de opregte steenwijker courant, in de volksmond, en dus ook door mij het olde wief genoemd, is regelmatig een bron van inspiratie. zo ook gisteren toen ik na een paar dagen deventer weer thuiskwam en voor het slapen gaan nog even de vrijdageditie door akkerde. mijn oog viel allereerst op een grote foto van het zeer vitaal ogende bestuur van de wijkvereniging noord, dat nog lang niet toe is aan een verhuizing naar het huus voor olde mensen aan de bogermanstraat. daar zijn ze nog veel te jong en actief voor. maar daarna werd mijn aandacht vooral getrokken door een beetje een verdachtenfoto met daarboven het opschrift: joke spikman is benoemd tot hoogleraar in groningen. hoogleraar en nog wel in de klinische neuropsychologie! het vak alleen al! ik kende dat gezicht. een paar jaar geleden zat ik tegenover haar in de trein, die ons van den haag naar steenwijk voerde. ze was in gezelschap van haar vader, niemand minder dan jan spikman, voormalig hoofd van de sector financiën van de gemeente steenwijk. jan spikman de vader van een hoogleraar in de klinische neuropsychologie. eigenlijk verbaast me dat niks. jan spikman, de man van de goeie oude tijd, die ik in mijn beginjaren als korpschef in steenwijk regelmatig tegenkwam in de barakken naast ramswoerthe, toen nog het gemeentehuis van steenwijk. de man, die mijn leerde nooit te blazen met de mond vol meel,die vertelde van die rechtsbuiten, die zo snel was, dat hij z’n eigen voorzetten kon inkoppen. de routecommissaris voor de start ’78 boslopen op de woldberg. de coördinator van de jaarlijkse collecte voor het wilhelminafonds. de felle en niet aflatende vechter voor de terugkeer van de kei, die jaren lang de hoek van de gagelsweg en de schansweg sierde, maar die gestolen werd door een stel onverlaten en nu als kei van steenwijk bij het gemeentehuis door het leven gaat. de altijd geïnteresseerde en betrokken jan spikman, wiens verdiensten voor steenwijk vele zijn. ja, steenwijk is met recht trots op zijn knappe en sportieve dochter joke, die hoogleraar is geworden in groningen, maar met evenveel recht kan steenwijk trots zijn op de echte vader van de groningse hoogleraar klinische psychologie. jan spikman. ik neem aan, dat jan als hij deze column zou lezen, hij mijn neergelegde gedachten zeker van kritisch commentaar zou voorzien. ik zie dat graag tegemoet. ria van hien
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
de opregte steenwijker courant, in de volksmond, en dus ook door mij het olde wief genoemd, is regelmatig een bron van inspiratie. zo ook gisteren toen ik na een paar dagen deventer weer thuiskwam en voor het slapen gaan nog even de vrijdageditie door akkerde. mijn oog viel allereerst op een grote foto van het zeer vitaal ogende bestuur van de wijkvereniging noord, dat nog lang niet toe is aan een verhuizing naar het huus voor olde mensen aan de bogermanstraat. daar zijn ze nog veel te jong en actief voor. maar daarna werd mijn aandacht vooral getrokken door een beetje een verdachtenfoto met daarboven het opschrift: joke spikman is benoemd tot hoogleraar in groningen. hoogleraar en nog wel in de klinische neuropsychologie! het vak alleen al! ik kende dat gezicht. een paar jaar geleden zat ik tegenover haar in de trein, die ons van den haag naar steenwijk voerde. ze was in gezelschap van haar vader, niemand minder dan jan spikman, voormalig hoofd van de sector financiën van de gemeente steenwijk. jan spikman de vader van een hoogleraar in de klinische neuropsychologie. eigenlijk verbaast me dat niks. jan spikman, de man van de goeie oude tijd, die ik in mijn beginjaren als korpschef in steenwijk regelmatig tegenkwam in de barakken naast ramswoerthe, toen nog het gemeentehuis van steenwijk. de man, die mijn leerde nooit te blazen met de mond vol meel,die vertelde van die rechtsbuiten, die zo snel was, dat hij z’n eigen voorzetten kon inkoppen. de routecommissaris voor de start ’78 boslopen op de woldberg. de coördinator van de jaarlijkse collecte voor het wilhelminafonds. de felle en niet aflatende vechter voor de terugkeer van de kei, die jaren lang de hoek van de gagelsweg en de schansweg sierde, maar die gestolen werd door een stel onverlaten en nu als kei van steenwijk bij het gemeentehuis door het leven gaat. de altijd geïnteresseerde en betrokken jan spikman, wiens verdiensten voor steenwijk vele zijn. ja, steenwijk is met recht trots op zijn knappe en sportieve dochter joke, die hoogleraar is geworden in groningen, maar met evenveel recht kan steenwijk trots zijn op de echte vader van de groningse hoogleraar klinische psychologie. jan spikman. ik neem aan, dat jan als hij deze column zou lezen, hij mijn neergelegde gedachten zeker van kritisch commentaar zou voorzien. ik zie dat graag tegemoet. ria van hien
De Opregte Steenwijker Courant, in de volksmond, en dus ook door mij het Olde Wief genoemd, is regelmatig een bron van inspiratie. Zo ook gisteren toen ik na een paar dagen Deventer weer thuiskwam en voor het slapen gaan nog even de vrijdageditie door akkerde.
