Militair in Mali: Gao’s Blog, temperatuur, acclimatiseren en regen

De komende weken kan u op indekop.nl en RTVSLos.nl wekelijks een blog lezen van een beroepsmilitair. Hij zal ons een kijkje geven in het leven van een militair op uitzending, hij vertrekt deze week voor 4 maanden naar Mali. De Nederlandse militairen voeren in Mali vooral verkenningen uit en verzamelen inlichtingen. Die informatie gebruikt de commandant van de VN-missie om operaties voor te bereiden.

Week 2: temperatuur, acclimatiseren en regen

Eindelijk zijn de zaken aan ons overgedragen door de vorige eenheid, voor hun is de lang verwachte terugreis al begonnen. Jan gaat als laatste de deur uit, zodat hij zeker weet dat alles voor mij duidelijk is en dat geeft hem tevens de kans om even rustig en onbezorgd over het kamp te slenteren en iedereen te bezoeken van de andere nationaliteit waar hij veel zaken mee heeft gedaan. Deze dag is ook de op 1 na laatste dag van ons acclimatiserings- programma. Dat is een verplicht programma die iedereen dient te volgen om op een goede manier gewend te raken aan de hoge temperaturen hier in Mali.

Onder begeleiding ga je met z’n allen een rondje kamp lopen met uiteraard je tweede mobieltje bij je in de vorm van een fles water. Na zo’n half uur moet iedereen zijn tegoed opwaarderen, want dat ene flesje is niet genoeg om de waterstraaltjes die uit je voorhoofd komen te compenseren. Ikzelf zou zo terug moeten naar de dealer vanwege een lekke koppakking, tjonge tjonge wat gaat dat flesje er snel doorheen. En dan te bedenken dat we maar een half uurtje hebben gewandeld. De volgende dag zijn we beter voorbereid en staan we gereed voor dezelfde wandeling, maar nu 10 minuten langer. De meeste van ons hebben de camelback al uit de tas gehaald. Dat is een soort rugzak die je af kan vullen met drie liter water en waar je middels een slangetje lekker uit kan drinken. Ideaal voor de schaatstochten in Nederland, maar dan wel afgevuld met Sonnema .

Daar lopen we dan met de ene helft als een quasimodo met een bochel vol water en de andere helft met twee flesjes water in beide handen. De temperatuur is die ochtend (zegge 06:00 uur) al de 30 graden gepasseerd en de rest van de dag moet nog komen, verwacht wordt dat de 45 graden aangetikt gaat worden. Na de beloofde 40 minuten wandelen doorweekt en wel weer aangekomen bij het woonchalet. Morgen weer lopen en dan 50 minuten, ik kan er nu al naar uitzien. pfff. Hierna gelukkig nog 1 wandelingetje van 60 minuten en dan zit er op.

Snel die kleren uit, even snel gaan douchen en dat betekend aansluiten achter al die anderen die hetzelfde idee gekregen hadden. 2 minuten afspoelen en snel onder het gemalen water vandaan om aan te kleden en te ontbijten. Die dag lekker op mijn door de airco op temperatuur gehouden bureautje de dingen gedaan die ik moest doen, af en toe even naar buiten en inderdaad de 45 graden is aangetikt. Je hoeft maar tien meter te lopen en je voelt een laffe straal vocht al van je rug af zo je broek in stromen en op je voorhoofd verschijnen zich al direct dikke druppels die langs je gezicht en nek zich een weg banen zo je T-shirt in. Mali vreet onderbroeken T-shirts en op die manier, gelukkig heb ik genoeg mee.

Dan is de dag aangebroken dat onze voorgangers dan echt het kamp verlaten en naar het vliegtuig gaan wat hen terug brengt naar Bamako, om daar nog 1 heel nachtje te slapen voor zij daadwerkelijk uit Afrika vertrekken. Na het uitzwaaien naar het buro van Wilgo (de chief van onze club) voor een bakje echte “Hollandsche coffij” en een koekje (uiteraard is dat een theeleutje). Hij heeft inmiddels al een postpakketje gekregen uit Nederland die vol gestopt is met de welbekende koffiecupjes en de genoemde koekjes. Er is koffie genoeg op het kamp, maar dit wordt meestal gezet door iedere moedige held die de laatste bak durft te nemen. Aangezien niet iedereen op het kamp begiftigd is met koffiezet kwaliteiten van huis uit krijg je meestal het “doe maar iets” bakje. Dit resulteert nagenoeg altijd in koffie die geholpen moet worden om uit de pot te komen. Bij de ene vorm lepel je het eruit en bij de andere vorm gebruik je een hamer om tegen de bodem te slaan. Bij de laatste variant ben ik er van overtuigd dat het laatste restje koffie zeker weten gebruikt kan worden om mijn vulpen weer te vullen. Na de ochtend wordt er wordt op de computer een weer alert gegeven voor onweer en regen die middag? We zitten tegen de sahara aan???? Wat wordt er dan bedoelt met onweer en regen???

Dat werd die middag snel duidelijk. Kleine wolkjes begonnen zich te vormen tot grotere en 20 minuten later donder en bliksem. In plaats van emmers water was er boven besloten om een Olympisch zwembad te pakken die even leeg gegooid werd. Ik weet niet wat er in Nederland na code rood komt, maar hier is het complete kleurenprisma aan codes nog niet genoeg. Het gevolg van deze regenbui, die overigens maar een half uurtje duurt is dat het water met zo’n hoeveelheid neer komt denderen dat het niet weg kan zakken. De grond hier is zo ontzettend droog dat het water zich een weg zoekt naar het laagste punt over de rode ondergrond die onmiddellijk veranderd in een kleiachtige substantie die aan je schoenen blijft plakken. Ik kan me nog een hangertje herinneren die vol zat met “medicinale” rode aarde uit Afrika die aangeprezen werd op TV door een BN-er voor een uitgebalanceerd bio stabiel leven.

Welnu ik loop op die rode aarde en was het elke dag van mijn lijf, maar gevoelsmatig verandert er niet veel behalve dan dat ik een centimeter of 5 groter ben geworden door die rode bagger die onder mijn schoenen kleeft. Met 30 graden in de nacht en 45 graden overdag is die water en moddersmurrie snel verdwenen en droogt de ondergrond weer snel op tot de vertrouwde rode stof en grind bodem die ik inmiddels gewend ben. Nu nog die rode klei brokjes uit mijn woonomgeving verwijderen. Samen met mijn kamergenoot Bert 1 van de bezems pakken die nog wat haren heeft en de boel weg vegen. We hadden al gehoord van de vorige club dat de regenval hier extreem kon zijn, maar als je het zelf ervaart wordt het geloofwaardig. Nu nog wachten op de eerste zandstorm die in de maand augustus ook zomaar rauw op je dak kan vallen.

Mali……… werkelijk een land van extremen.

Arnold

Foto’s: ministerie van Defensie