in een poging om bij het schrijven van mijn columns enigszins gestructureerd te werk te gaan heb ik een aantal onderwerpen gerubriceerd,om zo, enerzijds enig inzicht te hebben in wat ik allemaal verzonnen en opgeschreven heb, en anderzijds alvast een aantal onderwerpen op voorraad te hebben. nu is daarbij het grote probleem, dat ik eerder chaotisch dan gestructureerd ben ingesteld en dat ik die rubriekjes heb gemaakt zelden of nooit raadpleeg. en daar schiet ik dus maar weinig mee op. maar een enkele keer gebeurt het, bij toeval, dat ik een onderwerp, dat deel uitmaakt van zo’n rubriek, wél gebruik. zo schreef ik laatst over de boot van ludo osse, die vastliep op het bovenwiede, een onderwerp in de categorie deja vu en ook een voorval, dat een paar weken geleden gebeurde, bracht mij onverwacht weer terug in het verleden. wat was het geval: marijke moet vanwege een hoornvlies transplantatie heel wat verschillende druppeltjes toegediend krijgen. het meeste doet ze zelf, maar een enkele keer moet ik als, in verpleegkundig opzicht niet opgeleide, mantelzorger, assisteren. in dit geval moest ik een zalfje van ongeveer 1 cm lengte in het gootje van haar onderste ooglid aanbrengen. een precies werkje, dat de nodige concentratie vereist. neem dat maar van mij aan. maar op een zekere morgen ging het opeens heel erg soepeltjes. te gemakkelijk eigenlijk en ik ontdekte, dat ik met het verkeerde zalfje bezig was. het foutje kon gelukkig snel hersteld worden, maar met dat dit gebeurde gingen mijn gedachten terug naar die keer, dat ik abusievelijk mijn haar meende te wassen met haarshampoo, terwijl het een of andere vette body lotion bleek te zijn. of nog langer geleden, die keer, dat ik op vakantie was bij oom henk en tante jannie op hun boerderij in zoelen. ik was daar toen de merrie irma moest bevallen, of in paardelogie: een veulen moest werpen. de bevalling verliep voorspoedig en het veulen, dat comtesse genoemd zou worden kwam gezond ter wereld. alleen de navel moest nog afgebonden worden en daar was jodium bij nodig. het flesje, dat oom henk werd aangereikt ontlokte hem enige kritische zoelense kreten, want het flesje bleek geen jodium, maar oogdruppels te bevatten. het is uiteindelijk allemaal goed gekomen met irma. en comtesse was in mijn ogen het mooiste veulen van de wereld. overigens ook mijn haar heeft het ondanks alle vettigheid allemaal goed doorstaan, maar ik heb wel geleerd, dat ik voordat ik een medicijn gebruik, ik tegenwoordig altijd eerst even kijk of ik het goede potje te pakken heb. ria van hien
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
in een poging om bij het schrijven van mijn columns enigszins gestructureerd te werk te gaan heb ik een aantal onderwerpen gerubriceerd,om zo, enerzijds enig inzicht te hebben in wat ik allemaal verzonnen en opgeschreven heb, en anderzijds alvast een aantal onderwerpen op voorraad te hebben. nu is daarbij het grote probleem, dat ik eerder chaotisch dan gestructureerd ben ingesteld en dat ik die rubriekjes heb gemaakt zelden of nooit raadpleeg. en daar schiet ik dus maar weinig mee op. maar een enkele keer gebeurt het, bij toeval, dat ik een onderwerp, dat deel uitmaakt van zo’n rubriek, wél gebruik. zo schreef ik laatst over de boot van ludo osse, die vastliep op het bovenwiede, een onderwerp in de categorie deja vu en ook een voorval, dat een paar weken geleden gebeurde, bracht mij onverwacht weer terug in het verleden. wat was het geval: marijke moet vanwege een hoornvlies transplantatie heel wat verschillende druppeltjes toegediend krijgen. het meeste doet ze zelf, maar een enkele keer moet ik als, in verpleegkundig opzicht niet opgeleide, mantelzorger, assisteren. in dit geval moest ik een zalfje van ongeveer 1 cm lengte in het gootje van haar onderste ooglid aanbrengen. een precies werkje, dat de nodige concentratie vereist. neem dat maar van mij aan. maar op een zekere morgen ging het opeens heel erg soepeltjes. te gemakkelijk eigenlijk en ik ontdekte, dat ik met het verkeerde zalfje bezig was. het foutje kon gelukkig snel hersteld worden, maar met dat dit gebeurde gingen mijn gedachten terug naar die keer, dat ik abusievelijk mijn haar meende te wassen met haarshampoo, terwijl het een of andere vette body lotion bleek te zijn. of nog langer geleden, die keer, dat ik op vakantie was bij oom henk en tante jannie op hun boerderij in zoelen. ik was daar toen de merrie irma moest bevallen, of in paardelogie: een veulen moest werpen. de bevalling verliep voorspoedig en het veulen, dat comtesse genoemd zou worden kwam gezond ter wereld. alleen de navel moest nog afgebonden worden en daar was jodium bij nodig. het flesje, dat oom henk werd aangereikt ontlokte hem enige kritische zoelense kreten, want het flesje bleek geen jodium, maar oogdruppels te bevatten. het is uiteindelijk allemaal goed gekomen met irma. en comtesse was in mijn ogen het mooiste veulen van de wereld. overigens ook mijn haar heeft het ondanks alle vettigheid allemaal goed doorstaan, maar ik heb wel geleerd, dat ik voordat ik een medicijn gebruik, ik tegenwoordig altijd eerst even kijk of ik het goede potje te pakken heb. ria van hien
