Sail Giethoorn door Hans Bogers
Sailing.
Om enigszins geïnspireerd te raken voor het schrijven van een column – het is nu eenmaal zalig weer en binnen zitten, nadenken en schrijven, dat is nou niet bepaald aangenaam- heb ik een heel oud nummertje van Rod Stewart opgezet. I’am saling heet het. Rod bracht het uit in 1975 naar ik meen. Long ago dus. Ik heb met opzet voor dit nummer gekozen, omdat ik me had voorgenomen mijn column te wijden aan de grote happening in Steenwijkerland: Sail Giethoorn.
Een spektakel van hoog niveau, waarover naast alle publiciteit zeker ook een column geschreven kan worden. Omdat ik toch aan het youtubben ben en singeltjes maar heel kort duren (ook die van Rod Stewart) heb ik ook maar even een stukje jeugdsentiment opgezet. Long ago van Tee Set. En lang geleden is het, dat ik heb gepunterd in Giethoorn. Heel iets anders overigens dan het punteren, dat ik als voetballer van ARC uit Alphen aan den Rijn, tot in de puntjes beheerste. Nee dat Gieterse, dat mieterse, punteren, dat was van een heel andere orde. Het was op 30 augustus 1976, dat ik als student op de Nederlands Politie Academie, de introductieweek van de studentenvereniging moest ondergaan. Een soort would be ontgroening zeg maar.
Onderdeel was een middagje punteren in Giethoorn.Ik was nog nooit in Giethoorn geweest en van punteren had ik alleen bij aardrijkskundeles wel eens wat gehoord. We zaten met een man of wat in een grote boot en we moesten ons met stokken vooruit duwen. Het was een heel gedoe, maar na verloop van tijd raakten we er toch wel handig in en punterden we dat het en aard had. De zon scheen, het was gezellig en we hielden Smits Paviljoen in het oog, waar het bier lonkte, want zeg nou zelf: “rondvaren in een platbodem is leuk, maar de après punter is wel zo aangenaam, zo niet aangenamer”.
Op onze terugweg naar de laafgelegenheid werden we enigszins gehinderd door een punter vol met vierdejaars en ik spetterde wat water (dat was er genoeg) om ze uit te buurt te houden. Wat daarna gebeurde is nauwelijks met een pen te beschrijven. Als door vele wespen gestoken en adders gebeten sprongen de opvarenden van de andere boot op en stormden zij allen naar één kant ( ik meen de bakboordzijde), met als gevolg, dat de boot zeer eenzijdig belast, in een mum van tijd kapseisde en alle studenten te water raakten. Ik weet niet of de boot helemaal omsloeg, maar ik herinner we wel, dat er van allerlei persoonlijke eigendommen in het water dreven. Gelukkig was het water niet diep en vielen er geen verdronkenen, dan wel gewonden te betreuren. Met een nat pak en de schrik kwamen de aankomende politie officieren vrij, waar wij in de droge punter en de toeschouwers in Smits Paviljoen de grootste schik hadden. Nadat de boot weer in zijn varende staat was teruggebracht en alle rommel uit het water was gevist keerden we gezamenlijk terug. Op naar het bier.
