De Sociale Ombudsman door Hans Bogers
Het was weer eens een lange zoektocht naar een geschikt onderwerp voor mijn column. Onderwerpen zat natuurlijk, maar een vrij hectische week beperkte mij in het aanboren van de onuitputtelijke bron, die hiervoor beschikbaar is. Ik bedacht me, dat mijn lieve collega van het Olde Wief Marianne Weegenaar nog een reactie tegoed had, omdat ze, in een column beweerde, dat in het vrouwenvoetbal de zogenaamde Schwalbe niet voorkwam, terwijl ik me juist herinnerde, dat het eerste doelpunt van het Nederlandse vrouwen voetbalelftal bij de Europese kampioenschappen een gevolg was van een perfect uitgevoerde fopduik en dat de uitvoerende speelster bij het scheidsrechtercorps ook al de naam had gauw te gaan liggen. Van die reactie is het tot op heden nog niet gekomen, maar ik moest er wel aan denken, toen ik het voorstel van het college van B&W onder ogen kreeg, waarin de aanstelling wordt aangekondigd van een Sociaal Ombudsman/vrouw voor de gemeente van Steenwijkerland. Een uitstekend initiatief waarschijnlijk, maar de krampachtigheid waarmee weer moet worden omgegaan met de geslachtelijkheid van dit instituut: ik wordt daar eerlijk gezegd niet zo goed van. Maar het schijnt tegenwoordig in algemene zin zo te moeten zijn, dat je, bij alles wat je zegt of schrijft, rekening moet houden met de vraag of je daarmee niet bij de een of andere groep een gevoelige snaar raakt. Dat de gewoonste gedachten of woorden tig keer moeten worden gewogen voordat ze uitgesproken kunnen worden. Elk huisje is een heilig huisje geworden. We leven, lijkt het wel, in één grote porseleinkast. Je zou er bang van worden. Voor elk wissewasje moeten we ons oor op allerlei arme zieltjes te luisteren leggen. We kunnen niet voorzichtig genoeg zijn. We zijn kwetsbare wezentjes geworden en het wordt alsmaar benauwder. Misschien moesten we daar maar eens mee stoppen. Weer gewóón doen. Ons niet meteen op onze teentjes getrapt voelen. Niet meteen overal iets achter zoeken: Voetbal is voetbal. De Sociaal Ombusman is de Sociaal Ombudsman. Basta.
En om een herinnering aan mijn pake op te halen: Toen ik als kleine jongen wat lacherig deed over vrouwelijke soldaten, zei hij: die kunnen je net zo goed dood schieten. Een soldaat is een soldaat!