In een poging om bij het schrijven van mijn columns enigszins gestructureerd te werk te gaan heb ik een aantal onderwerpen gerubriceerd,om zo, enerzijds enig inzicht te hebben in wat ik allemaal verzonnen en opgeschreven heb, en anderzijds alvast een aantal onderwerpen op voorraad te hebben. Nu is daarbij het grote probleem, dat ik eerder chaotisch dan gestructureerd ben ingesteld en dat ik die rubriekjes heb gemaakt zelden of nooit raadpleeg. En daar schiet ik dus maar weinig mee op. Maar een enkele keer gebeurt het, bij toeval, dat ik een onderwerp, dat deel uitmaakt van zo’n rubriek, wél gebruik. Zo schreef ik laatst over de boot van Ludo Osse, die vastliep op het Bovenwiede, een onderwerp in de categorie Deja Vu en ook een voorval, dat een paar weken geleden gebeurde, bracht mij onverwacht weer terug in het verleden.
Wat was het geval: Marijke moet vanwege een hoornvlies transplantatie heel wat verschillende druppeltjes toegediend krijgen. Het meeste doet ze zelf, maar een enkele keer moet ik als, in verpleegkundig opzicht niet opgeleide, mantelzorger, assisteren. In dit geval moest ik een zalfje van ongeveer 1 cm lengte in het gootje van haar onderste ooglid aanbrengen. Een precies werkje, dat de nodige concentratie vereist. Neem dat maar van mij aan. Maar op een zekere morgen ging het opeens heel erg soepeltjes. Te gemakkelijk eigenlijk en ik ontdekte, dat ik met het verkeerde zalfje bezig was. Het foutje kon gelukkig snel hersteld worden, maar met dat dit gebeurde gingen mijn gedachten terug naar die keer, dat ik abusievelijk mijn haar meende te wassen met haarshampoo, terwijl het een of andere vette body lotion bleek te zijn. Of nog langer geleden, die keer, dat ik op vakantie was bij oom Henk en tante Jannie op hun boerderij in Zoelen. Ik was daar toen de merrie Irma moest bevallen, of in paardelogie: een veulen moest werpen. De bevalling verliep voorspoedig en het veulen, dat Comtesse genoemd zou worden kwam gezond ter wereld. Alleen de navel moest nog afgebonden worden en daar was jodium bij nodig. Het flesje , dat oom Henk werd aangereikt ontlokte hem enige kritische Zoelense kreten, want het flesje bleek geen jodium, maar oogdruppels te bevatten. Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen met Irma. En Comtesse was in mijn ogen het mooiste veulen van de wereld.
Overigens ook mijn haar heeft het ondanks alle vettigheid allemaal goed doorstaan, maar ik heb wel geleerd, dat ik voordat ik een medicijn gebruik, ik tegenwoordig altijd eerst even kijk of ik het goede potje te pakken heb.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
in een poging om bij het schrijven van mijn columns enigszins gestructureerd te werk te gaan heb ik een aantal onderwerpen gerubriceerd,om zo, enerzijds enig inzicht te hebben in wat ik allemaal verzonnen en opgeschreven heb, en anderzijds alvast een aantal onderwerpen op voorraad te hebben. nu is daarbij het grote probleem, dat ik eerder chaotisch dan gestructureerd ben ingesteld en dat ik die rubriekjes heb gemaakt zelden of nooit raadpleeg. en daar schiet ik dus maar weinig mee op. maar een enkele keer gebeurt het, bij toeval, dat ik een onderwerp, dat deel uitmaakt van zo’n rubriek, wél gebruik. zo schreef ik laatst over de boot van ludo osse, die vastliep op het bovenwiede, een onderwerp in de categorie deja vu en ook een voorval, dat een paar weken geleden gebeurde, bracht mij onverwacht weer terug in het verleden. wat was het geval: marijke moet vanwege een hoornvlies transplantatie heel wat verschillende druppeltjes toegediend krijgen. het meeste doet ze zelf, maar een enkele keer moet ik als, in verpleegkundig opzicht niet opgeleide, mantelzorger, assisteren. in dit geval moest ik een zalfje van ongeveer 1 cm lengte in het gootje van haar onderste ooglid aanbrengen. een precies werkje, dat de nodige concentratie vereist. neem dat maar van mij aan. maar op een zekere morgen ging het opeens heel erg soepeltjes. te gemakkelijk eigenlijk en