En de boer…. door Hans Bogers

En de boer, hij ploegde voort. Ja wie herinnert zich de dichter J.W.F Werumeus Buning niet, die in 1935, toen de boerenstand ook al onder druk stond, een gedicht wijdde, een ode bracht, aan de onverstoorbare werkijver van de boerenbevolking. Een van mijn voorvaderen, Hannes, was een boerenzoon in Doornspijk, die  op jonge leeftijd de boerderij van zijn overleden vader Hendrik Visch moest overnemen. Hannes’ dochter Co, mijn oma, zei mij eens, dat je aan de stand van mijn naar binnen staande voeten  kon zien, dat mijn opa achter de ploeg had gelopen. Het mag dan ook geen wonder heten, dat ik altijd een zwak heb gehad voor de boerderij. En toen ik medio jaren zestig ook nog een paar vakanties doorbracht op de boerderij van tante Jannie en oom Henk in Zoelen was mijn liefde voor het boerenleven, het boerenbedrijf zo groot, dat ik ook boer wilde worden. Zeker toen ik daar ook nog het Zwitserse object van mijn eerste kalverliefde Regula Buess uit Murtem ontmoette. Het waren idyllische tijden. Hooien op Het Veld, met het paard Irma, dat de hooiwagen trok en zich in beweging zette als oom Henk  ‘Zet vast!’ riep, en tante Jannie, die om 12 uur koude thee met boterhammen bracht; stallen uitmesten of helpen bij de paardenkeuringen in Tiel en Geldermalsen, om maar wat te noemen.  

Ja dat waren nog eens tijden. Maar hoe zijn ze veranderd. Van de onverstoorbare werkijver van de boerenbevolking, waar Werumeus van Bunning het over had, is weinig meer over. Schaalvergroting heeft toegeslagen. Het boerenbedrijf is het verdienmodel, de melkkoe, geworden van banken, veevoederbedrijven, vlees- en zuivel exportbedrijven, kunstmestproducenten, zuivelcoöperaties, toeleveringsbedrijven, zoals de bouwers van al die dure machines en tractoren en grootwinkelbedrijven. Ja, er wordt een goed belegde boterham verdiend aan het boerenbedrijf. En het zogenaamde agrarisch-industrieel complex wil natuurlijk niet, dat het beleg hun van het brood wordt gegeten. Logisch. En om dat te voorkomen wordt nu die ooit zo onverstoorbare boerenbevolking gemobiliseerd om te demonstreren, te intimideren en wat niet al. Zelf de handen schoon houden en de boer opzadelen met de Zwarte Piet.

Maar wat het resultaat ook zal zijn, uiteindelijk zal de belastingbetaler, de consument, de rekening dubbel en dwars  betalen. Het lijkt een regelrechte complottheorie.

Maar dat is het niet. Reken maar uit. Een deel van ons belastinggeld gaat  naar ‘Europa’ dat een derde van haar begroting bestemt voor de landbouw ter waarde van 400 miljard euri. Tel daarbij op de 7,5 miljard euri, die is gereserveerd voor de uitkoopregelingen – ook belastinggeld – dan is wel duidelijk wie het gelag gaat betalen. 

Hoe vreemd is het dan dat juist die consument- belastingbetaler, Jan met de Pet, het voornaamste slachtoffer wordt van de boerenacties.