het is lang geleden dat ik mij zo, in alle vroegte aan het toetsenbord zette om mijn wekelijkse column te produceren. mijn hoofd is leeg, althans wat de uitkomst van mijn schrijverij betreft en ik weet dan ook nog niet waar dit verhaal zal eindigen, al ben ik er zeker van, dat ik straks in de studio van de slos met de koptelefoon op mijn hoofd en de microfoon voor me weer een al dan niet mooie column ten gehore zal brengen. nee, het zal wel goed komen. ik ben niet bang dat mijn beeldscherm leeg zal blijven, want tot op heden is het altijd nog gelukt en in dit geval telt wel zeker, dat de in het verleden behaalde resultaten een garantie zijn voor de toekomst. hoewel ik gisteren alle tijd had om een column te schrijven ben ik er niet toe gekomen en met de gedachte: “ morgenochtend is vroeg genoeg” ben ik onder de wol gekropen en al peinzend over de inhoud van een nieuw verhaal in slaap gevallen. van die laatste gedachten herinner ik me niet zoveel, alleen dan, dat ze wat filosofisch van aard waren en enigszins waarschuwend. waarschuwend, dat ik me in een periode, waarin ik in een discussie ben beland op de grens van waarheid en verzinsels, van eerlijkheid en roddels, ik me niet mee moest laten slepen door alle bladen te gaan lezen, die die discussie aanwakkerden. me niet mee moest laten slepen in de, misschien wel ware, maar niet echt hard te maken verhalen over black widows; over histrionische persoonlijkheidsstoornissen; over de vraag welk karakter nu eigenlijk welk karakter vermoordt; over de vraag of er sprake is van kwaadaardigheid, gefrustreerdheid, of ontoerekeningsvatbaarheid; over vernietigde, of bijna op de klippen gelopen relaties. een periode, waarin ratio en emotie met elkaar strijden en waarin het er op lijkt, dat de waarheid kennelijk alleen waar is als die bewezen wordt. met harde gegevens. gedocumenteerd of met onweerlegbare verklaringen, die feitelijk en objectief bewezen zijn. om dan toch tot de beangstigende conclusie te komen, dat het in dit ondermaanse eigenlijk allang niet meer gaat over wat waar is, maar alleen maar over wat mensen geloven. willen geloven. gevolgd door de nog wrangere conclusie, dat als de waarheid, ontdaan van alle verzinsels en aannames, haaks blijkt te staan op wat we geloven, we het er dan gewoon maar niet meer hebben. op weg naar een nieuwe waarheid, waar we toch niet in geloven. ria van hien
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
het is lang geleden dat ik mij zo, in alle vroegte aan het toetsenbord zette om mijn wekelijkse column te produceren. mijn hoofd is leeg, althans wat de uitkomst van mijn schrijverij betreft en ik weet dan ook nog niet waar dit verhaal zal eindigen, al ben ik er zeker van, dat ik straks in de studio van de slos met de koptelefoon op mijn hoofd en de microfoon voor me weer een al dan niet mooie column ten gehore zal brengen. nee, het zal wel goed komen. ik ben niet bang dat mijn beeldscherm leeg zal blijven, want tot op heden is het altijd nog gelukt en in dit geval telt wel zeker, dat de in het verleden behaalde resultaten een garantie zijn voor de toekomst. hoewel ik gisteren alle tijd had om een column te schrijven ben ik er niet toe gekomen en met de gedachte: “ morgenochtend is vroeg genoeg” ben ik onder de wol gekropen en al peinzend over de inhoud van een nieuw verhaal in slaap gevallen. van die laatste gedachten herinner ik me niet zoveel, alleen dan, dat ze wat filosofisch van aard waren en enigszins waarschuwend. waarschuwend, dat ik me in een periode, waarin ik in een discussie ben beland op de grens van waarheid en verzinsels, van eerlijkheid en roddels, ik me niet mee moest laten slepen door alle bladen te gaan lezen, die die discussie aanwakkerden. me niet mee moest laten slepen in de, misschien wel ware, maar niet echt hard te maken verhalen over black widows; over histrionische persoonlijkheidsstoornissen; over de vraag welk karakter nu eigenlijk welk karakter vermoordt; over de vraag of er sprake is van kwaadaardigheid, gefrustreerdheid, of ontoerekeningsvatbaarheid; over vernietigde, of bijna op de klippen gelopen relaties. een periode, waarin ratio en emotie met elkaar strijden en waarin het er op lijkt, dat de waarheid kennelijk alleen waar is als die bewezen wordt. met harde gegevens. gedocumenteerd of met onweerlegbare verklaringen, die feitelijk en objectief bewezen zijn. om dan toch tot de beangstigende conclusie te komen, dat het in dit ondermaanse eigenlijk allang niet meer gaat over wat waar is, maar alleen maar over wat mensen geloven. willen geloven. gevolgd door de nog wrangere conclusie, dat als de waarheid, ontdaan van alle verzinsels en aannames, haaks blijkt te staan op wat we geloven, we het er dan gewoon maar niet meer hebben. op weg naar een nieuwe waarheid, waar we toch niet in geloven. ria van hien
Het is lang geleden dat ik mij zo, in alle vroegte aan het toetsenbord zette om mijn wekelijkse column te produceren. Mijn hoofd is leeg, althans wat de uitkomst van mijn schrijverij betreft en ik weet dan ook nog niet waar dit verhaal zal eindigen, al ben ik er zeker van, dat ik straks in de studio van de Slos met de koptelefoon op mijn hoofd en de microfoon voor me weer een al dan niet mooie column ten gehore zal brengen. Nee, het zal wel goed komen. Ik ben niet bang dat mijn beeldscherm leeg zal blijven, want tot op heden is het altijd nog gelukt en in dit geval telt wel zeker, dat de in het verleden behaalde resultaten een garantie zijn voor de toekomst.
