Haar eerste communie door Hans Bogers
Het is alweer een tijdje geleden, dat zij haar eerste communie deed, maar het was in haar leven een gebeurtenis, die ze nooit meer zal vergeten. Trotse ouders een opgewonden pastoor, een goedgemutste Heilige Vader (waarmee gezegd de onzijdigheid van het opperwezen) haar maagdelijk witte jurkje, maar bovenal het ontbreken van cadeautjes. Dat gemis is waarschijnlijk één van de redenen geweest, waarom ze op latere leeftijd afstand nam van de moederkerk, ecclesia mater, en niet meer van het houtje genoemd wilde worden. Toch waren er hoogstwaarschijnlijk meer redenen voor die secularisatie. Kijk de eucharistie en vele andere religieuze vieringen, daar had ze niet zoveel problemen mee, maar dat ze ook in benauwd hokje haar zonden op zou moeten biechten, dat ging haar veel te ver. Zondigen oké, maar dat aan de rooms katholieke klok hangen nee, daartoe was ze niet op aarde.
Ze was bij haar eerste communie nog niet zo frivool als vandaag de dag en witte jurkjes draagt ze allang niet meer. Nee wat dat betreft is ze een kleurrijke persoonlijkheid geworden, die haar omgeving regelmatig verrast met de meest fraaie klederdracht.
Dat ze nog wel in het wit trouwde had waarschijnlijk niets met religiositeit te maken. -Hoewel dat wit ten diepste natuurlijk wel een soort biecht is, maegd-.
Zoals gezegd, ze is niet meer van het houtje al heeft die omvorming wel de nodige gevolgen gehad. Zo verwerd het religieuze fenomeen van het branden van kaarsjes bij zo’n beetje iedere gelegenheid, met die zo diepe betekenis, tot het zeer aardse bijna ontheiligende : “Zet een kaars voor je raam vannacht”. Al denk ik eigenlijk niet, dat ze ooit ook maar één kaars in het raamkozijn van haar gezellig kamertje heeft gezet. Haar vriendje kwam toch wel. Én kwam hij ongelegen dan was één blik voldoende om hem met de staart tussen de benen te doen afdruipen. Wel dient hier volledigheidshalve vermeld te worden, dat dat kaarsje voor het raam liedje waarschijnlijk afgeleid is van de nieuwtestamentische gelijkenis over vijf wijze en vijf dwaze maagden. Misschien vergezocht, maar toch, de Heilige Schrift is vaak dichterbij dan je denkt en beïnvloedt ons vaker dan we zouden willen.
Maar goed onze heldin van de eerste en enige communie heeft een alternatief gevonden voor die westerse mystiek. Ze zocht haar steun, haar troost, haar zekerheid bij de oosterse mystiek van het Taoisme, dat samen met het boeddishme en het confuciniasme het neo confucianisme vormt en je ziet haar dan ook regelmatig de, uit die stroming ontwikkelde gezondheidsbevorderende vechtsport Tai Chi beoefenen. Dat vechten is er niet meer zo bij , want bij Tai Chi ligt de nadruk op de innerlijke beleving en ontwikkeling, de Chinese bewegingskunst Neijia.
Na afloop van een uurtje Tai Chi is er aan de bar van die innerlijke beleving en ontwikkeling overigens niets te merken, want dan blijkt het verlangen naar de gemiste cadeautjes bij de eerste communie toch van iets hogere orde.
Gelukkig heeft Bisschop Hans van de Ende haar afgelopen dinsdag alsnog ter herinnering aan die feestelijke communie een prachtige kaars geschonken.
Misschien staat die wel voor haar raam vannacht.