Mijn oog viel allereerst op een grote foto van het zeer vitaal ogende bestuur van de wijkvereniging Noord, dat nog lang niet toe is aan een verhuizing naar het huus voor olde Mensen aan de Bogermanstraat. Daar zijn ze nog veel te jong en actief voor. Maar daarna werd mijn aandacht vooral getrokken door een beetje een verdachtenfoto met daarboven het opschrift: Joke Spikman is benoemd tot hoogleraar in Groningen. Hoogleraar en nog wel in de klinische neuropsychologie! Het vak alleen al! Ik kende dat gezicht. Een paar jaar geleden zat ik tegenover haar in de trein, die ons van Den Haag naar Steenwijk voerde. Ze was in gezelschap van haar vader, niemand minder dan Jan Spikman, voormalig hoofd van de sector financiën van de gemeente Steenwijk. Jan Spikman de vader van een hoogleraar in de klinische neuropsychologie. Eigenlijk verbaast me dat niks. Jan Spikman, de man van de goeie oude tijd, die ik in mijn beginjaren als korpschef in Steenwijk regelmatig tegenkwam in de barakken naast Ramswoerthe, toen nog het gemeentehuis van Steenwijk. De man, die mijn leerde nooit te blazen met de mond vol meel,die vertelde van die rechtsbuiten, die zo snel was, dat hij z’n eigen voorzetten kon inkoppen. De routecommissaris voor de Start ’78 boslopen op de Woldberg. De coördinator van de jaarlijkse collecte voor het Wilhelminafonds. De felle en niet aflatende vechter voor de terugkeer van de kei, die jaren lang de hoek van de Gagelsweg en de Schansweg sierde, maar die gestolen werd door een stel onverlaten en nu als kei van Steenwijk bij het gemeentehuis door het leven gaat. De altijd geïnteresseerde en betrokken Jan Spikman, wiens verdiensten voor Steenwijk vele zijn.
Ja, Steenwijk is met recht trots op zijn knappe en sportieve dochter Joke, die hoogleraar is geworden in Groningen, maar met evenveel recht kan Steenwijk trots zijn op de echte vader van de Groningse hoogleraar klinische psychologie. Jan Spikman.
