Militair in Mali: Gao’s Blog, Hoe wonen we eigenlijk in Mali??
De komende weken kan u op indekop.nl en RTVSLos.nl wekelijks een blog lezen van een beroepsmilitair. Hij zal ons een kijkje geven in het leven van een militair op uitzending, hij vertrekt deze week voor 4 maanden naar Mali. De Nederlandse militairen voeren in Mali vooral verkenningen uit en verzamelen inlichtingen. Die informatie gebruikt de commandant van de VN-missie om operaties voor te bereiden.Week 5: behuizing.
Week 4: Hoe wonen we eigenlijk in Mali??
Dat kan heel verschillend zijn op de plek waar je op dat moment bent aangekomen.
In ons geval, omdat we op “doorreis” zijn naar Gao moesten we eerst op het VN-kamp in de hoofdstad Bamako in de zogenoemde transitietenten slapen. Dat zijn grote witte met rode stof bedekte tenten waar je met een 8-tal militairen kan slapen. Zoals het woord tent is zo is het ook in werkelijkheid.
8 man in 1 tent met 8 bedjes waar een klamboe overheen gespannen is en met maar 2 vierkante meter ruimte voor jezelf om je spulletjes kwijt te raken. De tent wordt binnen koud gehouden door een airco die er flink aan moet trekken om nog enigszins de binnentemperatuur op een acceptabele 26 graden te krijgen en te houden. Buiten is het 40+ dus de airco doet, te horen aan het monotone gegrom en de continu aangeslagen ventilator flink zijn best. Aan de overkant waar ook enkele witte transitietenten staan is bij 1 van de tenten de airco helaas kapot. Deze wil namelijk niet meer van zijn hoogste stand af zonder dat deze zich vanzelf uitschakelt. Gevolg is dat de temperatuur ongeveer op 20 graden staat in de tent.
Dat klinkt lekker fris als het buiten 40 is, maar schijn bedriegt. Eenmaal binnen is het lekker, maar als je naar buiten gaat wordt die elektrische deken weer over je heen gedrapeerd en begin je meteen weer uit alle poriën overdadig veel water uit te scheiden. Tijdens de nacht krijgt de airco alle kans om het nog kouder te krijgen, waardoor je het gevoel krijgt dat het winter is. Het enige verschil is dan het monotone geluid van de grommende en ronkende airco naast de tent die geen acht slaat op de buitentemperatuur en druk bezig is de tent nog meer af te koelen. Wakker worden met kou is niet erg, maar eenmaal buiten meteen 30 graden op je bast krijgen is niet zo prettig. Ach, het is maar voor 1 nacht en dat is best wel te overleven J.
De volgende ochtend goed ontbijten en door naar Gao. Eenmaal daar aangekomen worden we eerst in het zogenoemde “Treurenburg” complex gehuisvest wat is gemaakt van gekoppelde pantsercontainers met speciale douche en toiletruimtes erin. Hoe moet je dat zien? Het woord pantser staat voor de dikte van het staal waar de containers van zijn gemaakt en het woord container is precies wat er mee bedoelt wordt. Een grote stalen bak met een deur erin met ruimte voor een airco wat echt wel nodig is, want in Gao is het ook 40+ en de intense zonnestralen in combinatie met staal kan heel goed het effect geven van een boretti XXL. De uitvinder van de airco verdient een lintje. In de container passen precies 4 bedjes met wederom de klamboe (zie foto) eroverheen gebouwd en net genoeg ruimte voor 4 volwassen kerels met bagage om nog net een beetje te kunnen bewegen. Hier moeten we een 5-tal dagen verblijven voor we onze definitieve woonvertrekken mogen innemen, omdat onze voorgangers pas over 5 dagen vertrekken naar huis toe. Ik zal niet in detail beschrijven wat voor een odeur na 4 dagen uit die ruimte komt als 4 personen bezwete kleding en sokjes uittrekken en ophangen, maar het zit ongeveer tussen blauw geaderde schimmelkaas in met een vleugje natte hond en een geurig aroma van een schooltje haring die toch zeker een tweetal weken de zee niet heeft gezien.
