lu nijk. alle begin is moeilijk, luidt het gezegde, of de oneliner,in moderner nederlands. en dat geldt zeker voor het verzinnen van een column. helemaal als je eigenlijk helemaal geen puf hebt om überhaupt je bed uit te komen en iets te gaan doen. maar ja als het moet, dan moet het. om te beginnen met een abrupt gebaar de sponde verlaten, een sloot koud water over je hoofd gooien, gauw thee zetten, gaan zitten, een stuk papier en een pen ter hand nemen, het laatst verschenen olde wief erbij pakken, foto’s en koppen kijken, en die op je in laten werken. en zie, zoals altijd blijkt dan de inspiratie in drukinkt te zijn uitgedrukt. in dit geval lu nijk, gemeenteraadslid voor buiten gewoon leefbaar. lu neemt afscheid van de lokale politiek. dat zijn hart er bijna de brui aan had gegeven, dat wisten de insiders van de gemeenteraad maar al te goed. en ook al stond hij er weer, toch was het steeds de vraag of hij zijn raadlidmaatschap nog wel lang kon volhouden. dus dat in de opregte steenwijker courant wordt meegedeeld, dat lu nijk om gezondheidsredenen de gemeentelijke politiek verlaat, verbaast niemand. alleen, dat de krant er maar een minimaal zijlijntje aan besteed kan wat merkwaardig lijken. lijken, want lu komt in diezelfde krant 8 pagina’s verder toch uitgebreid in beeld. maar dan niet als om gezondheidsredenen vertrekkende volksvertegenwoordiger, die met zoveel plezier en inzet zijn taak als raadslid uitvoerde. nee, integendeel. op pagina 9 maken we kennis met een strijdbare vrije jongen, die er geen doekjes om windt:”als ik eerst een vergunning had aangevraagd, dan was het kerkje er nooit gekomen”. dat lijkt een trieste constatering en ik vraag me af of lu die conclusie wel kan trekken. ik hoop het niet, want het kerkje van nijk mag er zijn. als symbolisering van de gedachte waarvoor een kerk hoort te staan. een symbolisering, die alle vergunningen te boven zou moeten gaan. lu gaat de boete betalen, waarmee zijn kerkje is gered. en dan is de weg vrij om er een trouw- en misschien wel rouwlocatie van te maken. ja zelfs de burgemeester zou dan daar haar preek van de leek kunnen houden. met als onderwerp het vrije ondernemerschap en vrije jongens in de gemeenteraad. en lu? ik vind het jammer, dat hij de gemeenteraad gaat verlaten, want als vrije jongen had hij nog veel kunnen betekenen. maar al ben je vrije jongen, al ben je raadslid: het kan nooit kwaad naar je hart te luisteren. lu het ga je goed en ik kom nog wel eens bij je kerken.
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
lu nijk. alle begin is moeilijk, luidt het gezegde, of de oneliner,in moderner nederlands. en dat geldt zeker voor het verzinnen van een column. helemaal als je eigenlijk helemaal geen puf hebt om überhaupt je bed uit te komen en iets te gaan doen. maar ja als het moet, dan moet het. om te beginnen met een abrupt gebaar de sponde verlaten, een sloot koud water over je hoofd gooien, gauw thee zetten, gaan zitten, een stuk papier en een pen ter hand nemen, het laatst verschenen olde wief erbij pakken, foto’s en koppen kijken, en die op je in laten werken. en zie, zoals altijd blijkt dan de inspiratie in drukinkt te zijn uitgedrukt. in dit geval lu nijk, gemeenteraadslid voor buiten gewoon leefbaar. lu neemt afscheid van de lokale politiek. dat zijn hart er bijna de brui aan had gegeven, dat wisten de insiders van de gemeenteraad maar al te goed. en ook al stond hij er weer, toch was het steeds de vraag of hij zijn raadlidmaatschap nog wel lang kon volhouden. dus dat in de opregte steenwijker courant wordt meegedeeld, dat lu nijk om gezondheidsredenen de gemeentelijke politiek verlaat, verbaast niemand. alleen, dat de krant er maar een minimaal zijlijntje aan besteed kan wat merkwaardig lijken. lijken, want lu komt in diezelfde krant 8 pagina’s verder toch uitgebreid in beeld. maar dan niet als om gezondheidsredenen vertrekkende volksvertegenwoordiger, die met zoveel plezier en inzet zijn taak als raadslid uitvoerde. nee, integendeel. op pagina 9 maken we kennis met een strijdbare vrije jongen, die er geen doekjes om windt:”als ik eerst een vergunning had aangevraagd, dan was het kerkje er nooit gekomen”. dat lijkt een trieste constatering en ik vraag me af of lu die conclusie wel kan trekken. ik hoop het niet, want het kerkje van nijk mag er zijn. als symbolisering van de gedachte waarvoor een kerk hoort te staan. een symbolisering, die alle vergunningen te boven zou moeten gaan. lu gaat de boete betalen, waarmee zijn kerkje is gered. en dan is de weg vrij om er een trouw- en misschien wel rouwlocatie van te maken. ja zelfs de burgemeester zou dan daar haar preek van de leek kunnen houden. met als onderwerp het vrije ondernemerschap en vrije jongens in de gemeenteraad. en lu? ik vind het jammer, dat hij de gemeenteraad gaat verlaten, want als vrije jongen had hij nog veel kunnen betekenen. maar al ben je vrije jongen, al ben je raadslid: het kan nooit kwaad naar je hart te luisteren. lu het ga je goed en ik kom nog wel eens bij je kerken.
