De nacht van het vinyl. door Hans Bogers
Gisteren werd in Steenwijk in bijna alle drankgelegenheden de eerste landelijke vinylavond gevierd. Ouderwets plaeties draaien dus. Nou ja ouderwets, een beetje draaitafel of liever een beetje professionele pick-up kost al gauw zo’n € 2.700. Dat was in mijn LP, EP en Single tijd wel anders, hoewel ik dankzij een dubbele krantenwijk in 1968 toch een mooie Dual kon kopen, nadat ik het eerst een tijdje met een heel goedkoop op de kop getikte koffergrammofoon had moeten doen. De nacht van het vinyl dus, over jeugdsentiment gesproken! Ja, ik moet toegeven, dat ik daar niet vies van ben. Het geeft mij meestal een goed gevoel als ik oude tijden herbeleef. Die goeie ouwe tijd. Niet goed omdat de tijd zo goed was, maar goed omdat het de ouwe tijd was. Mijn eerste LP kocht ik, toen ik nog niet eens een pick-up had. Maar het was zo’n prachtig aanbod, dat ik het gewoonweg niet kon weerstaan. Onze muziekleraar meneer De Man hield namelijk grote opruiming van zijn platenbestand en wij, leerlingen, konden daarvan profiteren. En dat werd dus mijn eerste plaat: het onovertroffen tweede pianoconcert van Rachmaninov. Dat moet in 1965 geweest zijn. De eerste, echte, aankoop was ook in die tijd. Alphen aan den Rijn was toen nog maar één platenzaak rijk: Radio Peltenburg in de Van Mandersloostraat. Ik herinner me nog de geluiddichte cabines, waarin je, in alle rust, een mogelijk aan te schaffen nieuwe aankoop kon beluisteren. Ik en nog velen met mij hebben hier ontelbare LP’s afgeluisterd. Meer beluisterd dan gekocht overigens, maar die terughoudendheid werd eerder veroorzaakt door een te gering budget dan de kwaliteit van de plaat. Dat je zo’n cabine met van die zachtboard wanden doorgeprikt met ontelbare gaatjes, die allerlei figuurtjes vormden, kon delen met een lieftallig meisje werd in het begin wel getolereerd, maar kennelijke bezwaren van niet muziekliefhebbers maakten dat al vrij snel onmogelijk. Mijn eerste LP was er eentje van de Kinks, wat later gevolgd door een onvergetelijke LP van The Animals, met daarop The House of the Rising Sun een nummer 1 hit in de Veronica top 40. Na deze veelbelovende start volgden er in de loop van de jaren nog tientallen andere geluidsdragers van vinyl in alle denkbare variaties. Van Klassiek tot Jazz. Van Pop tot Blues. Van Operette tot Opera. En niet te vergeten heel wat cabaretplaten. Er zijn zelfs een paar LP’s bij, die ik kennelijk alleen maar om de mooie hoes heb gekocht, want ze zijn niet om aan te horen. Hoewel het natuurlijk ook kan zijn, dat mijn smaak in de loop van de jaren aan verandering onderhevig is geweest. Ik ben gisteren niet naar Steenwijks vinylnacht geweest. Vast en zeker spijtig, maar daar staat tegenover, dat ik mijn LP’s met grote regelmaat beluister als ik op zolder op mijn concept 2 aan het roeien ben.