Ik neem aan, dat Jan als hij deze column zou lezen, hij mijn neergelegde gedachten zeker van kritisch commentaar zou voorzien. Ik zie dat graag tegemoet.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
FunctioneelAltijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
de opregte steenwijker courant, in de volksmond, en dus ook door mij het olde wief genoemd, is regelmatig een bron van inspiratie. zo ook gisteren toen ik na een paar dagen deventer weer thuiskwam en voor het slapen gaan nog even de vrijdageditie door akkerde. mijn oog viel allereerst op een grote foto van het zeer vitaal ogende bestuur van de wijkvereniging noord, dat nog lang niet toe is aan een verhuizing naar het huus voor olde mensen aan de bogermanstraat. daar zijn ze nog veel te jong en actief voor. maar daarna werd mijn aandacht vooral getrokken door een beetje een verdachtenfoto met daarboven het opschrift: joke spikman is benoemd tot hoogleraar in groningen. hoogleraar en nog wel in de klinische neuropsychologie! het vak alleen al! ik kende dat gezicht. een paar jaar geleden zat ik tegenover haar in de trein, die ons van den haag naar steenwijk voerde. ze was in gezelschap van haar vader, niemand minder dan jan spikman, voormalig hoofd van de sector financiën van de gemeente steenwijk. jan spikman de vader van een hoogleraar in de klinische neuropsychologie. eigenlijk verbaast me dat niks. jan spikman, de man van de goeie oude tijd, die ik in mijn beginjaren als korpschef in steenwijk regelmatig tegenkwam in de barakken naast ramswoerthe, toen nog het gemeentehuis van steenwijk. de man, die mijn leerde nooit te blazen met de mond vol meel,die vertelde van die rechtsbuiten, die zo snel was, dat hij z’n eigen voorzetten kon inkoppen. de routecommissaris voor de start ’78 boslopen op de woldberg. de coördinator van de jaarlijkse collecte voor het wilhelminafonds. de felle en niet aflatende vechter voor de terugkeer van de kei, die jaren lang de hoek van de gagelsweg en de schansweg sierde, maar die gestolen werd door een stel onverlaten en nu als kei van steenwijk bij het gemeentehuis door het leven gaat. de altijd geïnteresseerde en betrokken jan spikman, wiens verdiensten voor steenwijk vele zijn. ja, steenwijk is met recht trots op zijn knappe en sportieve dochter joke, die hoogleraar is geworden in groningen, maar met evenveel recht kan steenwijk trots zijn op de echte vader van de groningse hoogleraar klinische psychologie. jan spikman. ik neem aan, dat jan als hij deze column zou lezen, hij mijn neergelegde gedachten zeker van kritisch commentaar zou voorzien. ik zie dat graag tegemoet. ria van hien
de opregte steenwijker courant, in de volksmond, en dus ook door mij het olde wief genoemd, is regelmatig een bron van inspiratie. zo ook gisteren toen ik na een paar dagen deventer weer thuiskwam en voor het slapen gaan nog even de vrijdageditie door akkerde. mijn oog viel allereerst op een grote foto van het zeer vitaal ogende bestuur van de wijkvereniging noord, dat nog lang niet toe is aan een verhuizing naar het huus voor olde mensen aan de bogermanstraat. daar zijn ze nog veel te jong en actief voor. maar daarna werd mijn aandacht vooral getrokken door een beetje een verdachtenfoto met daarboven het opschrift: joke spikman is benoemd tot hoogleraar in groningen. hoogleraar en nog wel in de klinische neuropsychologie! het vak alleen al! ik kende dat gezicht. een paar jaar geleden zat ik tegenover haar in de trein, die ons van den haag naar steenwijk voerde. ze was in gezelschap van haar vader, niemand minder dan jan spikman, voormalig hoofd van de sector financiën van de gemeente steenwijk. jan spikman de vader van een hoogleraar in de klinische neuropsychologie. eigenlijk verbaast me dat niks. jan spikman, de man van de goeie oude tijd, die ik in mijn beginjaren als korpschef in steenwijk regelmatig tegenkwam in de barakken naast ramswoerthe, toen nog het gemeentehuis van steenwijk. de man, die mijn leerde nooit te blazen met de mond vol meel,die vertelde van die rechtsbuiten, die zo snel was, dat hij z’n eigen voorzetten kon inkoppen. de routecommissaris voor de start ’78 boslopen op de woldberg. de coördinator van de jaarlijkse collecte voor het wilhelminafonds. de felle en niet aflatende vechter voor de terugkeer van de kei, die jaren lang de hoek van de gagelsweg en de schansweg sierde, maar die gestolen werd door een stel onverlaten en nu als kei van steenwijk bij het gemeentehuis door het leven gaat. de altijd geïnteresseerde en betrokken jan spikman, wiens verdiensten voor steenwijk vele zijn. ja, steenwijk is met recht trots op zijn knappe en sportieve dochter joke, die hoogleraar is geworden in groningen, maar met evenveel recht kan steenwijk trots zijn op de echte vader van de groningse hoogleraar klinische psychologie. jan spikman. ik neem aan, dat jan als hij deze column zou lezen, hij mijn neergelegde gedachten zeker van kritisch commentaar zou voorzien. ik zie dat graag tegemoet. ria van hien