“kijk, daar kom ik voor…”, klinkt het uit een groep van twintig wandelaars. ze veren op een stuk trilveen niet ver van de zomerdijk bij doosje. een sensatie voor mensen van buiten de wieden en ook regiobewoners maken deze wankele manier van voortbewegen niet dagelijks mee. de wandelaars maken onderdeel uit van een groep lopers die zich heeft ingeschreven voor een winterwandeling van natuurmonumenten. over doorgaans afgesloten gebied. “het is alleen niet zo winters…”, weet gids herman bisschop, die ook nog wat kunstgrepen heeft moeten uithalen. “je hoopt dat je de vaart over het ijs kunt oversteken, maar daarvoor hebben we nu een boot nodig.”. in de groep onder meer inwoners van steenwijk, dwarsgracht en zwolle, maar ook uit amsterdam. laat nou net de inwoner van de hoofdstad de enige zijn die niet goed heeft begrepen dat laarzen een absolute noodzaak zijn bij deze excursie. “ik heb mijn wandelschoenen net ingevet. en lukt het echt niet, dan trek ik ze uit en ga ik op blote voeten verder”, glimlacht de man. eenmaal onderweg vertelt hij dat hij zich regelmatig inschrijft voor wandelingen als deze. ook bezocht hij in de wieden al eens de aalscholverkolonie, die hij vandaag ook nog als toetje krijgt voorgeschoteld. “ik vind dit een indrukwekkend landschap. en op deze plek mag je anders nooit wandelen. daarvoor kom ik graag uit amsterdam. daar moet je sowieso al even reizen voordat je in de natuur terechtkomt.”. “ik woon hier veertig jaar en heb hem twee keer gezien”, zegt de andere gids van natuurmonumenten, paul van gaalen, ondertussen tegen een dame. die wil weten of de otter vandaag nog in beeld komt. dat dier laat zich inderdaad niet zien, hoewel van gaalen wel op uitwerpselen van de otter wijst. een enorme zwerm barmsijzen, aalscholvers, knobbelzwanen en zilverreigers zijn er wel. meeste indruk maakt echter een handvol reeën die uit het moerasbos schiet. daar is inmiddels duidelijk waarom laarzen tijdens deze excursie een noodzaak zijn. op het trilveen, langs de trekgaten en op de dijkjes blijven de voeten met de juiste route droog, in het moerasbos heeft manoeuvreren geen zin. het veen lacht om de winterwandelaars en kiest de ‘slachtoffers’ met zorg uit. juist de dame met een witte broek zakt een flink eind weg in de vochtige massa. “de wasmachine doet zijn werk wel”, lacht ze na afloop, met een kop snert en een stuk roggenbrood met spek binnen handbereik. ze is meer onder de indruk van het landschap waarin ze wandelde dan van de vlekken in haar broek. op zondag 11 februari krijgen liefhebbers nog een keer de kans om deze vijf kilometer lange wandeling te maken. aanmelden daarvoor kan via dirk brans
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
“kijk, daar kom ik voor…”, klinkt het uit een groep van twintig wandelaars. ze veren op een stuk trilveen niet ver van de zomerdijk bij doosje. een sensatie voor mensen van buiten de wieden en ook regiobewoners maken deze wankele manier van voortbewegen niet dagelijks mee. de wandelaars maken onderdeel uit van een groep lopers die zich heeft ingeschreven voor een winterwandeling van natuurmonumenten. over doorgaans afgesloten gebied. “het is alleen niet zo winters…”, weet gids herman bisschop, die ook nog wat kunstgrepen heeft moeten uithalen. “je hoopt dat je de vaart over het ijs kunt oversteken, maar daarvoor hebben we nu een boot nodig.”. in de groep onder meer inwoners van steenwijk, dwarsgracht en zwolle, maar ook uit amsterdam. laat nou net de inwoner van de hoofdstad de enige zijn die niet goed heeft begrepen dat laarzen een absolute noodzaak zijn bij deze excursie. “ik heb mijn wandelschoenen net ingevet. en lukt het echt niet, dan trek ik ze uit en ga ik op blote voeten verder”, glimlacht de man. eenmaal onderweg vertelt hij dat hij zich regelmatig inschrijft voor wandelingen als deze. ook bezocht hij in de wieden al eens de aalscholverkolonie, die hij vandaag ook nog als toetje krijgt voorgeschoteld. “ik vind dit een indrukwekkend landschap. en op deze plek mag je anders nooit wandelen. daarvoor kom ik graag uit amsterdam. daar moet je sowieso al even reizen voordat je in de natuur terechtkomt.”. “ik woon hier veertig jaar en heb hem twee keer gezien”, zegt de andere gids van natuurmonumenten, paul van gaalen, ondertussen tegen een dame. die wil weten of de otter vandaag nog in beeld komt. dat dier laat zich inderdaad niet zien, hoewel van gaalen wel op uitwerpselen van de otter wijst. een enorme zwerm barmsijzen, aalscholvers, knobbelzwanen en zilverreigers zijn er wel. meeste indruk maakt echter een handvol reeën die uit het moerasbos schiet. daar is inmiddels duidelijk waarom laarzen tijdens deze excursie een noodzaak zijn. op het trilveen, langs de trekgaten en op de dijkjes blijven de voeten met de juiste route droog, in het moerasbos heeft manoeuvreren geen zin. het veen lacht om de winterwandelaars en kiest de ‘slachtoffers’ met zorg uit. juist de dame met een witte broek zakt een flink eind weg in de vochtige massa. “de wasmachine doet zijn werk wel”, lacht ze na afloop, met een kop snert en een stuk roggenbrood met spek binnen handbereik. ze is meer onder de indruk van het landschap waarin ze wandelde dan van de vlekken in haar broek. op zondag 11 februari krijgen liefhebbers nog een keer de kans om deze vijf kilometer lange wandeling te maken. aanmelden daarvoor kan via dirk brans
“Kijk, daar kom ik voor…”, klinkt het uit een groep van twintig wandelaars. Ze veren op een stuk trilveen niet ver van de Zomerdijk bij Doosje. Een sensatie voor mensen van buiten De Wieden en ook regiobewoners maken deze wankele manier van voortbewegen niet dagelijks mee.
