Sinterklaas door Hans Bogers

Het is weer zover. Sinterklaas maakt zich op om vanuit Spanje met zijn mileuvervuilende stoomboot naar Nederland te vertrekken. Vergezeld van grote hoeveelheden ongezond snoepgoed, tot verwendheid leidende cadeautjes en een hele meute duistere dan wel kleurloze medewerkers, zal hij medio oktober afvaren naar dat kleine landje aan de zee, waar zijn naam nog in ere wordt gehouden. De lokale middenstanders, groot en klein houden al rekening met zijn komst en een aandachtig waarnemer, zal de schappen zich alweer zien vullen met allerlei heerlijkheden, zoals speculaas, een lekkernij, waar ik net als chocola, maar met moeite weerstand aan kan bieden. En soms ook niet trouwens. Ook ikzelf begin zo langzamerhand in de ban van het naderend Sinterklaasfeest te raken. Ik oefen op de piano zo af en toe alweer wat Sinterklaasliedjes, want het zal u niet verbazen: het spelen van Sinterklaasliedjes is bepaald geen sinecure. Om het mezelf makkelijk te maken speel ik zowat alles in de toonsoort van C en zelfs dan valt het me nog niet mee. Ja, bij het naderen van de Goedheiligman leert een mens zijn beperkingen kennen. Ook neem ik natuurlijk de teksten van de Sinterklaasliederen grondig door en daarbij valt me steeds vaker de gedateerdheid, de inconsistentie, de leugenachtigheid, en het discriminologe karakter ervan op. Ik zal, als de gelegenheid zich voordoet nog eens uitgebreid de teksten tegen het licht houden en met u doornemen. Dat is eigenlijk wel nodig, want zo kan het niet Gelukkig hebben een paar nono’s uit Scherpenzeel zich ook al op de teksten geworpen en een geactualiseerde versie van alle Sinterklaasliederen gerealiseerd. Ze zijn zelfs al bij het Ministerie van Onderwijs langs geweest om hun versie als verplichte litteratuur te laten invoeren op de lagere scholen.Ik heb een paar voorbeeld hertalingen gehoord en…. Petje af. Knap gedaan. Niet dus! Het is pulp! Die hele Sinterklaasdiscussie begint trouwens zo langzamerhand groteske vormen aan te nemen. Ik weet van mezelf ook wel, dat enig conservatisme me niet vreemd is en dat ik daar wel eens aan wat zou moeten doen- progressief is nu eenmaal in-, maar om me nu ook één van de laatste stukjes Hollandse cultuur af te laten nemen door een stel frustraten, dat gaat me echt te ver. Me de cultuur van onbevangen goedgelovigheid, die cultuur zonder enige bijgedachte te laten afpakken, me laten opdringen, dat de prachtigste Sinterklaasgedichten worden vervangen door gekunstelde, kwalitatief inferieure rijmelarij, dat zal ik niet laten gebeuren. Het ware beter geweest, dat de sinterklaasdilettanten Paul Passchier en Thedo Keijzer zich onledig hadden gehouden met het vertalen van de Sinterklaasliederen in het Frysk, het Stellingwaarfs of het Scherpenzeels. En de uitgave daarvan zouden beperken tot de Friese, de Stellingwerfse of Scherpenzeelse scholen.