Hoewel ik gisteren alle tijd had om een column te schrijven ben ik er niet toe gekomen en met de gedachte: “ morgenochtend is vroeg genoeg” ben ik onder de wol gekropen en al peinzend over de inhoud van een nieuw verhaal in slaap gevallen. Van die laatste gedachten herinner ik me niet zoveel, alleen dan, dat ze wat filosofisch van aard waren en enigszins waarschuwend. Waarschuwend, dat ik me in een periode, waarin ik in een discussie ben beland op de grens van waarheid en verzinsels, van eerlijkheid en roddels, ik me niet mee moest laten slepen door alle bladen te gaan lezen, die die discussie aanwakkerden. Me niet mee moest laten slepen in de, misschien wel ware, maar niet echt hard te maken verhalen over black widows; over histrionische persoonlijkheidsstoornissen; over de vraag welk karakter nu eigenlijk welk karakter vermoordt; over de vraag of er sprake is van kwaadaardigheid, gefrustreerdheid, of ontoerekeningsvatbaarheid; over vernietigde, of bijna op de klippen gelopen relaties. Een periode , waarin ratio en emotie met elkaar strijden en waarin het er op lijkt, dat de waarheid kennelijk alleen waar is als die bewezen wordt. Met harde gegevens. Gedocumenteerd of met onweerlegbare verklaringen, die feitelijk en objectief bewezen zijn.
Om dan toch tot de beangstigende conclusie te komen, dat het in dit ondermaanse eigenlijk allang niet meer gaat over wat waar is, maar alleen maar over wat mensen geloven. Willen geloven. Gevolgd door de nog wrangere conclusie, dat als de waarheid, ontdaan van alle verzinsels en aannames, haaks blijkt te staan op wat we geloven, we het er dan gewoon maar niet meer hebben.
Op weg naar een nieuwe waarheid, waar we toch niet in geloven.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
het is lang geleden dat ik mij zo, in alle vroegte aan het toetsenbord zette om mijn wekelijkse column te produceren. mijn hoofd is leeg, althans wat de uitkomst van mijn schrijverij betreft en ik weet dan ook nog niet waar dit verhaal zal eindigen, al ben ik er zeker van, dat ik straks in de studio van de slos met de koptelefoon op mijn hoofd en de microfoon voor me weer een al dan niet mooie column ten gehore zal brengen. nee, het zal wel goed komen. ik ben niet bang dat mijn beeldscherm leeg zal blijven, want tot op heden is het altijd nog gelukt en in dit geval telt wel zeker, dat de in het verleden behaalde resultaten een garantie zijn voor de toekomst. hoewel ik gisteren alle tijd had om een column te schrijven ben ik er niet toe gekomen en met de gedachte: “ morgenochtend is vroeg genoeg” ben ik onder de wol gekropen en al peinzend over de inhoud van een nieuw verhaal in slaap gevallen. van die laatste gedachten herinner ik me niet zoveel, alleen dan, dat ze wat filosofisch van aard waren en enigszins waarschuwend. waarschuwend, dat ik me in een periode, waarin ik in een discussie ben beland op de grens van waarheid en verzinsels, van eerlijkheid en roddels, ik me niet mee moest laten slepen door alle bladen te gaan lezen, die die discussie aanwakkerden. me niet mee moest laten slepen in de, misschien wel ware, maar niet echt hard te maken verhalen over black widows; over histrionische persoonlijkheidsstoornissen; over de vraag welk karakter nu eigenlijk welk karakter vermoordt; over de vraag of er sprake is van kwaadaardigheid, gefrustreerdheid, of ontoerekeningsvatbaarheid; over vernietigde, of bijna op de klippen gelopen relaties. een periode, waarin ratio en emotie met elkaar strijden en waarin het er op lijkt, dat de waarheid kennelijk alleen waar is als die bewezen wordt. met harde