De wandelaars maken onderdeel uit van een groep lopers die zich heeft ingeschreven voor een winterwandeling van Natuurmonumenten. Over doorgaans afgesloten gebied. “Het is alleen niet zo winters…”, weet gids Herman Bisschop, die ook nog wat kunstgrepen heeft moeten uithalen. “Je hoopt dat je de vaart over het ijs kunt oversteken, maar daarvoor hebben we nu een boot nodig.”
In de groep onder meer inwoners van Steenwijk, Dwarsgracht en Zwolle, maar ook uit Amsterdam. Laat nou net de inwoner van de hoofdstad de enige zijn die niet goed heeft begrepen dat laarzen een absolute noodzaak zijn bij deze excursie. “Ik heb mijn wandelschoenen net ingevet. En lukt het echt niet, dan trek ik ze uit en ga ik op blote voeten verder”, glimlacht de man.
Eenmaal onderweg vertelt hij dat hij zich regelmatig inschrijft voor wandelingen als deze. Ook bezocht hij in De Wieden al eens de aalscholverkolonie, die hij vandaag ook nog als toetje krijgt voorgeschoteld. “Ik vind dit een indrukwekkend landschap. En op deze plek mag je anders nooit wandelen. Daarvoor kom ik graag uit Amsterdam. Daar moet je sowieso al even reizen voordat je in de natuur terechtkomt.”
“Ik woon hier veertig jaar en heb hem twee keer gezien”, zegt de andere gids van Natuurmonumenten, Paul van Gaalen, ondertussen tegen een dame. Die wil weten of de otter vandaag nog in beeld komt. Dat dier laat zich inderdaad niet zien, hoewel Van Gaalen wel op uitwerpselen van de otter wijst. Een enorme zwerm barmsijzen, aalscholvers, knobbelzwanen en zilverreigers zijn er wel. Meeste indruk maakt echter een handvol reeën die uit het moerasbos schiet.
Daar is inmiddels duidelijk waarom laarzen tijdens deze excursie een noodzaak zijn. Op het trilveen, langs de trekgaten en op de dijkjes blijven de voeten met de juiste route droog, in het moerasbos heeft manoeuvreren geen zin. Het veen lacht om de winterwandelaars en kiest de ‘slachtoffers’ met zorg uit. Juist de dame met een witte broek zakt een flink eind weg in de vochtige massa. “De wasmachine doet zijn werk wel”, lacht ze na afloop, met een kop snert en een stuk roggenbrood met spek binnen handbereik. Ze is meer onder de indruk van het landschap waarin ze wandelde dan van de vlekken in haar broek.
