An inconvenient truth? door Hans Bogers
Zo af en toe ga ik naar het Rabo theater De Meenthe, om cultuur te doen. Je moet op dat gebied natuurlijk bijblijven. Cabaret, muziek, toneel. Redelijk gevarieerd moet ik zeggen. Alleen opera en ballet willen me niet zo boeien. Nou loop je in Steenwijk gelukkig niet echt het risico geconfronteerd te worden met een uitvoering van Wagners Nibelungenlied en zal ook het Scapinoballet de Olde Veste waarschijnlijk niet aandoen. Dus die beperktheid is niet erg bezwaarlijk. Al moet je de ambities van Han Evers in deze niet onderschatten. Voor je het weet haalt hij wel zo’n topevenement binnen de wallen van de Olde Veste. Ook de bijna verplichte kost van terug naar Steenwijk, de verre nazaat van Fragment heb ik nog steeds aan me voorbij laten gaan. Al is het natuurlijk wel strelend, door de Grande Dame van het Steenwijkerlands cabaret Alie Heinhuis na al die jaren nog steeds zij het weinig vleiend op de korrel te worden genomen.
Gisteravond was er weer een voorstelling in de Meenthe, een voorstelling die zijn schaduw in ‘De Wereld Draait Door’ al vooruit had geworpen. Ik had me er al veel van voorgesteld, maar wat ik voorgeschoteld kreeg ging mijn voorstellingsvermogen verre te boven en het was me onmogelijk om werkelijkheid en fictie van elkaar te scheiden. 5 topacteurs, die in een van het begin tot het einde boeiende voorstelling van 2 uur, op een indrukwekkende manier het reilen en zeilen van het bankwezen tegen het licht hielden. Zo overtuigend, dat er in de volle zaal een boosheid voelbaar werd die zomaar had kunnen escaleren in een gewelddadige actie tegen de mede naamgever van de Meenthe. Boosheid, woede vermengd met ongeloof, met schrik. Als het allemaal waar zou zijn? Zouden fictie en werkelijkheid nog van elkaar te scheiden zijn? Beangstigend en tegelijk relativerend in zichzelf. Als het is zoals Piere Bokma en de zijn ons voorschotelden dan valt er toch niets aan te doen. Dan rest ons weinig anders het spel gewoon mee te spelen en vooral niet vergeten de kleine lettertjes te lezen. En dan nog relativerender: thuisgekomen nog even het nieuws gekeken: Griekenland, Oekraïne, IS: het valt allemaal in het niet bij het onbestrijdbare geweld van het grote geld. Die onwankelbare banken, die ons in een ijzeren greep hebben en houden.
Gelukkig hoeven wij hier in Steenwijkerland ons alleen maar druk te maken over een paar campingplaatsen.
