‘Winters’ wandelen op verend land
“Kijk, daar kom ik voor…”, klinkt het uit een groep van twintig wandelaars. Ze veren op een stuk trilveen niet ver van de Zomerdijk bij Doosje. Een sensatie voor mensen van buiten De Wieden en ook regiobewoners maken deze wankele manier van voortbewegen niet dagelijks mee.
De wandelaars maken onderdeel uit van een groep lopers die zich heeft ingeschreven voor een winterwandeling van Natuurmonumenten. Over doorgaans afgesloten gebied. “Het is alleen niet zo winters…”, weet gids Herman Bisschop, die ook nog wat kunstgrepen heeft moeten uithalen. “Je hoopt dat je de vaart over het ijs kunt oversteken, maar daarvoor hebben we nu een boot nodig.”
In de groep onder meer inwoners van Steenwijk, Dwarsgracht en Zwolle, maar ook uit Amsterdam. Laat nou net de inwoner van de hoofdstad de enige zijn die niet goed heeft begrepen dat laarzen een absolute noodzaak zijn bij deze excursie. “Ik heb mijn wandelschoenen net ingevet. En lukt het echt niet, dan trek ik ze uit en ga ik op blote voeten verder”, glimlacht de man.
Eenmaal onderweg vertelt hij dat hij zich regelmatig inschrijft voor wandelingen als deze. Ook bezocht hij in De Wieden al eens de aalscholverkolonie, die hij vandaag ook nog als toetje krijgt voorgeschoteld. “Ik vind dit een indrukwekkend landschap. En op deze plek mag je anders nooit wandelen. Daarvoor kom ik graag uit Amsterdam. Daar moet je sowieso al even reizen voordat je in de natuur terechtkomt.”
“Ik woon hier veertig jaar en heb hem twee keer gezien”, zegt de andere gids van Natuurmonumenten, Paul van Gaalen, ondertussen tegen een dame. Die wil weten of de otter vandaag nog in beeld komt. Dat dier laat zich inderdaad niet zien, hoewel Van Gaalen wel op uitwerpselen van de otter wijst. Een enorme zwerm barmsijzen, aalscholvers, knobbelzwanen en zilverreigers zijn er wel. Meeste indruk maakt echter een handvol reeën die uit het moerasbos schiet.
Daar is inmiddels duidelijk waarom laarzen tijdens deze excursie een noodzaak zijn. Op het trilveen, langs de trekgaten en op de dijkjes blijven de voeten met de juiste route droog, in het moerasbos heeft manoeuvreren geen zin. Het veen lacht om de winterwandelaars en kiest de ‘slachtoffers’ met zorg uit. Juist de dame met een witte broek zakt een flink eind weg in de vochtige massa. “De wasmachine doet zijn werk wel”, lacht ze na afloop, met een kop snert en een stuk roggenbrood met spek binnen handbereik. Ze is meer onder de indruk van het landschap waarin ze wandelde dan van de vlekken in haar broek.
Op zondag 11 februari krijgen liefhebbers nog een keer de kans om deze vijf kilometer lange wandeling te maken. Aanmelden daarvoor kan via https://www.natuurmonumenten.nl/natuurgebieden/nationaal-park-weerribben-wieden
