Anne Beeltje door Hans Bogers
ABC.
Sinds 2008 bestaat er in Steenwijkerland de door de Lionsclub ingestelde Anne Beeltje Cultuurprijs. Een prijs, die om de twee jaar wordt uitgereikt aan een persoon, of een groep, die op een bijzondere wijze het culturele leven van Steenwijkerland verrijkt of heeft verrijkt. Dat de vaststelling van deze ABC-prijs niet bepaald een abceetje is mag wel blijken uit de uitreiking afgelopen zaterdag. Geen eenvoudige keus, want de drie genomineerden waren volgens de jury moeilijk met elkaar te vergelijken. Daarnaast speelde de wens van de jury om ook eens daadwerkelijk uitvoerenden voor het voetlicht te laten komen, een belangrijke, zo niet doorslaggevende rol. Dat jury’s het altijd verkeerd doen, bleek ook nu maar weer, want zo moeilijk was de keus natuurlijk niet. Het bepalende criterium is toch dat het culturele leven van Steenwijkerland op BIJZONDERE wijze wordt verrijkt? Zo lastig lijkt het me dan niet, alleen een keus, maar ook de juiste keus , te maken. SJEU de uiteindelijke winnaar, is een zeer verdienstelijke en originele muziekgroep, maar om nou te zeggen, dat zij op bijzondere wijze het culturele leven van Steenwijkerland verrijkt. Nou nee. En dat bijzondere is ook nog niet terug te vinden bij de stichting Kopje Cultuur. Blijft over Jan Toor. De man die zich tot zijn laatste snik onverdroten en op bijzondere wijze met hart en ziel sterk maakt voor de cultuur in Steenwijkerland. Ja als er één is die het culturele leven in Steenwijkerland heeft verrijkt en nog steeds verrijkt dan is hij dat wel. Dus zou je zeggen. Appeltje eitje. Maar dan is er het door de jury zelf bedachte uitvoerendencriterium. En dat zou een jury nooit moeten doen: zelf criteria bedenken. Dat is ongeveer hetzelfde als tijdens het spel de spelregels veranderen. Door dit nieuwe criterium viel automatisch de meest voor de hand liggende prijswinnaar af. Ik heb van dit alles op de avond zelf maar weinig meegekregen. Twee momenten staan mij van de ABC prijsuitreiking nog bij. Vooraf: Twee oude mensen, Jan Toor en zijn vrouw Wil, die zich moeizaam een weg moesten banen door een orkest om op het terras van Ramswoerthe te komen. En aan het eind: Een gitarist, die alle bescheidenheid van zich afwerpend, de toeschouwers verraste met een zelden gehoorde tekst waar de arrogantie van afdroop. Wij zijn heel erg blij met deze prijs en wat de andere genomineerden betreft: Helaas: wij waren gewoon beter. De Anne Beeltje Cultuurprijs: een eerbetoon aan een veel te vroeg overleden cultuurminnende wett’nholder, die naar mijn weten zelf nimmer uitvoerende is geweest. Ik ben benieuwd wat hij ervan zou hebben gevonden.