gegevens. gedocumenteerd of met onweerlegbare verklaringen, die feitelijk en objectief bewezen zijn. om dan toch tot de beangstigende conclusie te komen, dat het in dit ondermaanse eigenlijk allang niet meer gaat over wat waar is, maar alleen maar over wat mensen geloven. willen geloven. gevolgd door de nog wrangere conclusie, dat als de waarheid, ontdaan van alle verzinsels en aannames, haaks blijkt te staan op wat we geloven, we het er dan gewoon maar niet meer hebben. op weg naar een nieuwe waarheid, waar we toch niet in geloven. ria van hien
het is lang geleden dat ik mij zo, in alle vroegte aan het toetsenbord zette om mijn wekelijkse column te produceren. mijn hoofd is leeg, althans wat de uitkomst van mijn schrijverij betreft en ik weet dan ook nog niet waar dit verhaal zal eindigen, al ben ik er zeker van, dat ik straks in de studio van de slos met de koptelefoon op mijn hoofd en de microfoon voor me weer een al dan niet mooie column ten gehore zal brengen. nee, het zal wel goed komen. ik ben niet bang dat mijn beeldscherm leeg zal blijven, want tot op heden is het altijd nog gelukt en in dit geval telt wel zeker, dat de in het verleden behaalde resultaten een garantie zijn voor de toekomst. hoewel ik gisteren alle tijd had om een column te schrijven ben ik er niet toe gekomen en met de gedachte: “ morgenochtend is vroeg genoeg” ben ik onder de wol gekropen en al peinzend over de inhoud van een nieuw verhaal in slaap gevallen. van die laatste gedachten herinner ik me niet zoveel, alleen dan, dat ze wat filosofisch van aard waren en enigszins waarschuwend. waarschuwend, dat ik me in een periode, waarin ik in een discussie ben beland op de grens van waarheid en verzinsels, van eerlijkheid en roddels, ik me niet mee moest laten slepen door alle bladen te gaan lezen, die die discussie aanwakkerden. me niet mee moest laten slepen in de, misschien wel ware, maar niet echt hard te maken verhalen over black widows; over histrionische persoonlijkheidsstoornissen; over de vraag welk karakter nu eigenlijk welk karakter vermoordt; over de vraag of er sprake is van kwaadaardigheid, gefrustreerdheid, of ontoerekeningsvatbaarheid; over vernietigde, of bijna op de klippen gelopen relaties. een periode, waarin ratio en emotie met elkaar strijden en waarin het er op lijkt, dat de waarheid kennelijk alleen waar is als die bewezen wordt. met harde gegevens. gedocumenteerd of met onweerlegbare verklaringen, die feitelijk en objectief bewezen zijn. om dan toch tot de beangstigende conclusie te komen, dat het in dit ondermaanse eigenlijk allang niet meer gaat over wat waar is, maar alleen maar over wat mensen geloven. willen geloven. gevolgd door de nog wrangere conclusie, dat als de waarheid, ontdaan van alle verzinsels en aannames, haaks blijkt te staan op wat we geloven, we het er dan gewoon maar niet meer hebben. op weg naar een nieuwe waarheid, waar we toch niet in geloven. ria van hien
Het is lang geleden dat ik mij zo, in alle vroegte aan het toetsenbord zette om mijn wekelijkse column te produceren. Mijn hoofd is leeg, althans wat de uitkomst van mijn schrijverij betreft en ik weet dan ook nog niet waar dit verhaal zal eindigen, al ben ik er zeker van, dat ik straks in de studio van de Slos met de koptelefoon op mijn hoofd en de microfoon voor me weer een al dan niet mooie column ten gehore zal brengen. Nee, het zal wel goed komen. Ik ben niet bang dat mijn beeldscherm leeg zal blijven, want tot op heden is het altijd nog gelukt en in dit geval telt wel zeker, dat de in het verleden behaalde resultaten een garantie zijn voor de toekomst.
