2017 door Hans Bogers
Eigenlijk had ik mijn eerste column van 2016, die van 2 januari bijna één op één kunnen overnemen. Een klein wijziging daargelaten, want wat ik toen heb bedacht en geschreven, geldt ook voor dit jaar. Ach, laat ik het ook maar doen, al verdient 2017 het eerlijk gezegd niet, met een oudbakken verhaal te worden ingewijd.
Als mensen zeggen, dat 2016 een jaar is om zo gauw mogelijk weer te vergeten, dan zullen ze er vast nog heel vaak aan terugdenken. Droevige herinneringen lijken nu eenmaal sterker dan de vergetelheid.
Als mensen zeggen, dat ze nog vaak aan 2016 terug zullen denken, dan zullen ze dat ongetwijfeld ook doen, want waarom zouden ze daarover jokken? Al doen ze daar waarschijnlijk het nieuwe jaar wel te kort mee. Maar misschien spreekt daar wel angst voor het onbekende uit.
Hoe het ook zij, en wat mensen ook zeggen of bedoelen, ze kunnen dat alleen maar zeggen en bedoelen vanuit het jaar 2017. Want dat is het jaar, waarin we leven, dat alweer een week oud is, en waarin nog niets noemenswaard gebeurd is. Ten minste als je het vergelijkt met 2016.
2017 dus.
Sommigen, of misschien wel de meesten, zien dat jaar vol goede moed tegemoet. Ook wel begrijpelijk in de euforie van de feestelijkheden rond de jaarwisseling. Het lekkere eten, de gezelligheid en de welgemeende goede voornemens. Tja waarom zou je dan ook somber zijn over dat nieuwe jaar?
En màg je eigenlijk iets anders zijn dan optimistisch en positief. Je politiek wenselijk opstellen. In het begin van het nieuwe jaar ligt de wereld toch bijna als een onbeschreven blad voor ons open? Of misschien ook niet. Misschien wordt 2017 helemaal niet zo’n mooi jaar. Misschien valt het allemaal wel heel erg tegen. Misschien wordt het wel een jaar, dat we zou gauw mogelijk willen vergeten. Misschien wordt het wel een jaar, dat we gewoon over moeten slaan. Na de laatste vuurwerkbom van 2016 is het dan gewoon 2018 geworden. Maar ja 2018? Wat wordt dat dan weer voor een jaar? Als je toch sombert, maakt het allemaal niet uit. Overslaan of op voorhand vergeten is dus geen optie. We moeten gewoon door 2017 heen, of we dat nou leuk vinden of niet. En nu dat toch zo is kunnen we dat dan maar het beste doen met opgeruimd gemoed en vol vertrouwen, en bedenken, dat het toch altijd anders zal gaan dan we ons hadden voorgesteld. Daarom 2017: welkom. We gaan er met hart en ziel en zonder enig voorbehoud tegenaan. En als het aan ons ligt, kijken we over bijna een jaar met tevredenheid op je terug.
Gelukkig, Nieuwjaar.
