Timmermans door Hans Bogers

Even iets anders.

Het is mijn gewoonte om me bij het schrijven van mijn columns zoveel mogelijk tot Steenwijkerland of tot mezelf te beperken. Heel zelden komt het dan ook voor, dat ik mijn gedachten uitspreek over Haagse, of internationale gebeurtenissen. Steenwijkerland biedt mij gewoonweg schrijfstof genoeg. Maar vandaag, vandaag wil ik een beetje leeglopen over een recentelijke politieke Haagse actie. Ik heb me de afgelopen dagen namelijk ontzettend geërgerd aan al dat gedoe rond de nu voormalige Nederlandse Minister van Buitenlandse Zaken de heer Frans Timmermans. De heer Timmermans zou namens Nederland een belangrijke post moeten krijgen in Brussel. Een post, die volgens Minister President Rutte voldoet aan zijn statuur en zijn ervaring. Opeens schijnt de heer Timmermans de beste en kundigste Minister te zijn, die we, misschien op de heer Joseph Luns na (wie kent hem nog)ooit hebben gehad. Heel Nederland is weg van dit kwaliteitskanon, zeker na zijn speech in de Veiligheidsraad over het neergeschoten passagiersvliegtuig in Oost Oekraïne, waar heel de wereld van onder de indruk was. Onvoorstelbaar zijn kennelijk zijn kwaliteiten. Door vriend en vijand wordt hij geroemd. Wat hij precies zal gaan doen, dat is nog niet helemaal duidelijk, maar dat het voor Europa en natuurlijk ook Nederland heel belangrijk zal zijn, ja dat staat als een paal boven water. Nederland hecht daar namelijk groot belang aan. Ik verbaas me daar op z’n zachts gezegd wat over. Waarschijnlijk is Frans Timmermans een capabel Minister, maar de periode, dat hij op zijn post zit is toch veel te kort om een goed oordeel te kunnen vellen. Ikzelf heb de heer Timmermans als Minister van Buitenlandse nou niet echt veel zien presteren. Een vlotte babbel. Ja. In vele talen. Het strekt hem tot voordeel. Maar het blijft gebabbel, dat vooral bij het eigen volk bewondering wekt. Veel wollig taalgebruik, met maar heel weinig effect. Ja , een uitgebreid optreden op de televisie. Dat dan weer wel. Maar verder, als je het mij vraagt: Niks. En dan die foto in Trouw, waarop hij samen met de heer Juncker staat afgebeeld. Een grote tafel met daarop een dossiertje en vier flesjes water, twee met en twee zonder prik. Normaal staat daar, als ik Minister Dijsselbloem moet geloven een goede fles whiskey, maar in het openbaar leek dat waarschijnlijk niet zo een geschikt beeld. Het gesprek duurde wel drie kwartier was het juichende onderschrift. Waarover het ging wordt niet vermeld, maar het schijnt, dat de heer Juncker een sterke ondersteuner met coördinerende capaciteiten en doorzettingsmacht wil hebben. Dat wil zeggen, dat als de heer Juncker zelf even het stuur kwijt is vanwege, die whiskey bijvoorbeeld, dat dan een doorzetter het van hem overneemt en het zaakje bij elkaar houdt. Ik ben benieuwd wat dit ijzeren duo voor Europa en dus ook Nederland zal gaan betekenen. Vooralsnog houd ik het maar op weinig en ga ik me de komende columns weer helemaal aan Steenwijkerland wijden. Dat is wel zo aardig.