Ik ben mijn lied

Op papier was ik niet voorbestemd om dat niveau te halen
Door: Jigal Schrijver

Henk Poort is bij een deel van het publiek bekend als musical-acteur en bij aan ander deel van het publiek als opera-zanger.  Weinig artiesten maken met zo’n gemak de overstap van musicalsong naar opera-aria. Komend seizoen gaat hij voor het eerst alleen het theater in. Niet met opera, niet met musical, maar met een eigen solo-voorstelling vol verhalen en voor hem bijzondere nummers.

Voor de meesten is het niet bekend dat Henk Poort naast zanger ook een boeiend verhalen-verteller is. Op deze avond zingt hij een deel van zijn omvangrijke repertoire (musical, operette, opera en pop) maar kruipt ook in de huid van kleurrijke personen uit zijn verleden. Hij laat ons kennismaken met de ‘omes’ uit de Jordaan die ongevraagd hun levenslessen aanbieden. En hij laat ons meegenieten van de praktische kijk op de wereld van de collega’s van de biljartmakerij die een aardig contrast vormen met de muzieklessen op het Conservatorium.  Hij vertelt van het leven in de Jordaan, waar de opera’s luidkeels werden meegezongen tot een leven in opera en musical, waar de Jordaan nooit vergeten werd.

Waarom wil je een solo voorstelling maken?
Ik wil dit  al 30 jaar, maar had nooit de moed of er kwam net op dat moment weer een mooie productie langs die ik dan eerst weer wilde doen. Maar het lijkt me leuk om te vertellen hoe dat jongetje uit de Jordaan het tot operazanger en musicalster heeft geschopt. Ik wil laten zien wat je voor elkaar kan krijgen als je doorzet en niet bij een beetje tegenslag al van de wijs wordt gebracht.

Hoe zagen die beginjaren er uit?
Jaren geleden zat ik als een klein jochie zondagsmorgens op de stoep voor de deur van Ome Nelis. Ja wij zeggen tegen iedereen oom en tante in de Jordaan. En om een uur of tien ging het raam open en werden op de vensterbank twee luidsprekers gezet en gingen de platen op van Guiseppe de Stefano, Benjamino Gigli, Enrico Caruso met Napolitaanse muziek. Maar om elf uur gingen aan de overkant bij Ome Gerrit de ramen nog verder open en kwamen er nog grotere luidsprekers tevoorschijn en dan waren de Franse musettes aan de beurt. Ik werd al vroeg overspoeld met opera en levenslied.

Ik was een jaar of elf en speelde mijn eerste rol in de schoolmusical Ja Zuster Nee Zuster. Dus eigenlijk sta ik dit jaar 50 jaar op de planken. (Lacht) Op mijn zestiende met mijn moeder mee naar de operette club. Daar kreeg ik gelijk een rol, want “die jongen van Tonnie”  kon lekker zingen. Al die verhalen en avonturen wil ik graag vertellen en delen. Zodat je in ieder geval kan horen dat als je op zoek gaat naar je talent er een kans van slagen is. Zeker in combinatie met de nodige steun van diverse mensen, dat je je droom waar kan maken.
Wie zijn een belangrijke inspiratie geweest voor je carrière?
Dat moeten toch wel mijn moeder en stiefvader zijn. Mijn stiefvader heeft me zo klein als ik was gevoed met opera, samen met mijn moeder’s liefde voor operette. Maar ook Tito Gobbi, een geweldig acteur en een groot zanger, heeft een belangrijke rol gespeeld. Net toen mijn zangleraar na een half jaar conservatorium dacht dat ik er klaar voor was om bij Gobbi te gaan studeren, overleed hij. Dat was heel jammer. Maar zijn foto als Scarpia in de opera Tosca hangt groot in mijn kantoor.

In je voorstelling neem je ons mee in je levensverhaal. Wat zijn belangrijke, misschien wel alles bepalende, momenten geweest?
(Lacht) Ik zie het helemaal niet op die manier. Het is niet zo belangrijk. Ik denk dat niemand zit te wachten op mijn levensverhaal, maar ik vind het wel leuk om te vertellen wat er allemaal onderweg gebeurd is. Het is wel een enerverende rit geweest vanaf die eerste jaren in de Jordaan tot aan de grote opera podia in het buitenland. Op papier was ik niet voorbestemd om dat niveau te halen. Daarvoor stond mijn bedje op de verkeerde plek. Maar niets is minder waar gebleken. Dat verhaal wil ik graag vertellen.

Hoe ziet de voorstelling er uit? Wat kunnen we verwachten?
Ik wil mensen een heerlijke avond geven en een kleine blik in de keuken van mijn leven. Het verhaal wordt afgewisseld met nummers die voor mij een bijzondere betekenis hebben. Je kan als operazanger natuurlijk niet een hele avond alleen maar praten!

Wat zou je anders gedaan hebben, nu je terugkijkt? Spijt gehad van bepaalde keuzes?
Achteraf is het makkelijk een koe in zijn kont te kijken. Maar als ik terugkijk dan denk ik dat ik het niet slecht gedaan heb. Bovendien ben ik nog steeds lekker bezig. Ik heb geen spijt van dingen, natuurlijk zijn er altijd wel dingen die je anders had gewild of had verwacht, maar je kan niet alles hebben. Ik tel mijn zegeningen. Ik ben nooit zo bezig met wat als. Ik heb een prachtig gezin, waar ik heel trots op ben en woon in een fijn huis. Meer heb je niet nodig.

´Ik ben mijn lied’  van Henk Poort is te zien op woensdag 6 december in Rabo Theater De Meenthe in Steenwijk, aanvang 20.00 uur.

Foto: Koos Breukel