Eindelijk na 5 dagen de toewijzing gekregen voor onze woonruimte voor de komende 4 maanden. Benieuwd wat onze voorgangers hebben achtergelaten om het woongenot wat op te peppen. Het chalet (ander woord hier voor een verzameling van op elkaar gestapelde containers) bestaat uit twee lagen met een hal (zie foto) en aan weerzijden deuren die toegang bieden aan de inhoud van de container. Op de bovenste containers is er een schuin dak gemaakt om de hitte er een beetje uit te houden en er is een speciale container per laag met een lucht verversing en aircosysteem erin om voor het hele chalet koude en verse lucht te verzorgen. Elke container is er op aangesloten dus er heerst een constante temperatuur voor iedereen gelijk. Iedere container is weer anders ingericht en in elke ruimte is er wel iets bedacht om het zo gezellig en comfortabel mogelijk te kunnen maken.
Het is zeker niet de bedoeling om gewapend met boormachines en schroevendraaiers aanpassingen te maken in de containers, maar een kleine ver-her-ver-her-verbouwing (elke nieuwe generatie bewoners weer een terugkerend fenomeen) is toegestaan met het meubilair wat reeds al naar binnen gekruid is.
De container van ons ( mijn kamergenoot Bert en ik ) heeft een ijzeren buizen constructie erin ge-bacoot waar drie canvas campingkastjes aan hangen om wat kleding in op te kunnen bergen. In het midden tegen de wand staat een houten bureautje waar inmiddels de gestrietste televisie op staat. In de hoek een 80 liter vuilnisbak voor het afval (scheelt weer lopen naar de grote vuilemmer in de hal) en twee bedkastjes voor de wekker en/of anders kleine spulletjes. Uiteraard twee bedjes met een dik matras en altijd de terugkerende klamboe die soms wel en soms niet opgebouwd is al naargelang de “inboedel” dat toestaat. Anderen hebben het soms beter getroffen (zie foto’s) met ingenieuze stellages, afgetimmerde hoogslapers met complete bureaus die er in verwerkt zijn en 1 iemand heeft het helemaal getroffen met een complete zelf gemaakte loungebank. Als je toch over lekker chillen hebt dan spant dit wel de kroon.
Op 1 van de wooncontainers stond een zelf in mekaar getimmerd tafeltje met een 1 bij 1 meter tafelblad inclusief een glazen plaat die, zonder tafelkleedje een prachtige oogstrelende collectie aan foto’s bood uit een zeer gerenommeerd mannenblad. Dat dit tafeltje meteen te boek staat als een collectors item en zeker 4 rotatiegeneraties al overgedragen is, werd per onmiddellijk geconfisqueerd en wordt de locatie van dit tafeltje angstvallig geheim gehouden om ongeautoriseerd “lenen” te voorkomen. Wat wel opvalt is dat in de grote stapel lectuur van week- en maandbladen die zijn achtergelaten door de vorige bewoners expliciet de middenplaten van alle “autoweken ”en “moto 73” ontbreken.
Onze werkomgeving is van dezelfde makelij als die van de wooncontainers , maar nu ingericht met een bureau en stoelen die de tand des tijd bijna overleeft hebben. Achteruit leunen met de stoel is de goden verzoeken om strak achteruit op je plaat te gaan en de wieltjes hebben inmiddels al zoveel zand en stofschade opgelopen dat soepel rollen is gedegradeerd tot kraken en schuiven over de containerbodem. Een vergeten raampje wat open stond bij een zandstorm heeft hier wellicht toe aan bijgedragen bij onze voorgangers, want het rode stof is zo links en rechts nog steeds uit de hoeken van de container en uit de bureau randen te plukken.
Volgende week weer verder, waarover weet ik nog niet maar dat komt vanzelf wel.
Arnold
Foto’s: Arnold
