Verwachtingsmanagement door Hans Bogers
Lang heb ik nagedacht, getobd zeg maar, over het opschrift van deze column. Om een paar mogelijkheden te noemen: Tussen droom en daad; de gevonden identiteitskaart; zelfredzaamheid; eigen verantwoordelijkheid; vraag niet wat de overheid voor jou kan doen, maar wat jij kunt doen voor de overheid.
Dat het verwachtingsmanagement is geworden heeft te maken met de beginvraag van het verhaal waar deze column op is gebaseerd: “Wat kunnen we van de politie en de gemeente verwachten. Wat kunnen die publieke instanties voor ons betekenen?” Minder dan vroeger, zal blijken en al geeft dat te denken, we zullen het er wel mee moeten doen. Wat de oorzaak daarvan ook is: zelfredzaamheid is meer dan een woord.
Het verhaal. Goede vrienden vonden een Nederlandse identiteitskaart in de Groene Long van Steenwijk. Niet zomaar een papiertje, maar een belangrijk document, waarop heel veel persoonlijke informatie van de houder staat vermeld, en dat niet bepaald goedkoop is in de aanschaf. Overigens ook een papiertje, dat je bij je moet dragen als je geen ander identificatiedocument bij je hebt. Omdat het hun niet lukte zelf de houder op te sporen, wendden ze zich tot de politie in de veronderstelling, dat dat de aangewezen instantie was om gevonden dan wel verloren voorwerpen in bewaring te nemen en bij de eigenaar terug te brengen. Dat nu, is al lang niet meer zo. De gemeente is daarvoor de aangewezen organisatie, maar ja, weet dat maar eens als je er nog nooit iets mee te maken hebt gehad.
Op de website van de gemeente Steenwijkerland staat, met zoveel woorden, dat gevonden identiteitspapieren bij de gemeente moeten worden ingeleverd. Een telefoontje leverde de bevestiging daarvan op, maar ook de teleurstellende mededeling, dat de gemeente niet zelf actief op zoek gaat naar de verliezer. Als die zich niet meldt dan wordt die kaart na verloop van tijd vernietigd. Teleurstellend dus, want de verwachting was, dat de gemeente er toch op eenvoudige manier achter zou kunnen komen hoe de houder te bereiken en de kaart terug te bezorgen.
Mijn vrienden, vasthoudende types, lieten het daarbij niet zitten, zetten hun speurtocht voort, en wisten uiteindelijk contact te leggen met de houder van de gevonden identiteitskaart, die de kaart in dank op kwam halen.
De moraal van dit verhaal is terug te vinden in het gemeentelijk beleid, dat verwachtingsmanagement wordt genoemd. Om te voorkomen, dat de goedwillende en niet alles wetende burger teleurgesteld wordt, zorg er dan voor gemeente, dat die burger weet, wat hij van je kan en mag verwachten.
