63 jaar door Hans Bogers

Het is vandaag vierenzestig jaar geleden, dat ik in Sint Annaparochie, een plaatsje gelegen ten Noordwesten van Leeuwarden, dat dan weer de hoofdstad van Friesland is, het levenslicht aanschouwde. Ik ben vandaag dus aan mijn vierenzestigste levensjaar begonnen. Een begin, dat ik maak door mijn drieënzestigste verjaardag groots te vieren. Nou groots. Gewoon gezellig. Niet teveel poespas en zo. Beginnend met wat lekkers bij de koffie hier in de studio, om daarna de dag met familie door te brengen. Het weer zal wel niet erg mee zitten, dus het wordt een binnenviering, maar een kniesoor, die daar op let. Toch is deze verjaardag wel een bijzondere. Naast het feit, dat hij regelmatig samenvalt met de grote Fancy Faire van Sint Clemens, is deze verjaardag voor mij de laatste die ik als ambtelijk burger onderga. Na vandaag is dat afgelopen en mijn vierenzestigste verjaardag zal ik ambteloos moeten vieren. Dat is nu eenmaal niet anders. Verjaardagen gaan meestal gepaard met het geven van cadeautjes aan de jarige en soms worden er wel liederen ter ere van het feestvarken ten gehore gebracht. Aan dat muzikale gedeelte wordt bij ons niet al te veel aandacht geschonken. Wat bij de cadeautjes toch wel wat anders ligt. Al wordt het wel het steeds moeilijker een verlanglijstje samen te stellen. Want: “Je hebt immers alles al?” Nou ja alles. Gelukkig zijn er altijd vindingrijke verjaardagsgasten, die iets leuks ten geschenke weten te geven. En voor de mindere crea bea’s zijn er altijd nog boekenbonnen, cadeaubonnen, theaterbonnen, dinerbonnen, hotelbonnen, bioscoopbonnen, leesbladbonnen, bonbonnen en vast nog veel meer bonnen. Maar ook vele soorten wijnen en ander alcoholische versnaperingen, zoals likeuren en bittertjes. Ook bloemen horen tot de categorie verjaardagsgeschenken. En niet te vergeten de onvermijdelijke schipperscadeaus. Nieuwe sterren aan het cadeautjesfirmament zijn leuke kunstwerkjes. Een klein beeldje bijvoorbeeld, handgemaakt dat meestal niets voorstelt, maar dat wel gewoon mooi is. En ten slotte is er dan nog altijd als laatste redmiddel het fenomeen, geld waar je altijd wel iets mee kunt. Ook in deze kommervolle tijden. Dus eigenlijk heb ik onzin beweerd, toen ik zei, dat het steeds moeilijker wordt een leuk cadeautje te bedenken. Er is nog genoeg te vinden. Je moet er alleen even voor gaan zitten, of er een column over schrijven. Dan komen de ideeën vanzelf. Maar cadeautjes, of geen cadeautjes. Gezang, of geen gezang. Goed, of slecht weer. Het maakt allemaal niet uit, als het maar gezellig is op de dag, dat je terugdenkt aan dat eerste moment, waarop je huilend naar adem happend, je entree maakt in deze wonderlijke wereld.