Mijn Fiets en de vierdaagse door Hans Bogers
Mijn fiets, daar ben ik zuinig op/ Ik kan geen nieuwe kopen/ Heb ik geen fiets/ dan heb ik niets/ dan moet ik verder lopen. Zomaar een liedje uit mijn kinderjaren. Gecomponeerd en van tekst voorzien door Benny Vreden. Een hele serie liedjes, die we nu nogal betuttelend of belerend zouden noemen, schreef die man. Vooral de liedjes van Barend Bluf staan mij nog helder voor ogen. Zoals: ‘De politie is je beste kameraad’, ‘Ga op tijd naar bed’, maar die fiets, waarop ik zo zuinig ben, heeft in mijn bestaan toch wel een prominente rol gekregen. Mijn eerste nieuwe fiets kreeg ik, naast een dagje CHIO in Rotterdam, ter gelegenheid van het feit, dat ik slaagde voor mijn lagere school examen. Hij was van het merk Empo en groen van kleur. Een kleur, die ik al gauw in mijn favoriete rood overschilderde. In die tijd werd ik ook geconfronteerd met het fenomeen diefstal, want de toeter, die ik op het stuur had gemonteerd, verdween al gauw. Mijn tweede fiets kocht ik van een politie agent in Alphen aan den Rijn. Hij had hem niet meer nodig en ik moest er eentje hebben voor mijn opleiding aan de politieschool in Leusden. Daarna is het een komen en gaan van fietsen geweest. Niet meer bij te houden dus. Naast het toenemend in het bezit komen van fietsen, kwam ik ook steeds vaker in aanraking met de diefstal ervan. Vooral in Steenwijk ben ik het slachtoffer geweest van nogal wat fietsendiefstallen. En de locaties kan ik me nog goed herinneren: bij de Poolcirkel aan de Scholestraat, voor het woonhuis van onze voorzitter aan de Tukseweg, op het station en de laatste vanaf de Guyotstraat in Nijmegen. Die eerste fiets wist ik nog terug te krijgen van de dief, maar de andere hebben zonder mij hoogstwaarschijnlijk een nieuw bestaan opgebouwd. Altijd heb ik aangifte gedaan, maar wegens te weinig aanknopingspunten heeft de politie op voorhand diepgaande onderzoeken steeds moeten staken. De laatste was een vouwfiets, die ik gebruikte bij de Vierdaagse. Keurig aan de ketting, maar toen ik na de twee etappe terugkwam, bleek hij met ketting en al verdwenen. Ik moest toen overigens wel even denken aan het Pliesiebto van Fragment. Jammer, want ik was erg aan dat fietsje gehecht en vooral balen, omdat dat dagelijks een extra wandeling betekende, die voor mijn toch wel wat vermoeide benen een ongewenste zwaardere belasting betekende. Maar goed, ik heb mijn morositeit snel weten te overwinnen en mij niet bezondigd aan het lenen van her en der in Nijmegen losstaande studentenbarrels. Ik heb keurig via het internet aangifte gedaan en zal mij vandaag of morgen nader door de politie over mijn zaak laten informeren. En wellicht leidt dat politie onderzoek dit keer wel tot het aanhouden van de dader en het veiligstellen van de gestolen fiets.