Op zondag 11 februari krijgen liefhebbers nog een keer de kans om deze vijf kilometer lange wandeling te maken. Aanmelden daarvoor kan via https://www.natuurmonumenten.nl/natuurgebieden/nationaal-park-weerribben-wieden
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
FunctioneelAltijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
“kijk, daar kom ik voor…”, klinkt het uit een groep van twintig wandelaars. ze veren op een stuk trilveen niet ver van de zomerdijk bij doosje. een sensatie voor mensen van buiten de wieden en ook regiobewoners maken deze wankele manier van voortbewegen niet dagelijks mee. de wandelaars maken onderdeel uit van een groep lopers die zich heeft ingeschreven voor een winterwandeling van natuurmonumenten. over doorgaans afgesloten gebied. “het is alleen niet zo winters…”, weet gids herman bisschop, die ook nog wat kunstgrepen heeft moeten uithalen. “je hoopt dat je de vaart over het ijs kunt oversteken, maar daarvoor hebben we nu een boot nodig.”. in de groep onder meer inwoners van steenwijk, dwarsgracht en zwolle, maar ook uit amsterdam. laat nou net de inwoner van de hoofdstad de enige zijn die niet goed heeft begrepen dat laarzen een absolute noodzaak zijn bij deze excursie. “ik heb mijn wandelschoenen net ingevet. en lukt het echt niet, dan trek ik ze uit en ga ik op blote voeten verder”, glimlacht de man. eenmaal onderweg vertelt hij dat hij zich regelmatig inschrijft voor wandelingen als deze. ook bezocht hij in de wieden al eens de aalscholverkolonie, die hij vandaag ook nog als toetje krijgt voorgeschoteld. “ik vind dit een indrukwekkend landschap. en op deze plek mag je anders nooit wandelen. daarvoor kom ik graag uit amsterdam. daar moet je sowieso al even reizen voordat je in de natuur terechtkomt.”. “ik woon hier veertig jaar en heb hem twee keer gezien”, zegt de andere gids van natuurmonumenten, paul van gaalen, ondertussen tegen een dame. die wil weten of de otter vandaag nog in beeld komt. dat dier laat zich inderdaad niet zien, hoewel van gaalen wel op uitwerpselen van de otter wijst. een enorme zwerm barmsijzen, aalscholvers, knobbelzwanen en zilverreigers zijn er wel. meeste indruk maakt echter een handvol reeën die uit het moerasbos schiet. daar is inmiddels duidelijk waarom laarzen tijdens deze excursie een noodzaak zijn. op het trilveen, langs de trekgaten en op de dijkjes blijven de voeten met de juiste route droog, in het moerasbos heeft manoeuvreren geen zin. het veen lacht om de winterwandelaars en kiest de ‘slachtoffers’ met zorg uit. juist de dame met een witte broek zakt een flink eind weg in de vochtige massa. “de wasmachine doet zijn werk wel”, lacht ze na afloop, met een kop snert en een stuk roggenbrood met spek binnen handbereik. ze is meer onder de indruk van het landschap waarin ze wandelde dan van de vlekken in haar broek. op zondag 11 februari krijgen liefhebbers nog een keer de kans om deze vijf kilometer lange wandeling te maken. aanmelden daarvoor kan via dirk brans
“kijk, daar kom ik voor…”, klinkt het uit een groep van twintig wandelaars. ze veren op een stuk trilveen niet ver van de zomerdijk bij doosje. een sensatie voor mensen van buiten de wieden en ook regiobewoners maken deze wankele manier van voortbewegen niet dagelijks mee. de wandelaars maken onderdeel uit van een groep lopers die zich heeft ingeschreven voor een winterwandeling van natuurmonumenten. over doorgaans afgesloten gebied. “het is alleen niet zo winters…”, weet gids herman bisschop, die ook nog wat kunstgrepen heeft moeten uithalen. “je hoopt dat je de vaart over het ijs kunt oversteken, maar daarvoor hebben we nu een boot nodig.”. in de groep onder meer inwoners van steenwijk, dwarsgracht en zwolle, maar ook uit amsterdam. laat nou net de inwoner van de hoofdstad de enige zijn die niet goed heeft begrepen dat laarzen een absolute noodzaak zijn bij deze excursie. “ik heb mijn wandelschoenen net ingevet. en lukt het echt niet, dan trek ik ze uit en ga ik op blote voeten verder”, glimlacht de man. eenmaal onderweg vertelt hij dat hij zich regelmatig inschrijft voor wandelingen als deze. ook bezocht hij in de wieden al eens de aalscholverkolonie, die hij vandaag ook nog als toetje krijgt voorgeschoteld. “ik vind dit een indrukwekkend landschap. en op deze plek mag je anders nooit wandelen. daarvoor kom ik graag uit amsterdam. daar moet je sowieso al even reizen voordat je in de natuur terechtkomt.”. “ik woon hier veertig jaar en heb hem twee keer gezien”, zegt de andere gids van natuurmonumenten, paul van gaalen, ondertussen tegen een dame. die wil weten of de otter vandaag nog in beeld komt. dat dier laat zich inderdaad niet zien, hoewel van gaalen wel op uitwerpselen van de otter wijst. een enorme zwerm barmsijzen, aalscholvers, knobbelzwanen en zilverreigers zijn er wel. meeste indruk maakt echter een handvol reeën die uit het moerasbos schiet. daar is inmiddels duidelijk waarom laarzen tijdens deze excursie een noodzaak zijn. op het trilveen, langs de trekgaten en op de dijkjes blijven de voeten met de juiste route droog, in het moerasbos heeft manoeuvreren geen zin. het veen lacht om de winterwandelaars en kiest de ‘slachtoffers’ met zorg uit. juist de dame met een witte broek zakt een flink eind weg in de vochtige massa. “de wasmachine doet zijn werk wel”, lacht ze na afloop, met een kop snert en een stuk roggenbrood met spek binnen handbereik. ze is meer onder de indruk van het landschap waarin ze wandelde dan van de vlekken in haar broek. op zondag 11 februari krijgen liefhebbers nog een keer de kans om deze vijf kilometer lange wandeling te maken. aanmelden daarvoor kan via dirk brans