Ongepast

De strijd om de gunst van de kiezer is beslecht en nadat de kruitdampen van de verkiezingsstrijd zijn opgetrokken en de onderhandelingen tussen de politieke partijen over de totstandkoming van een nieuw college van Burgemeester en Wethouders tot een einde zijn gekomen, mogen de strijdbijlen begraven worden en kunnen gemeenteraad en college onze goede gemeente gaan besturen. Ze zullen het schip van onze gemeente door zwaar weer heen moeten loodsen. Dat is al vele malen gezegd en het is een ding dat zeker is. Het gaat de komende jaren spannend worden en vooral het nieuwe wett’nholders zullen er stevig tegenaan moeten. Daarom is het jammer, dat het politieke deel van het college bestaande uit Dieke Frantzen; Wim Brus; Erik Dahmen en Jacques Wagteveld met een wel heel valse start begint. Een valse start, vastgelegd op de voorpagina van het olde Wief van afgelopen woensdag. Een foto. Een foto, die getuigt van een ongepast triomfantalisme. Vier wett’nholders, die breeduit stralend, gloriërend hun duim in de hoogte steken. Ik maak me zelden boos over politieke zaken, maar eerlijk, dit geeft geen pas. Het besturen van de gemeente is een serieuze zaak. Daarvoor moet je de handen uit de mouwen steken en niet de duim in de lucht. En wat valt er op dit moment eigenlijk te triomferen? Het is waarachtig geen spelletje. Hebben het vorige college en de vorige raad het zo slecht gedaan, dat die stupide duimen gerechtvaardigd zijn? Waren Wim Brus, Dieke Franzten en Jacques Wagteveld ook niet medeverantwoordelijk voor dat beleid en de uitvoering daarvan? Die duimen lijken veel meer het karakter te hebben van een hoog opgestoken middelvinger, of wat vriendelijker een lange neus. Lekker puh, lijkt het wel. Wij hebben gewonnen. Wij zitten in het pluche. En kom niet aan met het verhaal, dat het moest van de fotograaf. Want als dat zo is zou ik me helemaal zorgen moeten maken. Een college, dat zich achter anderen verschuilt. Dat moeten we helemaal niet hebben. En als er duimen moeten worden opgestoken dan moet dat over vier jaar en niet door de wett’nholders maar door de kiezers in de vorm van een rood gekleurd vakje. Voorlopig past de nieuwe wett’nholders bescheidenheid en vooral geen triomfantelijk gedoe! Laat ze eerst maar eens zien wat ze waard zijn.