerheidje. Alleen  is het niet te hopen, dat dat ooit gebeurt, want in die val, zal de hele wereld meegesleurd worden. Een vaststelling gebaseerd op machteloosheid. Amerika zal blijven bestaan bij de gratie van onze onmacht. 

En wat er overblijft? 

De wetenschap, dat de Verenigde Staten allesbehalve op democratische leest zijn geschoeid  en zeker geen rechtstaat meer genoemd mogen worden, omdat rechters door de  politiek benoemd worden en daarom alleen niet meer onafhankelijk zullen zijn.

De wetenschap, dat de leugen zal regeren, dat het recht van de sterkste geldt en dat arm armer zal worden en rijk rijker.

De wetenschap, dat de nu nog zittende president niet zou misstaan in het, in verband met  de beperktheid van een A-viertje, niet volledige rijtje van Mao tse Tung, Stalin, Hitler, Ceaucescu, en Kadaffi. 

De wetenschap, dat er hoe dan ook uit Amerika een andere wind gaat waaien en dat wij Europeanen, meer dan ooit op onszelf zijn aangewezen. De wetenschap, dat ooit onze vrienden nog net niet onze vijanden zijn geworden en dat wij het zullen moeten hebben van onze buurlanden, zoals Duitsland en Frankrijk.

En niet te vergeten, de wetenschap, dat opiniepeilers per definitie de plank misslaan en dat al die voorspellers, Maurice de Hondt voorop, die goed geld verdienen aan hun miskleunen, een ander baantje moeten gaan zoeken. Wat mij betreft hoeven ze niet zoals Daniël, wiens voorspelling overigens wel uitkwam, in een leeuwenkuil te belanden, maar in de zorg bijvoorbeeld zijn er vacatures genoeg. 

Maar ja dat zal wel nooit gebeuren. Liever vanachter de veilige computer aan de hand van allerlei onnavolgbare berekeningen en enquêtes profetieën op de wereld loslaten dan met je voeten in de modder van de ellende van Corona rond te moeten baggeren.