Lu Nijk.
Alle begin is moeilijk, luidt het gezegde, of de oneliner,in moderner Nederlands. En dat geldt zeker voor het verzinnen van een column. Helemaal als je eigenlijk helemaal geen puf hebt om überhaupt je bed uit te komen en iets te gaan doen. Maar ja als het moet, dan moet het. Om te beginnen met een abrupt gebaar de sponde verlaten, een sloot koud water over je hoofd gooien, gauw thee zetten, gaan zitten, een stuk papier en een pen ter hand nemen, het laatst verschenen Olde Wief erbij pakken, foto’s en koppen kijken, en die op je in laten werken. En zie, zoals altijd blijkt dan de inspiratie in drukinkt te zijn uitgedrukt. In dit geval Lu Nijk, gemeenteraadslid voor Buiten Gewoon Leefbaar. Lu neemt afscheid van de lokale politiek. Dat zijn hart er bijna de brui aan had gegeven, dat wisten de insiders van de gemeenteraad maar al te goed. En ook al stond hij er weer, toch was het steeds de vraag of hij zijn raadlidmaatschap nog wel lang kon volhouden. Dus dat in de Opregte Steenwijker Courant wordt meegedeeld, dat Lu Nijk om gezondheidsredenen de gemeentelijke politiek verlaat, verbaast niemand. Alleen, dat de krant er maar een minimaal zijlijntje aan besteed kan wat merkwaardig lijken. Lijken, want Lu komt in diezelfde krant 8 pagina’s verder toch uitgebreid in beeld. Maar dan niet als om gezondheidsredenen vertrekkende volksvertegenwoordiger, die met zoveel plezier en inzet zijn taak als raadslid uitvoerde. Nee, integendeel. Op pagina 9 maken we kennis met een strijdbare vrije jongen, die er geen doekjes om windt:”Als ik eerst een vergunning had aangevraagd, dan was het kerkje er nooit gekomen”.
Dat lijkt een trieste constatering en ik vraag me af of Lu die conclusie wel kan trekken. Ik hoop het niet, want het kerkje van Nijk mag er zijn. Als symbolisering van de gedachte waarvoor een kerk hoort te staan. Een symbolisering, die alle vergunningen te boven zou moeten gaan.
Lu gaat de boete betalen, waarmee zijn kerkje is gered. En dan is de weg vrij om er een trouw- en misschien wel rouwlocatie van te maken. Ja zelfs de burgemeester zou dan daar haar preek van de leek kunnen houden. Met als onderwerp het vrije ondernemerschap en vrije jongens in de gemeenteraad.
