Toen ging het licht uit door Hans Bogers
Om toch maar met een deur in huis te vallen: 2020 zit er bijna op en voor mij betekent dat, dat dit de laatste column is, die ik dit jaar geschreven heb. Voordat ik mij aan dat schrijven heb gezet, heb ik mij overigens vervoegd bij mijn laatste column van 2019. Een column geschreven op een moment, dat niemand maar dan ook iemand ook maar enig besef had van wat voor ellende zich over ons in 2020 uit zou storten en dat ons hele leven zo op z’n kop gezet zou worden. Die laatste column eindigde met een verwijzing naar troubadour Daniël Lohues die een onvergetelijk en troostend lied schreef over muziek en de onontkoombare zekerheid daar te allen tijde baat bij te hebben. Luisteren, spelen, of allebei. Samen of alleen. Dat maakt allemaal niet uit.
Daarom was mijn nieuwjaarswens voor 2020 veel muziek voor iedereen!
Door die verschrikkelijk Covid-19 pandemie leek het erop, dat er in het jaar Onzes Heren 2020 helemaal geen ruimte meer zou zijn voor muziek. Zeker niet toen bleek bij de laatste bezuinigingsacties muziek als onderdeel van onze cultuur nagenoeg werd weggestreept. Desondanks zal ik met Daniël blijven zeggen: “n een ding zijn we allemaal geliek. We hebben allemaal baat bij Muziek.” Ik geloof niet meer zoveel, maar aan dat geloof houd ik zeker vast.
2020 was een jaar om gauw te vergeten, of misschien om nooit te vergeten. Dat kan, hoe merkwaardig en tegenstrijdig ook, allebei.
Toch was 2020 een jaar waarin veel meer gebeurde. Kleine dingen. Grote dingen. Onverwachte dingen. Verdrietige dingen. Blije dingen. Naast die corona uitbraak is er nog onnoemlijk veel meer gebeurd. Om er maar eens een gebeurtenis uit te halen. Geen ramp zo op het eerste gezicht, eigenlijk niet iets om over naar huis te schrijven maar toch. Het begon dinsdag 1 december, 03.45 uur. Ik stond op het punt naar het distributiedepot te gaan om mijn kranten op te halen, toen heel eventjes het licht uitviel en de radio ermee ophield. Stroomstoring of zoiets. Kan gebeuren. De aardlekschakelaars stonden nog goed en dat betekende een stroomstoring buitenaf, en inderdaad op de Kallenkoterallee deden de lantarenpalen het niet meer en ook het wijkje tussen de allee en het spoor was in duisternis gehuld. Beetje vervelend voor een gemiddelde krantenbezorger, maar ik moest vooral denken aan de gevolgen van zo’n stroomdipje voor bijvoorbeeld de Slos en al die mensen, die thuiswerkend, afhankelijk zijn van internet. De simpele ergernis bijvoorbeeld, dat de wekkerradio van slag was geraakt viel in het niet bij de gedachte aan mensen en bedrijven, die afhankelijk zijn van stroom en internet. Wat er allemaal mis kan gaan, want het is niet zo maar even geen stroom, een hiccupje, nee er kan van alles onherstelbaar kapot gaan. Voor onze lokale omroep, de Slos, met de computers , de verbindingen en die andere voor een leek ingewikkelde dingen is het dan ook altijd weer na zo’n storing de vraag, of er niets beschadigd is en of alles het weer doet, zodat Steenwijkerland het niet zonder de dagelijkse uitzendingen hoeft te stellen.
Gelukkig is het ook deze keer weer goed gegaan, maar spannend blijft het.
