Dat Woord door Hans Bogers
En toen was daar opeens dat woord.
De afgelopen raad was er eentje om je vingers bij af te likken. Een heuse demonstratie bij de ingang van het stadhuis, waarbij het ouderwetse (jute)zaklopen was vervangen door het veel modernere vuilnisafvalzakkenlopen. Symboliek voor het gevoel, dat de demonstranten zich bij het grof vuil voelden gezet. Een overvolle raadszaal. Een publieke tribune, in bezit genomen door demonstranten, ontslagen door de Zorggroep Oude en Nieuwe Landen. Een gemeenteraad, waarvan met name de oppositie van VVD PvdA en CU, tot de tanden toe gewapend, klaar zat om wett’nholder Dieke Frantzen ernstig te onderhouden over haar WMO hoofdlijnen en om daarna wett’nholder Erik Dahmen stevig te bevragen over de IGSD jaarrekening. Van dat laatste is het niet gekomen. De tijd was op. Niet erg hoor, want het WMO beleidsplan op hoofdlijnen leverde meer dan genoeg vuurwerk op en de IGSD jaarrekening komt volgende week ook wel ( en naar ik verwacht) in alle hevigheid aan de beurt. Eerst waren daar twee insprekers, van wie Henk Klaster de SP vertegenwoordigde. Nou heb ik de laatste tijd wat moeite met de Steenwijkerlandiger SP: Mekaar het kot uitvechten, het eigen volk beschadigen, geen politieke verantwoordelijkheid durven nemen, niet meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen, maar wel onder het koperen dak de grote verdediger van de allerzwaksten in onze samenleving uithangen. Niet erg sterk, maar goed, het zal vast wel genuanceerder liggen. En toen de raadsvergadering zelf. Nadat de hamerstukken als de wiedeweerga waren afgetimmerd, ontspon zich in alle heftigheid een even boeiende als chaotische raadsdiscussie, waarbij met name Bertine Kuperus van de VVD en Trijn Jongman van de PvdA zich niet onbetuigd lieten. Dieke Frantzen verweerde zich kranig en bleef, zonder Bertine en Trijn te kunnen overtuigen, overeind, gesteund natuurlijk door de coalitie, die zich overigens nauwelijks liet horen. Hoewel Jacqueline Willemse een aardige opmerking had over het Haagse beleid in verhouding tot de lokale VVD en PvdA opstelling. De discussie leek steeds chaotischer te worden toen opeens, als een donderslag bij heldere hemel, de woorden ‘Motie van Wantrouwen’ vielen. Woorden met een grote politieke lading, en even werd het stil in de zaal. Een motie van wantrouwen. Waauw. Even maar hoor, want al gauw hadden de goede verstaanders wel door, dat er helemaal geen sprake was van een motie van wantrouwen. Er waren gewoon twee partijen, die het niet eens met het college en zij wensten tegen het voorstel te stemmen. Niet meer en niet minder. En dat zeer gewaardeerde luisteraar, dat zal de komende jaren vast nog wel vaker voorkomen. Tot slot, en even iets heel anders: de BBQ van de SLOS familie gisteravond was weer voortreffelijk en gelukkig hoef ik vandaag mijn uniform niet aan.
