Verslag presentatie Unmaker Poppodium de Buze

Afgelopen zaterdag avond stond de Buze in het teken van heavy metal. De band Unmaker presenteerde haar EP ‘Plague Mankind’. In het voorprogramma stond Doomhawk uit Zwolle.
Bij binnenkomst was de soundcheck van Doomhawk bijna klaar.
Toegegeven ik was een beetje vroeg, maar toch niet de eerste bezoeker.
Het is erg leuk om te zien hoe een club enthousiaste vrijwilligers zich voorbereid op wat er komen gaat. De sfeer oogde een beetje chaotisch, maar je kon zien dat er sprake is van een goede geoliede machine; iedereen doet zijn ding en weet zijn taak. Plots gingen de tl-lampen uit en de sfeerverlichting aan. Ineens sta je in de Buze zoals het publiek het kent en klinkt er muziek uit de speakers.
“Zo de  Buze staat weer aan hoor ” hoor ik een vrijwilliger zeggen.

Later op de avond maakte ik een praatje met een bezoeker en heb het hier over.
“Eigenlijk zouden deze mensen allemaal betaald moeten worden” is zijn mening. “Vind maar eens mensen die vrijwillig met zo veel passie hun vrije zaterdagen opofferen”.  Hij voegt er in alle eerlijkheid  aan toe: “Ik doe het niet, want mijn vrije tijd is mij te veel waard, maar ik heb respect voor de mensen die dit doen”
Ik ben er even stil door. De man heeft gewoon groot gelijk.
De Buze is echt een unieke plek. En daar mag Steenwijk trots op zijn.

Terug naar de Muziek. Doomhawk bleek een fijne opener van de avond. Een echte metalliefhebber spreekt  me aan:  “Ik vind het geweldig dat deze jongelui hier hun ding kunnen doen. En kijk eens, er is blijkbaar ook gewoon behoefte aan.” En inderdaad, ook ik constateer dat de zaal al behoorlijk vol was gelopen.
Doomhawk speelde voornamelijk covers. Een mooie gebalanceerde mix van metal- en rockklassiekers en een klein beetje punk. Zanger Tom Ubink wist zich uitermate goed door de verschillende stijlen heen te manoeuvreren. Hij zingt een nummer van Metallica net zo makkelijk als dat van Nirvana. En dit terwijl de originele frontmannen van deze bands toch wel een heel erg verschillend zijn. Doomhawk is een feest der herkenning voor de liefhebbers van rock en metal.

Dan is het de beurt aan de band waar de avond om draait; Unmaker. Met gasmaskers op, refererend aan de albumhoes, betraden ze het podium. Albumhoes? Jazeker de EP is gewoon te verkrijgen als cd. Elke bezoeker kreeg er een exemplaar bij het tonen van de entreekaart.
Toen ik daar navraag over deed legde Pieter Dingerdis van de Buze mij uit “We doen dit wel vaker op deze manier. In feite gaan de entreegelden dus gewoon naar de band. Op deze manier heeft de band binnen één avond een mooi aantal cd’s verkocht. Dat staat mooi op hun CV. Bovendien gaat het geld ook daar waar het heen moet, namelijk; naar de band. Muziek maken is een dure liefhebberij. Dat wordt nog wel eens vergeten.”

Het optreden van Unmaker was net als de EP zeer energiek.
Zanger Rowan Helmich heeft clean een erg prettige stem, maar kan als het moet ook bulderen als een grote. Dit combineert hij met gitaarspel op een waardig niveau. Gitarist Bram van Luik doet overigens niet voor hem onder. De twee zijn aan elkaar gewaagd en je merkt aan de composities dat ze elkaar op een positieve manier uitdagen. Bassist Rowan Hofsteenge is een hele goede aanvulling. Je ziet hem zichtbaar genieten van het spelen en wat er om hem heen gebeurd. Hij speelt functioneel, dient de band en pakt op het juiste ogenblik zijn momenten.
Drummer Tom de Vries houdt, zowel qua techniek en strakheid, de band goed bij elkaar. Hij vult de composities met kleur in. Breakes en fills zitten waar ze moeten zitten en de ritmes zijn mooi constant. Wat opvalt is dat Tom een originele eigen stijl heeft ontwikkeld. Dit zowel live als in de studio.

Maar er is wel een klein beetje tegenstrijdigheid waar ik niet omheen kan. Daar waar wat mij betreft  de drums op de plaat, qua mix, best iets naar harder had gemogen, drumt Tom live alsof hij twintig heipalen eigenhandig de grond in moet stampen.
Zo knetterhard; al zijn schuiven op de mengtafel stonden dicht. De overige instrumenten stonden tegen rondzingen aan om er overheen te komen. De geluidsman heeft het erg druk gehad om de show tot een goed einde te brengen.

Pieter Dingerdis legt uit: “De meeste gemaakt fout die bands maken is deze; te hoog volume op het podium. In een kleinere zaal als de Buze is de balans dan al snel volledig zoek. Het is een technisch verhaal maar de drums wordt natuurlijk ook opgepikt door de zang en gitaarmicrofoons. De zanger of gitarist hoort zichzelf hierdoor minder goed en vraagt om meer geluid op het podium waardoor het in de zaal feitelijk alleen maar slechter wordt. Het commentaar van het publiek was zeker terecht. Men hoorde de zang niet zo goed achterin de zaal. Maar als je die harder zet, hoor je dus nog meer drums.
De band zelf is vaker de oorzaak van slecht geluid dan de geluidsman. Neem dat maar van mij aan”
Uiteindelijk lukte het wel om er de juiste balans in te vinden en helemaal vooraan klonk de band gewoon goed. Maar daar was de moshpit. Het ging er soms ruig aan toe. Ik durfde het ook niet aan.

Het volume op het podium moet vooral als leermoment gezien worden en dat is ook helemaal niet erg . Want al met al kun je voor bands als Unmaker alleen maar respect hebben. Ga er maar aan staan. Eigen nummers uitbrengen in een tijd waarin vooral tributebands de markt domineren.
Ze hebben daadwerkelijk alles zelf in eigen beheer gedaan. Schrijven, opnemen en mixen. Het resultaat mag er dan ook zijn.
‘Plague Mankind’ is al met al een prima productie en zeker geen plaag om naar te luisteren.
Vier diverse tracks die uitnodigen om deze band te blijven volgen. De energie die in de plaat gestopt is hoor je terug.
De band zorgt daarnaast live voor een mooie afwisselende show en werkt zichtbaar hard aan hun presentatie. Ze betrekken het publiek goed bij het optreden. Kortom; Unmaker is op het juiste pad en verdient absoluut meer aandacht. Ze hebben er, bij deze, zeer zeker een fan bij.

——-
Foto’s:
Foto & Grafie -Nicky de Vroed