Lute en Endrik. door Hans Bogers
Het is een heel kort nachtje geweest vannacht, en heel even stond ik op het punt om het onderwerp voor deze column te wijden aan de reden van dat korte nachtje. En misschien doe ik dat volgende week ook wel, want het optreden van Roon Staal, want daarover zou het gaan, was zo mooi en aangrijpend, dat een aan hem gewijde column onontkoombaar lijkt te zijn.
Maar ik heb mij vermand en ik ga mij nu een onderwerp uitwerken, dat me al veel langer bezighoudt en dat de moeite van het bespreken zeer wel waard is. Appie. Appie, bij wie ik sinds mijn bijna aller jongste jaren al boodschappen doe en over wie ik al eerder een column heb geschreven. De plaats, die Appie in mijn leven inneemt is niet meer weg te denken. Boskappen doen, socializen en ondanks de ontmoeting af en toe met een mevrouw, die mij om de een of andere voor mij onverklaarbare reden wel dood wil kijken, het domweg en om bijna net zo onverklaarbare reden genieten. Bijna onverklaarbaar, want er zijn steeds vaker redenen, die dat genieten wél verklaren. De koffie bijvoorbeeld en de jacht naar 35procentjes. Zo is de koffiecorner een ontmoetingsplek geworden voor de Lute en Endriks van de Olde Veste. Eerst leek het erop, dat het alleen maar een slecht weer voorziening zou worden, maar allengs kon je er in de vroege ochtend geboren en getogen Steenwiekers gezellig bij elkaar zittend onder het genot van een bakkie koffie de dag zien doornemen. En dan de 35procentjes jacht: eerst leek dat gewoon een ordinair koopjes scoren, maar sinds de oprichting van de vrijdagochtendcommissie van de Slos, heeft die jacht er een extra dimensie bij gekregen. In de oprichtingsstatuten van die commissie stond onder andere vermeld, dat koffie en iets lekkers daarbij onontbeerlijk zijn voor een goed verloop van de dialogen en dat zij de inhoud van de gesprekken in hoge mate bevorderen. Een conditio sine qua non. Omdat ook de commissieleden op de kleintjes moeten letten werd wél de voorwaarde gesteld, dat dat lekkers niet te begrotelijk zou mogen zijn. En Eureka: die 35 procentjes boden een oplossing. Elke vrijdagochtend, in alle vroegte, als ook de eerste Lute en Endriks hun plekje innemen, kun je dus een lid van de Slos vrijdagochtendcommissie zich een weg zien banen naar het lekkernijenschap van Appie aan de Paardenmarkt op jacht naar een 35procentje. Die scoringdrift is tot op heden nog steeds bevredigd en de positieve effecten op de inhoud van de vergaderingen van vrijdagcommissie worden steeds meer merkbaar. Zo sterk zelfs, dat die commissie een nieuwe naam heeft gekregen. De 35procentscommissie!
Dat zij nog lang in gezelligheid mag bestaan en dat haar overleg steeds maar weer die vruchten mag afwerpen, die RTVSLOS ten goede komen.
