Een gevonden voorwerp door Hans Bogers

Waar mensen van nature verzamelaars of jagers zijn, althans, dat heb ik ooit eens ergens gelezen of misschien wel op school geleerd, vind ik in mijzelf van beide eigenschappen wel wat terug. Het jagersaspect neemt langzaam maar zeker af, wat zeker te maken heeft met het stijgen mijner jaren, maar waarschijnlijk ook om dat de jacht mij de afgelopen 70 jaar voldoende heeft opgeleverd en enige tevredenheid mij dus niet ontzegd kan worden.  Het verzamelaarsaspect daarentegen blijft onverminderd, of neemt zelfs nog wat toe, ook al ben ik in alle relativiteit  een bescheiden verzamelaar. De echte toppers hebben of veel geld, een verzamel tic of beide. In mijn jonge jaren heb ik ooit suikerzakjes, speldjes, kaasmerken, sigarenbandjes en kwartjes verzameld -Dat laatste maakte ik op uit de opmerking van mijn pake, die mij een kwartjesvinder noemde, al begreep ik pas later dat hij daarmee bedoelde, dat ik een valsspeler was, maar dit terzijde.- en tot voor kort verzamelde ik orgel cd’s van kerken, waar ik ooit eens was geweest en flessendoppen voor het goede doel.

Een vorm van verzamelen, die ik m’n hele leven lang door heb beoefend en nog steeds beoefen wordt ook wel het onbedoeld vinden genoemd. Gewoon ergens tegenaan lopen, dat oprapen en meenemen, al behoor ik niet tot de categorie mensen, die hun huis bijna volstouwen met gevonden voorwerpen. Maar iets interessants zal ik niet zomaar op straat laten liggen.

Zo vond ik een jaar geleden een zilverkleurig dameshorloge met een pasfoto ernaast. Beide heb ik opgeraapt. Dit keer niet om mee naar huis te nemen, maar om naar het gemeentehuis te brengen, naar de afdeling gevonden voorwerpen ic de receptie, in de hoop, dat de eigenaar het daar op zou komen halen.

Over gevonden voorwerpen gesproken, vroeger was het bewaren  daarvan een gewichtige politietaak. Op de politieschool werd aan dat onderwerp ook best veel aandacht geschonken. We leerden alles over het verschil tussen een res nullius  (een zaak van generlei waarde) en een res derelictae(een prijsgegeven of weggeworpen zaak) . Ja vroeger ging je in het politie onderwijs nog wel eens de diepte in, met Latijnse termen en al, zoals mag blijken uit de wapenspreuk Vigilat ut quiescant ( hij waakt opdat zij slapen). Kom daar nog maar eens om vandaag de dag. Ja zelfs het grote goed van het beheer van gevonden voorwerpen  werd afgestoten net zoals heel veel, lang gekoesterde politie activiteiten. 

Nu beheert de gemeente de gevonden voorwerpen en dat doet ze goed, zoals ik afgelopen dinsdag mocht ervaren. Dat gevonden horloge  en die pasfoto zijn nooit opgehaald en daarmee was ik eigenaar (of bezitter) geworden, werd mij van gemeentewege meegedeeld. Ik ga nu zelf actief bekijken of ik de eigenares nog kan achterhalen en anders wordt het een res cyclus taberna (een kringloopwinkel zaak).