De kinderombudsman. door Hans Bogers
Het rapport van de Nationale Kinderombudsman heeft heel wat stof doen opwaaien, heb ik begrepen. Niet verwonderlijk hoor, want het gaat nu eenmaal om een beladen onderwerp. Dat er weer heel veel onbeschaafde figuren hun kritiek op dat rapport niet op een normale manier hebben kunnen uiten is ergerlijk en nooit goed te praten. Dat gaan we dus ook niet doen, zeker niet waar we in een tijd leven, waarin algemeen is geaccepteerd, dat ook de roe als goedheilig correctiemiddel uit den boze is.
Toch vraagt het rapport van kinderombudsman wel om een reactie. Ik heb het niet gelezen en ik ga dat ook niet doen, want mijn standpunt in deze is onwrikbaar, maar ik kan er wel wat over zeggen. In het kort komt het hier op neer, dat de figuur van Zwarte Piet om een aantal moverende redenen in strijd is met de bepalingen van het VN kinderrechtenverdrag. Nou is dat kinderrechtenverdrag zo’n verdrag, dat mondiale rechtskracht heeft, behalve in Afrika, het Midden Oosten, het Verre Oosten, Eurazië en Zuid Amerika, maar als geciviliseerde democratie hebben wij ons daar nu eenmaal aan te houden. Of de eenvoudige burgerman dat nou leuk vindt of niet. Het is niet anders. Maar dat gezegd zijnde: het voelt niet goed. Want nu ook roodharige clowns ter discussie komen te staan lijkt het einde zoek. Nog even en er mag niets meer. Pinokkio met zijn lange neus, kan niet meer. Pierrot met z’n zwart-witte gezicht mag niet meer. Het beroemde lied van Youp van ’t Hek mag niet meer, omdat de naam van Youps konijn zomaar trauma’s kan opwekken. Vrouwen is het voortaan verboden zich te tooien met hennephaar, want rood haar doet veel te veel denken aan clowns, die in circussen werken samen met dieren, die zelf ook al getraumatiseerd zijn. De sprookjes van de gebroeders Grimm en Hans Christiaan Andersen zullen op z’n minst herschreven moeten worden. De stripboeken van Kuifje en van Sjors en Sjimmie moeten van de markt verdwijnen. Het moet afgelopen zijn met al die prachtige sinterklaas liedjes. Weg met de liedboeken, waaruit we in onze kinderjaren zo blijmoedig zongen. En zo zou ik nog uren door kunnen gaan. Om uiteindelijk aan te komen in een griezelig grauwe maatschappij, waar geen bal meer aan is. En sinterklaasavond , het feest van de hebzucht zoals mijn cynische pake het altijd noemde, hoe moet het daar nu mee?
Voor mij wordt de avond van 5 december voortaan een herdenkingsavond. En genietend van pepernoten, gevulde of gewone speculaas, een letter van melkchocola en chocolademelk met slagroom, zal ik terugdenken aan een goeie ouwe traditie, waar niets mis mee was.