ik ontdekte, dat ik met het verkeerde zalfje bezig was. het foutje kon gelukkig snel hersteld worden, maar met dat dit gebeurde gingen mijn gedachten terug naar die keer, dat ik abusievelijk mijn haar meende te wassen met haarshampoo, terwijl het een of andere vette body lotion bleek te zijn. of nog langer geleden, die keer, dat ik op vakantie was bij oom henk en tante jannie op hun boerderij in zoelen. ik was daar toen de merrie irma moest bevallen, of in paardelogie: een veulen moest werpen. de bevalling verliep voorspoedig en het veulen, dat comtesse genoemd zou worden kwam gezond ter wereld. alleen de navel moest nog afgebonden worden en daar was jodium bij nodig. het flesje, dat oom henk werd aangereikt ontlokte hem enige kritische zoelense kreten, want het flesje bleek geen jodium, maar oogdruppels te bevatten. het is uiteindelijk allemaal goed gekomen met irma. en comtesse was in mijn ogen het mooiste veulen van de wereld. overigens ook mijn haar heeft het ondanks alle vettigheid allemaal goed doorstaan, maar ik heb wel geleerd, dat ik voordat ik een medicijn gebruik, ik tegenwoordig altijd eerst even kijk of ik het goede potje te pakken heb. ria van hien
in een poging om bij het schrijven van mijn columns enigszins gestructureerd te werk te gaan heb ik een aantal onderwerpen gerubriceerd,om zo, enerzijds enig inzicht te hebben in wat ik allemaal verzonnen en opgeschreven heb, en anderzijds alvast een aantal onderwerpen op voorraad te hebben. nu is daarbij het grote probleem, dat ik eerder chaotisch dan gestructureerd ben ingesteld en dat ik die rubriekjes heb gemaakt zelden of nooit raadpleeg. en daar schiet ik dus maar weinig mee op. maar een enkele keer gebeurt het, bij toeval, dat ik een onderwerp, dat deel uitmaakt van zo’n rubriek, wél gebruik. zo schreef ik laatst over de boot van ludo osse, die vastliep op het bovenwiede, een onderwerp in de categorie deja vu en ook een voorval, dat een paar weken geleden gebeurde, bracht mij onverwacht weer terug in het verleden. wat was het geval: marijke moet vanwege een hoornvlies transplantatie heel wat verschillende druppeltjes toegediend krijgen. het meeste doet ze zelf, maar een enkele keer moet ik als, in verpleegkundig opzicht niet opgeleide, mantelzorger, assisteren. in dit geval moest ik een zalfje van ongeveer 1 cm lengte in het gootje van haar onderste ooglid aanbrengen. een precies werkje, dat de nodige concentratie vereist. neem dat maar van mij aan. maar op een zekere morgen ging het opeens heel erg soepeltjes. te gemakkelijk eigenlijk en ik ontdekte, dat ik met het verkeerde zalfje bezig was. het foutje kon gelukkig snel hersteld worden, maar met dat dit gebeurde gingen mijn gedachten terug naar die keer, dat ik abusievelijk mijn haar meende te wassen met haarshampoo, terwijl het een of andere vette body lotion bleek te zijn. of nog langer geleden, die keer, dat ik op vakantie was bij oom henk en tante jannie op hun boerderij in zoelen. ik was daar toen de merrie irma moest bevallen, of in paardelogie: een veulen moest werpen. de bevalling verliep voorspoedig en het veulen, dat comtesse genoemd zou worden kwam gezond ter wereld. alleen de navel moest nog afgebonden worden en daar was jodium bij nodig. het flesje, dat oom henk werd aangereikt ontlokte hem enige kritische zoelense kreten, want het flesje bleek geen jodium, maar oogdruppels te bevatten. het is uiteindelijk allemaal goed gekomen met irma. en comtesse was in mijn ogen het mooiste veulen van de wereld. overigens ook mijn haar heeft het ondanks alle vettigheid allemaal goed doorstaan, maar ik heb wel geleerd, dat ik voordat ik een medicijn gebruik, ik tegenwoordig altijd eerst even kijk of ik het goede potje te pakken heb. ria van hien
In een poging om bij het schrijven van mijn columns enigszins gestructureerd te werk te gaan heb ik een aantal onderwerpen gerubriceerd,om zo, enerzijds enig inzicht te hebben in wat ik allemaal verzonnen en opgeschreven heb, en anderzijds alvast een aantal onderwerpen op voorraad te hebben. Nu is daarbij het grote probleem, dat ik eerder chaotisch dan gestructureerd ben ingesteld en dat ik die rubriekjes heb gemaakt zelden of nooit raadpleeg. En daar schiet ik dus maar weinig mee op. Maar een enkele keer gebeurt het, bij toeval, dat ik een onderwerp, dat deel uitmaakt van zo’n rubriek, wél gebruik. Zo schreef ik laatst over de boot van Ludo Osse, die vastliep op het Bovenwiede, een onderwerp in de categorie Deja Vu en ook een voorval, dat een paar weken geleden gebeurde, bracht mij onverwacht weer terug in het verleden.
