Nog een jaartje door Hans Bogers
Vorig jaar om deze tijd, om precies te zijn maandag 15 juni, startte ik met het rondbrengen van kranten in het Kornputkwartier, De Paddenpoel en een stukje van de wijk De Gagels. Om twee redenen eigenlijk begon ik aan deze bijzondere missie. Eerstens om nog een keertje het gevoel van kranten bezorgen te ervaren. Het gevoel, dat ik gehad moet hebben toen ik eind zestiger jaren in Alphen aan den Rijn mijn rondjes deed en tweedes om de coronacrisis met alle beperkingen door te komen. Nu een jaar verder, is het tijd voor een evaluatie en de daar mogelijk uit voortvloeiende vraag, of dit jaar genoeg is geweest. Om deze vraag meteen maar te beantwoorden: Nee. Ik knoop er, ijs en weder dienende, Deo Volente, nog een jaartje aan vast. Volgend jaar medio 15 juni zal ik de laatste krant bezorgen en ik weet al wel bijna zeker op welk adres dat zal zijn. En uit de beantwoording van die vraag kan de aandachtige lezer/luisteraar opmaken, dat de evaluatie positief is uitgevallen, Niet dat er op- of aanmerkingen zijn te maken, en dat het allemaal even leuk is geweest, maar wel, dat eventuele minpuntjes niet opwegen tegen de positieve ervaringen. Â
Zelfs een viertal valpartijen , waarvan er eentje zelfs leidde tot een of twee gekneusde ribben; een korte maar heftige winterperiode, storm en regen; een omvallende fiets met beschadigingen als gevolg; niet droog te houden kranten; de verkeerde krant in de verkeerde brievenbus; de weekendkranten met bijlagen, die een aanslag deden op het draagvermogen van de fiets; mijn steeds pijnlijker wordende artrose handen; mijn afnemende fietsbehendigheid; het vroeg naar bed gaan en het vroeg ( midden in de nacht) weer op staan; de niet altijd op het depot tijdig aangeleverde kranten; het zelf niet altijd goed tellen; het ongemak van tijdelijke abonnementen en de vakantiestops; het gebrek soms aan concentratie; de vrijheidsbeperking , die de dagelijkse verplichting met zich meebrengt:Â
Nee dat allemaal weegt in de verste verte niet op tegen op het plezier, dat ik aan het vroege rondrijden in mijn wijk beleef: mijn ochtend ritueel; een schaaltje yoghurt met havermout, kranten ophalen, tellen en stapelen per wijk, een kopje koffie en dan het moment suprême de wijk in; de vele katten, af een toe een doodgemoedereerd overstekend egeltje, onder auto’s wegschietende steenmarters; een grote rat die mijn pad kruiste; een prachtig eekhoorntje; de familie scholekster ; een zilverreiger; een aalscholver; een verdwaald konijntje; lawaai makende vogels in allerlei soorten en maten; een enkele hond uitlatende mevrouw, of meneer; de vrijdagmiddagontmoetingen met abonnees; Sophie en haar broertje, die me staan op te wachten achter de brievenbus; het frikadelletje speciaal op vrijdagmiddag; en nu de terrassen weer open zijn: een glaasje witte wijn op De Markt, en tenslotte het altijd weer voldane gevoel als de bezorgrit er (foutloos) weer opzit. En dan heb ik het nog niet eens over de fysieke en geestelijke fitheid, of het extra zakcentje
Ja ik kijk uit naar nog een jaartje Trouw, Volkskrant, Stentor Algemeen Dagblad, Telegraaf, Dagblad van het Noorden, NRC, Leeuwardercourant, het Financieel Dagblad, het Parool, het Nederlands Dagblad en kidsweek niet te vergeten.