En Lu? Ik vind het jammer, dat hij de gemeenteraad gaat verlaten, want als vrije jongen had hij nog veel kunnen betekenen. Maar al ben je vrije jongen, al ben je raadslid: het kan nooit kwaad naar je hart te luisteren. Lu het ga je goed en ik kom nog wel eens bij je kerken.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
lu nijk. alle begin is moeilijk, luidt het gezegde, of de oneliner,in moderner nederlands. en dat geldt zeker voor het verzinnen van een column. helemaal als je eigenlijk helemaal geen puf hebt om überhaupt je bed uit te komen en iets te gaan doen. maar ja als het moet, dan moet het. om te beginnen met een abrupt gebaar de sponde verlaten, een sloot koud water over je hoofd gooien, gauw thee zetten, gaan zitten, een stuk papier en een pen ter hand nemen, het laatst verschenen olde wief erbij pakken, foto’s en koppen kijken, en die op je in laten werken. en zie, zoals altijd blijkt dan de inspiratie in drukinkt te zijn uitgedrukt. in dit geval lu nijk, gemeenteraadslid voor buiten gewoon leefbaar. lu neemt afscheid van de lokale politiek. dat zijn hart er bijna de brui aan had gegeven, dat wisten de insiders van de gemeenteraad maar al te goed. en ook al stond hij er weer, toch was het steeds de vraag of hij zijn raadlidmaatschap nog wel lang kon volhouden. dus dat in de opregte steenwijker courant wordt meegedeeld, dat lu nijk om gezondheidsredenen de gemeentelijke politiek verlaat, verbaast niemand. alleen, dat de krant er maar een minimaal zijlijntje aan besteed kan wat merkwaardig lijken. lijken, want lu komt in diezelfde krant 8 pagina’s verder toch uitgebreid in beeld. maar dan niet als om gezondheidsredenen vertrekkende volksvertegenwoordiger, die met zoveel plezier en inzet zijn taak als raadslid uitvoerde. nee, integendeel. op pagina 9 maken we kennis met een strijdbare vrije jongen, die er geen doekjes om windt:”als ik eerst een vergunning had aangevraagd, dan was het kerkje er nooit gekomen”. dat lijkt een trieste constatering en ik vraag me af of lu die conclusie wel kan trekken. ik hoop het niet, want het kerkje van nijk mag er zijn. als symbolisering van de gedachte waarvoor een kerk hoort te staan. een symbolisering, die alle vergunningen te boven zou moeten gaan. lu gaat de boete betalen, waarmee zijn kerkje is gered. en dan is de weg vrij om er een trouw- en misschien wel rouwlocatie van te maken. ja zelfs de burgemeester zou dan daar haar preek van de leek kunnen houden. met als onderwerp het vrije ondernemerschap en vrije jongens in de gemeenteraad. en lu? ik vind het jammer, dat hij de gemeenteraad gaat verlaten, want als vrije jongen had hij nog veel kunnen betekenen. maar al ben je vrije jongen, al ben je raadslid: het kan nooit kwaad naar je hart te luisteren. lu het ga je goed en ik kom nog wel eens bij je kerken.
lu nijk. alle begin is moeilijk, luidt het gezegde, of de oneliner,in moderner nederlands. en dat geldt zeker voor het verzinnen van een column. helemaal als je eigenlijk helemaal geen puf hebt om überhaupt je bed uit te komen en iets te gaan doen. maar ja als het moet, dan moet het. om te beginnen met een abrupt gebaar de sponde verlaten, een sloot koud water over je hoofd gooien, gauw thee zetten, gaan zitten, een stuk papier en een pen ter hand nemen, het laatst verschenen olde wief erbij pakken, foto’s en koppen kijken, en die op je in laten werken. en zie, zoals altijd blijkt dan de inspiratie in drukinkt te zijn uitgedrukt. in dit geval lu nijk, gemeenteraadslid voor buiten gewoon leefbaar. lu neemt afscheid van de lokale politiek. dat zijn hart er bijna de brui aan had gegeven, dat wisten de insiders van de gemeenteraad maar al te goed. en ook al stond hij er weer, toch was het steeds de vraag of hij zijn raadlidmaatschap nog wel lang kon volhouden. dus dat in de opregte steenwijker courant wordt meegedeeld, dat lu nijk om gezondheidsredenen de gemeentelijke politiek verlaat, verbaast niemand. alleen, dat de krant er maar een minimaal zijlijntje aan besteed kan wat merkwaardig lijken. lijken, want lu komt in diezelfde krant 8 pagina’s verder toch uitgebreid in beeld. maar dan niet als om gezondheidsredenen vertrekkende volksvertegenwoordiger, die met zoveel plezier en inzet zijn taak als raadslid uitvoerde. nee, integendeel. op pagina 9 maken we kennis met een strijdbare vrije jongen, die er geen doekjes om windt:”als ik eerst een vergunning had aangevraagd, dan was het kerkje er nooit gekomen”. dat lijkt een trieste constatering en ik vraag me af of lu die conclusie wel kan trekken. ik hoop het niet, want het kerkje van nijk mag er zijn. als symbolisering van de gedachte waarvoor een kerk hoort te staan. een symbolisering, die alle vergunningen te boven zou moeten gaan. lu gaat de boete betalen, waarmee zijn kerkje is gered. en dan is de weg vrij om er een trouw- en misschien wel rouwlocatie van te maken. ja zelfs de burgemeester zou dan daar haar preek van de leek kunnen houden. met als onderwerp het vrije ondernemerschap en vrije jongens in de gemeenteraad. en lu? ik vind het jammer, dat hij de gemeenteraad gaat verlaten, want als vrije jongen had hij nog veel kunnen betekenen. maar al ben je vrije jongen, al ben je raadslid: het kan nooit kwaad naar je hart te luisteren. lu het ga je goed en ik kom nog wel eens bij je kerken.
Lu Nijk.
